هدف: i- تصدیق نقشهبرداری واکنشپذیری مغز و اعصاب نفسگیری (BHCVR) میزان وابستگی اکسیژن زنی خون (BOLD) بهعنوان روشی مؤثر برای شناسایی عصب عروقی جفت نشده (NVU) در گروهی از بیماران با گلیومای درجه پایین پریرولاندیک تحت MRI عملیاتی پیشگیرانه برای نقشهبرداری حسگر محرک و ii- تشخیص این موضوع که پتانسیل NVU (که توسط نقشهبرداری BH CVR ارزیابیشده) در این گروه توموری شایع است یا خیر.
مواد و روشها: به صورتی بازنگرانه 12 بیمار را مورد ارزیابی قراردادیم که علائم بافتی گلیومای درجه 2 داشتند و چندین کار محرک و یک کار BH انجام دادهاند. نقشههای فعالسازی حسگر محرک و BH CVR در دو حوزه موردتوجه (ROIs) مقایسه شدهاند. این دو حوزه (هم سو با زخم، ipsilesional، و در طرف مقابل زخم، contralesional) بهصورت خودکار تعریفشدهاند.
نتایج: میانگین مقدار T در کار محرک به صورتی چشمگیر در RIO طرف مقابل زخم بالاتر بود. این موضوع در میانگین مقدار T BH نیز برقرار بوده است. تعداد واکسل های فعال به صورتی چشمگیر در ROI طرف مقابل زخم بیشتر بوده است. رواج NVU واقعی 75% بوده است.
نتیجهگیری: نقشهبرداری FMRI حسگر محرک جراحی پیشگیرانه در گلیومای درجه پایین میتواند تحت تأثیر فعالسازی اشتباه نگاتیو مرتبط با NVU قرار گیرد (76% در کارهای تحلیلشده).