عنوان مقاله:
حاکمیت شرکتی و رفتار ساختار سرمایه: شواهد تجربی از فرانسه
Corporate governance and the capital structure behavior: empirical evidence from France
سال انتشار: 2022
رشته: اقتصاد - مدیریت
گرایش: اقتصاد مالی - اقتصاد نظری - مدیریت مالی - مدیریت دولتی - مدیریت کسب و کار
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله رفتار ساختار سرمایه
مشاهده سایر مقالات جدید:
عنوان مقاله:
انتخاب های ساختار سرمایه و نوسانات بازار سهام: شواهدی از شرکت های فهرست شده چینی
Capital Structure Choices and Stock Market Volatility: Evidence from Chinese Listed Firms
سال انتشار: 2022
رشته: اقتصاد
گرایش: اقتصاد مالی - اقتصاد پول و بانکداری - اقتصاد نظری
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله نوسانات بازار سهام
مشاهده سایر مقالات جدید:
عنوان مقاله:
ساختار سرمایه و سرمایه اجتماعی
Social capital and capital structure
سال انتشار: 2022
رشته: اقتصاد - علوم اجتماعی
گرایش: ساختار سرمایه - سرمایه اجتماعی
دانلود رایگان این مقاله:
مشاهده سایر مقالات جدید:
عنوان مقاله:
نظارت هیئت مدیره و پویایی ساختار سرمایه: شواهدی از اقتصادهای مبتنی بر بانک
Board monitoring and capital structure dynamics: evidence from bank-based economies
سال انتشار: 2022
رشته: اقتصاد - مدیریت
گرایش: اقتصاد مالی - اقتصاد پول و بانکداری - مدیریت کسب و کار
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله پویایی ساختار سرمایه
مشاهده سایر مقالات جدید:
عنوان مقاله:
انتخاب های ساختار سرمایه وابسته به یکدیگر و اقتصاد کلان
Interdependent capital structure choices and the macroeconomy
سال انتشار: 2022
رشته: اقتصاد
گرایش: اقتصاد مالی - اقتصاد نظری
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله ساختار سرمایه وابسته
مشاهده سایر مقالات جدید:
5. Empirical results
As stated in the methodology, to evaluate the interdependence between the firm’s capital structure decisions and to test for the effect of the macroeconomic environment on these decisions we follow a two-step approach. The first step consists of year-by-year cross-sectional regressions using firm-level data. Capital structure decisions for the average firm are obtained from these regressions. We find per-year values for the percentage of new funding that is secured through debt, the percentage of short-term debt out of total debt, and the percentage of newly issued equity represented by retained earnings. In the second step these time series are standardized (to allow comparisons of the effects) and included in a FAVAR model in which our three estimated factors standing for real economic activity, expected future funding conditions, and prices, are included.
Fig. 1 shows first step results. The top left panel shows the average firm’s percentage of new debt (shares) with respect to total new financing. Notably, as financial markets have evolved over time, firms have increased their financing with share issuance. While the average debt-to-equity ratio for the period 1963 – 1982 was 5.5, its average from 1983 to 2018 was only 1.1. High time-variation in this ratio is observed, however, especially during the last two decades, with lowest values registered in times of financial turmoil.
The proportion of short-term debt out of total debt (top right panel in Fig. 1) shows an upward trend. This result coincides with those of Custodio et al. (2013) ´ who show that corporate use of long-term debt has decreased in the US over the past three decades, especially for small firms. The decrease in debt maturity was generated mainly by firms with higher information asymmetry and new firms issuing public equity in the 1980 s and 1990 s.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
5. نتایج تجربی
همانطور که در روش بیان شد، برای ارزیابی وابستگی متقابل بین تصمیمات ساختار سرمایه شرکت و آزمایش تأثیر محیط اقتصاد کلان بر این تصمیمات، از یک رویکرد دو مرحله ای پیروی می کنیم. گام اول شامل رگرسیون های مقطعی سال به سال با استفاده از داده های سطح شرکت است. تصمیمات ساختار سرمایه برای شرکت متوسط از این رگرسیون ها به دست می آید. ما مقادیر سالیانه درصدی از بودجه جدید را که از طریق بدهی تضمین می‌شود، درصد بدهی کوتاه‌مدت از کل بدهی، و درصد سهام تازه منتشر شده توسط سود انباشته را پیدا می‌کنیم. در مرحله دوم، این سری‌های زمانی استاندارد شده‌اند (برای مقایسه اثرات) و در یک مدل فاوار گنجانده شده‌اند که در آن سه عامل تخمینی ما برای فعالیت اقتصادی واقعی، شرایط مورد انتظار تامین مالی آینده و قیمت‌ها گنجانده شده‌اند.
شکل 1 نتایج مرحله اول را نشان می دهد. پانل بالا سمت چپ میانگین درصد بدهی های جدید (سهام) شرکت را با توجه به کل تامین مالی جدید نشان می دهد. به طور قابل توجهی، همانطور که بازارهای مالی در طول زمان تکامل یافته اند، شرکت ها تامین مالی خود را با انتشار سهام افزایش داده اند. در حالی که متوسط نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام برای دوره 1963-1982 5.5 بود، میانگین آن از سال 1983 تا 2018 تنها 1.1 بود. تغییرات زمانی بالا در این نسبت مشاهده می شود، اما به ویژه در دو دهه اخیر، کمترین مقدار در زمان نابسامانی مالی ثبت شده است.
عنوان مقاله:
بررسی اثرات امید به زندگی و انتظارات برای سلامت آینده بر رفتار خودکشی نوجوانان
Examining the Effects of Life Expectancy and Expectations for Future Health on Adolescent Suicidal Behavior
سال انتشار: 2022
رشته: روانشناسی
گرایش: روانشناسی عمومی - روانشناسی تربیتی - روانشناسی رشد - روانشناسی بالینی کودک و نوجوان
دانلود رایگان این مقاله:
مشاهده سایر مقالات جدید:
Discussion
Summary
This study seeks to expand the knowledge-base on suicidal behavior by examining whether suicidal ideation and attempted suicide vary as a function of life expectancy and expectations for future health. Unlike previous research on hopelessness, optimism/pessimism, and future orientation, we treat future expectations as a contemporaneous attitude that impacts adolescents’ rational behavioral intentions through risk perception, and we focus on life expectancy and expectations for future health as specific domains of the future.
Bivariate analyses revealed that the vast majority of study variables were linked to life expectancy and expectations for future health. Most notably, mental and physical health variables (depression, overall health, somatic symptoms, and substance use) were among the most salient correlates of future expectations (along with exposure to violence and family bonding). The multivariate results indicated that youths with higher reported levels of life expectancy and expectations for future health were less likely to think seriously about suicide and to attempt suicide. The results also indicated that the reducing effect of positive future thinking on suicidal behavior was amplified as levels of depression decreased, as demonstrated by a significant interaction term between future expectations and depression.
Importantly, the analysis controlled for a number of individual, family, and neighborhood factors associated with suicidal thoughts and actions. The results pertaining to these control variables substantiated the strength of the data and modeling techniques. Perhaps more importantly, accounting for these control variables added to the viability of future expectations as a meaningful correlate of suicidal behavior.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
بحث
خلاصه
این مطالعه به دنبال گسترش دانش مبتنی بر رفتار خودکشی با بررسی اینکه آیا افکار خودکشی و اقدام به خودکشی به عنوان تابعی از امید به زندگی و انتظارات برای سلامت آینده متفاوت است یا خیر. برخلاف تحقیقات قبلی در مورد ناامیدی، خوش‌بینی/بدبینی و جهت‌گیری آینده، ما انتظارات آینده را به‌عنوان نگرش همزمانی در نظر می‌گیریم که از طریق ادراک خطر بر نیات رفتاری منطقی نوجوانان تأثیر می‌گذارد و بر امید به زندگی و انتظارات برای سلامتی آینده به عنوان حوزه‌های خاص آینده تمرکز می‌کنیم. .
تجزیه و تحلیل دو متغیره نشان داد که اکثریت قریب به اتفاق متغیرهای مطالعه با امید به زندگی و انتظارات برای سلامت آینده مرتبط هستند. مهم‌تر از همه، متغیرهای سلامت روانی و جسمی (افسردگی، سلامت کلی، علائم جسمانی و مصرف مواد) از برجسته‌ترین همبستگی‌های انتظارات آینده (همراه با قرار گرفتن در معرض خشونت و پیوند خانوادگی) بودند. نتایج چند متغیره نشان داد که جوانان با سطوح بالاتری از امید به زندگی و انتظارات برای سلامت آینده کمتر احتمال دارد به طور جدی به خودکشی فکر کنند و اقدام به خودکشی کنند. نتایج همچنین نشان داد که اثر کاهش‌دهنده تفکر آینده مثبت بر رفتار خودکشی با کاهش سطوح افسردگی تقویت شد، همانطور که با یک اصطلاح متقابل معنادار بین انتظارات آینده و افسردگی نشان داد.
عنوان مقاله:
امید به زندگی در خانه های سالمندان
Life expectancy in nursing homes
سال انتشار: 2022
رشته: روانشناسی - پزشکی - اقتصاد
گرایش: روانشناسی بالینی - مغز و اعصاب - اقتصاد نظری
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله خانه های سالمندان
مشاهده سایر مقالات جدید:
III. The results
The non-parametric model
The starting point is the non-parametric estimates. This is the prima facie case against NHs as these estimates show how much shorter life expectancy is in NHs, if there are no covariates invoked to rebut the presumption of inefficiency. Table 3 gives the K-M life expectancy (survival) estimates.
We see that people, with an average age of 72 years on their first visit, clients lived a further 103 months (around 8 and a half years). They would live 106 months if not living in a NH, and only 61 months if living in a NH, making a difference of 45 months. Figure 1 displays the two life expectancy paths for those living, and not living, in NHs.
We now turn to see whether this reduction in life expectancy observed in NHs can be explained by the lower health states that these residents have, especially in terms of the seriousness of their dementia symptoms.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
III. نتایج
مدل ناپارامتریک
نقطه شروع، برآوردهای ناپارامتریک است. این مورد در ابتدا علیه NH ها است زیرا این تخمین ها نشان می دهد که اگر هیچ متغیر کمکی برای رد فرض ناکارآمدی وجود نداشته باشد، امید به زندگی در NH ها چقدر کوتاهتر است. جدول 3 تخمین امید به زندگی (بقا) K-M را نشان می دهد.
ما می بینیم که مردم با میانگین سنی 72 سال در اولین ملاقات خود، مشتریان 103 ماه دیگر (حدود 8 سال و نیم) زندگی کردند. آنها اگر در NH زندگی نمی کردند 106 ماه زندگی می کردند و اگر در NH زندگی می کردند فقط 61 ماه زندگی می کردند که 45 ماه تفاوت ایجاد می کند. شکل 1 دو مسیر امید به زندگی را برای کسانی که در NH زندگی می کنند و زندگی نمی کنند نشان می دهد.
عنوان مقاله:
تحلیل اثرات آلودگی هوا بر امید به زندگی در شهر تهران - ایران
Analyzing the effects of air pollution on life expectancy in Tehran, Iran
سال انتشار: 2022
رشته: مهندسی شهرسازی - مهندسی محیط زیست - روانشناسی
گرایش: مدیریت شهری - آلودگی هوا - برنامه ریزی محیطی
دانلود رایگان این مقاله:
مشاهده سایر مقالات جدید:
Results
Life expectancy analysis of tehran
Along with the direct correlation between air pollution and mortality rate, life expectancy is an important parameter to express the cultural, social, and economic and health status of any society. Life expectancy has become one of the indicators of fuctuations in health inequalities in various societies. Life expectancy is also afected by health components. According to the latest census results (2016), life expectancy in Iran is estimated at 72.5 years for men and 75.5 years for women. As shown in Fig. 2, this index is growing in Iran. The life expectancy index in Tehran also has an increasing trend. As shown in Fig. 3, this trend was 70.18 years in 2000 and increased to 77.53 in 2020. Compared to global standards, this growth is very high in Tehran due to the concentration of health and medical facilities and services, hospitals and clinics, the growth of education, increasing per capita income when comparing with other parts of the country.
Analysis of the correlation between air pollution and life expectancy
Recently, there has been an emphasis on the correlation between life expectancy and long-term air quality changes (Pope et al. 2009; Crouse et al. 2012; Correia et al. 2013). Lelieveld et al. (2020) compared diferent global risk factors and found that ambient air pollution is the leading cause of excess mortality and loss of life expectancy (LLE), especially through cardiovascular diseases (CVDs). Globally, LLE due to air pollution surpasses HIV/AIDS, parasitic, vector-borne, and other infectious diseases by a large margin. Wu et al. (2020) assessed the association between annual changes in particulate matter levels (PM2.5) and changes in life expectancy in an urban population of China from 2013 to 2017 and concluded that lower PM2.5 air pollution may be associated with increased life expectancy in East China. Kelly (2017) also presented a model of observations in 111 countries, showing that there is a negative correlation between the average exposure to air pollution and life expectancy. However, Kelly noted that there may be other control variables that are important in explaining life expectancy changes in these countries.
According to Fig. 4, long-term analyzes (2000–2020) between AQI and life expectancy index demonstrates no correct and signifcant correlation between increased air pollution and decreased or increased life expectancy. The AQI diagram is not a uniform, linear trend, but life expectancy is an uptrend. In analyzing the AQI trend, it should be noted that when the climatic conditions of Tehran have had rainy years, this index has normally decreased, and vice versa, when the city has had low rainfall years, the AQI index has also increased. However, as stated in life expectancy analysis, increased life expectancy should be sought in the growth of other health, treatment, and nutrition control variables.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
نتایج
تحلیل امید به زندگی در شهر تهران
در کنار همبستگی مستقیم بین آلودگی هوا و میزان مرگ و میر، امید به زندگی پارامتر مهمی برای بیان وضعیت فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی هر جامعه است. امید به زندگی به یکی از شاخص های نوسانات نابرابری های سلامت در جوامع مختلف تبدیل شده است. امید به زندگی نیز تحت تأثیر مؤلفه های سلامتی است. بر اساس آخرین نتایج سرشماری (1395)، امید به زندگی در ایران برای مردان 72.5 سال و برای زنان 75.5 سال برآورد شده است. همانطور که در شکل 2 نشان داده شده است، این شاخص در ایران در حال رشد است. شاخص امید به زندگی در تهران نیز روند افزایشی دارد. همانطور که در شکل 3 نشان داده شده است، این روند در سال 2000 70.18 سال بوده و در سال 2020 به 77.53 افزایش یافته است. در مقایسه با استانداردهای جهانی، این رشد در تهران به دلیل تمرکز امکانات و خدمات بهداشتی و درمانی، بیمارستان ها و کلینیک ها، بسیار زیاد است. رشد آموزش، افزایش درآمد سرانه در مقایسه با سایر نقاط کشور.
تجزیه و تحلیل همبستگی بین آلودگی هوا و امید به زندگی
اخیراً بر همبستگی بین امید به زندگی و تغییرات بلندمدت کیفیت هوا تأکید شده است (پوپ و همکاران 2009؛ کروس و همکاران 2012؛ کوریا و همکاران 2013). للیولد و همکاران (2020) عوامل خطر مختلف جهانی را با هم مقایسه کردند و دریافتند که آلودگی هوای محیط عامل اصلی مرگ و میر بیش از حد و از دست دادن امید به زندگی (LLE)، به ویژه از طریق بیماری های قلبی عروقی (CVDs) است. در سطح جهانی، LLE به دلیل آلودگی هوا با اختلاف زیادی از HIV/AIDS، انگلی، ناقلین و سایر بیماری های عفونی پیشی می گیرد. وو و همکاران (2020) ارتباط بین تغییرات سالانه در سطوح ذرات معلق (PM2.5) و تغییرات امید به زندگی در جمعیت شهری چین از سال 2013 تا 2017 را ارزیابی کرد و به این نتیجه رسید که آلودگی هوای کمتر PM2.5 ممکن است با افزایش امید به زندگی در چین مرتبط باشد. شرق چین. کلی (2017) همچنین مدلی از مشاهدات در 111 کشور ارائه کرد که نشان داد بین میانگین قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا و امید به زندگی همبستگی منفی وجود دارد. با این حال، کلی خاطرنشان کرد که ممکن است متغیرهای کنترل دیگری وجود داشته باشد که در توضیح تغییرات امید به زندگی در این کشورها مهم باشد.
عنوان مقاله:
سهم مرگ و میر ناشی از الکل در شکاف امید به زندگی بین افراد مبتلا به افسردگی و بدون افسردگی - مقایسه بین کشوری
The contribution of alcohol-related deaths to the life-expectancy gap between people with and without depression – a cross-country comparison
سال انتشار: 2022
رشته: پزشکی - روانشناسی
گرایش: روانپزشکی - بهداشت عمومی - روانشناسی عمومی - روانشناسی بالینی
دانلود رایگان این مقاله:
مشاهده سایر مقالات جدید:
4. Discussion
4.1. Main findings and their significance
We used population data from administrative registers in Denmark, Finland, Sweden, and Turin, to quantify the contribution of alcohol-related mortality to the lower life expectancy of people with depression. The lower life-expectancy of depressed psychiatric inpatients is well established and our estimates (19 years in Denmark, 16 in Finland, and 13 in Sweden) were in accordance with earlier studies from the Nordic countries (Laursen et al., 2016, Nordentoft et al., 2013) and West Australia (Lawrence et al., 2013). Less is known about the life-expectancy of depressed people outside specialized psychiatric treatment settings. We showed that the life-expectancy gap was much smaller for antidepressant-treated outpatients (nine years in Finland and seven in Turin), and closer to the three-to-four-year gap observed among a general-population sample of Canadians with clinically assessed depression (Steensma et al., 2016). This is a valuable contribution to the earlier literature, which has mainly assessed patients in specialized care (Laursen et al., 2016, Lawrence et al., 2013, Nordentoft et al., 2013). The setting (inpatient, specialized outpatient, primary care, general population) is likely related to depression severity and thus conclusions on the life-expectancy gap should not be based on data from specialized psychiatric treatment settings alone. Since antidepressants are most often prescribed by general practitioners, our analysis provides a more comprehensive picture on the role of alcohol in the mortality of people with depression across different treatment settings. While the life-expectancy gap in Finland was smaller among antidepressant-treated outpatients, the relative contribution of alcohol-related deaths was similar to that among depressed psychiatric inpatients.
We assessed the contribution of alcohol-related deaths in various ways: by (1) the observed number of deaths where alcohol was the underlying cause (all countries), (2) the observed number of deaths where alcohol was the underlying or contributory cause (Denmark, Finland, and Sweden), and (3) the estimated number of alcohol-attributable deaths based on alcohol-attributable fractions (Finland and Turin). When only considering deaths with alcohol as an underlying cause – i.e. the least comprehensive measure of alcohol-related mortality – the contribution to the life-expectancy gap was smallest, around 15 % in Denmark, 13–14 % in Finland, 2.5 % in Sweden, and 0.5 % in Turin. The Danish and Finnish figures correspond to a recent register-study from Denmark showing that of the excess life-years lost among those with any mood disorder, around 19% among men and 11 % among women were due to deaths with alcohol misuse as the underlying cause (Plana-Ripoll et al., 2019). These results are, however, not fully comparable to ours since they include other mood disorders such as bipolar disorder, for which mortality may be higher than for unipolar depressive disorders (Walker et al., 2015). Our results for Sweden and Turin correspond to those for West Australia (Lawrence et al., 2013). The contribution of weighted alcohol deaths was around 13 % in Finland and around three percent in Turin. For the most comprehensive, and arguably the best measure of alcohol-related deaths (Trias-Llimós et al., 2018), the observed underlying and contributory causes combined, the contribution was as large as 34 % in Denmark, 26–31 % in Finland, and 12 % in Sweden. This is less than in a prior Finnish study showing that all alcohol-related deaths accounted for 50 % of the excess mortality of depressed in- and outpatients at ages 40–74 among men and around 30% among women. This is likely due to the different age-spans. We assessed life expectancy at age 25, which is heavily influenced by deaths occurring at younger ages. As mortality to alcohol-related causes peaks between ages 40–74 (Mäkelä, 1998), its contribution was larger in the previous Finnish study.
Of the deaths where alcohol was a contributory cause, around half in Finland and around 20 % in Denmark and Sweden were deaths were the underlying cause of death was suicide, violence or accident. For these deaths, the coroner considered alcohol intoxication to be a causal factor in the events leading to death, and thus mere alcohol intoxication at the time of death was not sufficient for a death to be classified as alcohol related. However, it can be argued that an alcohol-related suicide could have taken place even without alcohol and including them would inflate the contribution of alcohol-related deaths in the lower life expectancy of people with depression. This would be further emphasized by the fact that deaths occurring at young ages, such as suicides, contribute heavily to the gap in life expectancy because of the large number of life-years lost. However, even after excluding all alcohol-related suicides from the alcohol-related deaths the contribution remained large: 30% among Danish inpatients, around 22 % among Finnish inpatients and outpatients, and around 8% among Swedish inpatients.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
4. بحث
4.1. یافته های اصلی و اهمیت آنها
ما از داده‌های جمعیت از ثبت‌های اداری در دانمارک، فنلاند، سوئد و تورین استفاده کردیم تا سهم مرگ و میر ناشی از مصرف الکل را در کاهش امید به زندگی افراد مبتلا به افسردگی تعیین کنیم. امید به زندگی کمتر بیماران بستری روانپزشکی افسرده به خوبی ثابت شده است و برآوردهای ما (19 سال در دانمارک، 16 سال در فنلاند، و 13 سال در سوئد) مطابق با مطالعات قبلی در کشورهای شمال اروپا بود (Laursen et al., 2016, Nordentoft et al. همکاران، 2013) و استرالیای غربی (لارنس و همکاران، 2013). اطلاعات کمتری در مورد امید به زندگی افراد افسرده در خارج از مراکز درمانی تخصصی روانپزشکی وجود دارد. ما نشان دادیم که شکاف امید به زندگی برای بیماران سرپایی تحت درمان با داروهای ضدافسردگی بسیار کمتر بود (نه سال در فنلاند و هفت سال در تورین)، و نزدیک‌تر به فاصله سه تا چهار ساله مشاهده‌شده در میان یک نمونه جمعیت عمومی از کانادایی‌های مبتلا به افسردگی را ارزیابی کرد (Steensma et al., 2016). این کمک ارزشمندی به ادبیات قبلی است که عمدتاً بیماران را در مراقبت های تخصصی ارزیابی کرده است (Laursen et al., 2016, Lawrence et al., 2013, Nordentoft et al., 2013). این محیط (بیماری، سرپایی تخصصی، مراقبت های اولیه، جمعیت عمومی) احتمالاً با شدت افسردگی مرتبط است و بنابراین نتیجه گیری در مورد شکاف امید به زندگی نباید تنها بر اساس داده های مراکز درمانی تخصصی روانپزشکی باشد. از آنجایی که داروهای ضد افسردگی اغلب توسط پزشکان عمومی تجویز می شوند، تجزیه و تحلیل ما تصویر جامع تری از نقش الکل در مرگ و میر افراد مبتلا به افسردگی در محیط های مختلف درمانی ارائه می دهد. در حالی که شکاف امید به زندگی در فنلاند در میان بیماران سرپایی تحت درمان با داروهای ضد افسردگی کمتر بود، سهم نسبی مرگ و میر ناشی از مصرف الکل مشابه با بیماران بستری روانپزشکی افسرده بود.
ما سهم مرگ‌های ناشی از مصرف الکل را به روش‌های مختلف ارزیابی کردیم: (1) تعداد مشاهده‌شده مرگ‌هایی که در آن الکل عامل زمینه‌ای بود (همه کشورها)، (2) تعداد مشاهده‌شده مرگ‌هایی که در آن الکل علت زمینه‌ای یا کمک‌کننده بود ( دانمارک، فنلاند، و سوئد) و (3) تعداد تخمینی مرگ و میر ناشی از الکل بر اساس بخش های قابل انتساب الکل (فنلاند و تورین). زمانی که مرگ و میر ناشی از الکل را به عنوان یک علت زمینه‌ای در نظر می‌گیریم - یعنی کمترین معیار مرگ و میر ناشی از مصرف الکل - سهم در شکاف امید به زندگی کمترین بود، حدود 15٪ در دانمارک، 13-14٪ در فنلاند، 2.5٪ در سوئد. و 0.5 درصد در تورین. ارقام دانمارکی و فنلاند مربوط به یک مطالعه ثبتی اخیر از دانمارک است که نشان می‌دهد از سال‌های زندگی بیش از حد از دست رفته در میان افراد مبتلا به هر گونه اختلال خلقی، حدود 19 درصد در میان مردان و 11 درصد در میان زنان به دلیل مرگ و میر ناشی از سوء مصرف الکل به عنوان زمینه‌ای بوده است. علت (Plana-Ripoll et al., 2019). با این حال، این نتایج به طور کامل با نتایج ما قابل مقایسه نیستند، زیرا شامل سایر اختلالات خلقی مانند اختلال دوقطبی هستند، که ممکن است مرگ و میر برای آنها بیشتر از اختلالات افسردگی تک قطبی باشد (Walker et al., 2015). نتایج ما برای سوئد و تورین با نتایج مربوط به استرالیای غربی مطابقت دارد (لارنس و همکاران، 2013). سهم مرگ و میر وزنی الکل در فنلاند حدود 13 درصد و در تورین حدود سه درصد بود. برای جامع‌ترین و مسلماً بهترین اندازه‌گیری مرگ‌های مرتبط با الکل (Trias-Llimós و همکاران، 2018)، عوامل زمینه‌ای و کمک‌کننده مشاهده‌شده در کنار هم، سهم به 34 درصد در دانمارک، 26 تا 31 درصد در فنلاند و 12 درصد در سوئد. این میزان کمتر از مطالعه قبلی فنلاندی است که نشان می‌دهد تمام مرگ‌های ناشی از الکل 50 درصد از مرگ و میر بیش از حد بیماران افسرده بستری و سرپایی در سنین 40 تا 74 سالگی در میان مردان و حدود 30 درصد در میان زنان را تشکیل می‌دهند. این احتمالاً به دلیل سنین مختلف است. ما امید به زندگی را در سن 25 سالگی ارزیابی کردیم که به شدت تحت تاثیر مرگ و میر در سنین پایین تر است. از آنجایی که مرگ و میر ناشی از علل مرتبط با الکل بین سنین 40 تا 74 سال به اوج می رسد (Mäkelä، 1998)، سهم آن در مطالعه قبلی فنلاند بیشتر بود.
عنوان مقاله:
هزینه های نظامی و کیفیت زندگی در آسه آن (ASEAN): کاوش در موارد ناشناخته
Military expenditures and quality of life in ASEAN: exploring the unexplored
سال انتشار: 2022
رشته: مدیریت - علوم سیاسی - علوم اجتماعی
گرایش: مدیریت استراتژیک - مدیریت بازرگانی - مدیریت دولتی - بازرگانی بین المللی - روابط بین المللی - مطالعات منطقه ای - جامعه شناسی سیاسی - جامعه شناسی
دانلود رایگان این مقاله:
مشاهده سایر مقالات جدید:
5. Results and discussions
5.1 Descriptive statistics
In this section, descriptive statistics of variables chosen for the study are presented in Table 5.The average value of HDI is 0.654 which is the indication of improved quality of life in ASEAN economies. The maximum and minimum values of HDI are 0.934 and 0.374, respectively, while the standard deviation is 0.133. Similarly, military expenditures as a percent of GDP are 2.409% while the maximum values are 8.7 and 0.20%, respectively, for ASEAN economies. The maximum and minimum values of military expenditures are recorded for Lao PDR for the years 1992 and 2010, respectively. In terms of per capita income, the ASEAN economies are enjoying relatively higher per capita income. The mean value per capita GDP is 10,420.83 US dollars while the maximum values of 56,740.75 US dollars and 321.2812 US dollars are recorded for Singapore and Cambodia, respectively. The ASEAN economies have done well in terms of trade openness as the average value of trade openness is 128.219% which is excellent. The highest value of trade openness is observed for the economy of Singapore while the lowest value is recorded for the economy of Myanmar, respectively. Similarly, the mean value of urbanization is 23,320,728 while the maximum and minimum values are 145,000,000 and 171,889, respectively. As far as inflation is concerned, the mean value is 0.40 while the maximum and minimum values are 1.158 and 0.079, respectively, with a standard deviation of 0.192. Finally, in terms of government expenditures, the average value is 0.265 with a standard deviation of 0.178. The maximum and minimum values of government expenditures are observed for Singapore and Vietnam for the years 1996 and 1991, respectively.
5.2 Discussion on main findings In this section, the results of the estimated models are shown in different columns of Table 6. Column 2 of Table 6 includes estimated results based on the traditional pooled least squares. Similarly, the results extracted with the fixed effects approach are shown in the final column of Table 6.
The pooled least square results shown in the second column of Table 6 have provided a general idea about the variables included in model 1. Military expenditures appeared to be the main hurdle to improved quality of life as it possesses a negative coefficient, and further it is also significant at a standard level. Besides military expenditures, the inflation rate has also negatively affected the quality of life. On the other hand, per capita income, urbanization, government expenditures and trade openness have helped the ASEAN region in improving the quality of life over the years.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
5. نتایج و بحث
5.1 آمار توصیفی
در این بخش، آمار توصیفی متغیرهای انتخاب شده برای مطالعه در جدول 5 ارائه شده است. میانگین مقدار HDI 0.654 است که نشان دهنده بهبود کیفیت زندگی در اقتصادهای آسه آن است. حداکثر و حداقل مقدار HDI به ترتیب 0.934 و 0.374 است، در حالی که انحراف استاندارد 0.133 است. به طور مشابه، مخارج نظامی به عنوان درصد تولید ناخالص داخلی 2.409 درصد است در حالی که حداکثر مقادیر به ترتیب 8.7 و 0.20 درصد برای اقتصادهای آسه آن است. حداکثر و حداقل مقادیر هزینه های نظامی برای PDR لائوس برای سال های 1992 و 2010 به ترتیب ثبت شده است. از نظر درآمد سرانه، اقتصادهای آسه آن از درآمد سرانه نسبتاً بالاتری برخوردار هستند. میانگین ارزش سرانه تولید ناخالص داخلی 10420.83 دلار آمریکا است در حالی که حداکثر مقادیر 56740.75 دلار آمریکا و 321.2812 دلار آمریکا به ترتیب برای سنگاپور و کامبوج ثبت شده است. اقتصادهای آسه آن از نظر باز بودن تجاری خوب عمل کرده اند زیرا میانگین ارزش باز بودن تجارت 128.219 درصد است که بسیار عالی است. بیشترین ارزش باز بودن تجارت برای اقتصاد سنگاپور و کمترین ارزش به ترتیب مربوط به اقتصاد میانمار است. به همین ترتیب، میانگین شهرنشینی 23320728 و حداکثر و حداقل آن به ترتیب 145000000 و 171889 است. در مورد تورم، مقدار میانگین 0.40 است در حالی که مقادیر حداکثر و حداقل به ترتیب 1.158 و 0.079 با انحراف معیار 0.192 است. در نهایت، از نظر مخارج دولت، میانگین مقدار 0.265 با انحراف معیار 0.178 است. حداکثر و حداقل مقدار مخارج دولت برای سنگاپور و ویتنام برای سال های 1996 و 1991 به ترتیب مشاهده شده است.
5.2 بحث در مورد یافته های اصلی در این بخش، نتایج مدل های برآورد شده در ستون های مختلف جدول 6 نشان داده شده است. ستون 2 جدول 6 شامل نتایج برآورد شده بر اساس حداقل مربعات تلفیقی سنتی است. به همین ترتیب، نتایج استخراج شده با رویکرد اثرات ثابت در ستون پایانی جدول 6 نشان داده شده است.
