چکیده
اینترنت اشیاء (IoT) یک پارادایم در حال ظهور است که بر اتصال درونی اشیاء یا وسایل با یکدیگر یا و کاربران تمرکز دارد. پیش بینی می شود که این فناوری نقطه عطفی در توسعه خانه ها و شهرهای هوشمند گردد. موفقیت و دستیابی به استفاده فراگیر برای هر فناوری مستلزم جلب اعتماد کاربران از طریق فراهم آوردن امنیت کافی و تضمین حریم خصوصی است. با وجود علاقه رو به رشد جامعه پژوهش به IoT و ظهور مطالعات و مقالات متعددی در خصوص معماری و عناصر آن؛ همچنان جای خالی تحلیلی جامع از ویژگیهای امنتیی و حریم خصوصی مورد نیاز یک سیستم که دستگاههای تشکیل دهنده آن از قابلیتهای متفاوتی برخوردارند احساس میشود. در این مقاله یک مدل تهدید مبتنی بر یوزکیس های (use-case) اینترنت اشیاء را ارائه می دهیم. که میتواند در تعیین چگونگی صرف (سرمایهگذاری) تلاشها به منظور ایجاد امنیت در این سیستمها مورد استفاده قرار گیرد. پایان کار را با ارائه پیشنهاد شاخصهایی که میتوانند در استفاده از اینترنت اشیاء امنیت و تضمین حریم خصوصی را فراهم آورند جمع بندی خواهیم نمود.