2. مقدمات
ما یک MTR WMN را همانند یک گراف جهت‌دار G(V.E) مدلسازی می‌کنیم. مجموعه V شامل گره‌هایی است که با b>1 جهت دار شده است. هر گره u دارای یک محدوده انتقال از r و b_u≥1 است. یال‌های جهت‌داری وجود دارند که گره u و گره v را اگر در محدوده‌ی انتقال یکدیگر باشند به‌هم وصل کرده‌اند. لینکی که u و v را به هم متصل کرده با (u.v) نشان می‌دهیم. توجه داشته باشید که، در عمل، گره‌ها ممکن است طیف انتقال مختلفی داشته باشند. برای این منظور، گره مورد نیاز باید از لینک‌های ورودی و خروجی به هر یک از همسایه ها اطمینان داشته باشد. این را میتوان از طریق پیغام‌های سلام در فرایند کشف همسایه به دست آورد که به موجب آن گره شامل همسایگانی است که پیغام را دریافت کرده‌اند. از این رو، تابع Ft :E →R زمان اختصاص داده شده برای هر لینک است. بنابراین ft زمان انتقال مورد نیاز را به‌منظور روبه رویی با بار ترافیک داده مدلسازی میکند. همه گره‌ها قادر به ارسال یا دریافت امواج به صورت همزمان در همه لینک‌ها هستند. هر لینک توسط یک رادیو پشتیبانی می‌شود و ما فرض می‌کنیم b_u≥|N(u)| برای هر گره است.
