عنوان مقاله:
مشکلات اصلی جوانان و پاسخ به درمان اولیه به پروتکل های یکپارچه برای درمان فرا تشخیصی اختلالات عاطفی در کودکان و نوجوانان
Youth Top Problems and Early Treatment Response to the Unified Protocols for Transdiagnostic Treatment of Emotional Disorders in Children and Adolescents
سال انتشار: 2022
رشته: پزشکی - روانشناسی
گرایش: روانپزشکی - پزشکی کودکان - روانشناسی رشد - روانشناسی تربیتی - روانشناسی بالینی کودکان و نوجوانان
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله اختلالات عاطفی در کودکان و نوجوانان
مشاهده سایر مقالات جدید:
Procedure
Informed consent and assent were obtained from all parent and youth participants in the study. All procedures administered were part of an IRB-approved protocol. Youth participants were referred to the research clinic by parents. After initiating contact with the clinic, parents completed phone screening interviews with research assistants to assess presenting problems and treatment eligibility. Each participant who appeared eligible for treatment based on their age and parent’s phone interview was invited to schedule a pre-treatment assessment at the clinic. Pre-treatment assessments were conducted for all participants who appeared eligible after their phone screening interviews and were interested in receiving treatment services. During each pre-treatment assessment, a graduate student clinician conducted semi-structured interviews with the child and parent using the ADIS-IV, ADIS-5, or MINIKID, depending on changes in clinic procedures. The child and parent also completed questionnaires (including the ERQ/ERQ-C/A, DTS and RCADS) that assessed symptoms related to emotional disorders. After 16 weeks of treatment, participants and parents were invited to complete a posttreatment assessment, which included a second interview and the same battery of questionnaires. Intervention Treatment was conducted at a university-based research clinic by graduate student clinicians. Clinicians were trained by the developer of the manual prior to seeing clients using the UP-C and UP-A. Following the training, graduate student clinicians received supervision from a clinical psychologist who had been previously trained to use the treatment manuals. Unifed Protocols for Transdiagnostic Treatment of Emotional Disorders in Children and Adolescents (UP‑C and UP‑A) [59] The UP-C and UP-A are adaptations of the Unifed Protocol for Transdiagnostic Treatment of Emotional Disorders [88] that are efective to treat a range of emotional disorders in youth [61–64]. The UP-C and UP-A share the same principles but vary slightly in structure and content to accommodate the cognitive abilities of their respective age groups. The UP-A includes 8 core modules and 2 optional modules, designed to be delivered once per week and to span across 16 treatment sessions. The UP-C includes 15 treatment sessions designed to be delivered once per week, and its content refects that of the UP-A but is presented as a set of steps represented by the acronym “CLUES” as to engage children in treatment by appointing them as “Emotion Detectives” tasked to learn skills in order to better understand their emotions [59]. The UP-A and UP-C can be delivered in individual or group settings. See Table 1 for descriptions of the techniques and goals of each UP-A module and UP-C “CLUES” skill.
Discussion
Overall, these fndings demonstrate that change in child and parent TP ratings can be detected within the frst four weeks of treatment using the UP-C or UP-A, and that this change can be explained in part by certain demographic and pretreatment variables. As hypothesized, both child and parent average TP ratings decreased signifcantly from session 1 to session 4, which indicates that treatment using the UP-C and UP-A was perceived to be efective in ameliorating client-identifed problems during the frst four weeks. Younger child age was associated with greater child TP rating improvement, which is consistent with some other studies of ETR, and age explained a signifcant amount of the variance in both child and parent TP rating change. This fnding suggests that CBT may be more efcient and/or more efective for younger than older children, although some other studies have found the opposite, and some have found no diference in treatment efects for younger versus older children. A post-hoc analysis indicated no associations between age and change in depression or anxiety symptoms from pre- to post-treatment, which suggests that treatment using the UP-C or UP-A may not be more efective, but rather may be more efcient, for younger rather than older children. In this vein, previous research indicates that older children may present more complex problems for treatment (e.g., depression, which often does not onset until middle adolescence) that slow or complicate treatment course. Older children also may be more resistant to treatment or less motivated for change than younger children, either as a result of depressive symptoms or as a result of a third variable. In our sample, younger child age was associated with lower child-rated pre-treatment depression symptom severity. Still, contrary to our hypothesis, pre-treatment depression did not explain a signifcant amount of the variance in child TP rating change when controlling for age, although this is consistent with previous research that found no association between pre-treatment depression and treatment outcomes using the UP-C.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
روش
رضایت و رضایت آگاهانه از همه والدین و جوانان شرکت کننده در مطالعه اخذ شد. تمام مراحل اجرا شده بخشی از یک پروتکل تایید شده توسط IRB بود. شرکت کنندگان جوان توسط والدین به کلینیک تحقیقاتی ارجاع داده شدند. پس از شروع تماس با کلینیک، والدین مصاحبه های غربالگری تلفنی را با دستیاران پژوهشی برای ارزیابی مشکلات ارائه شده و واجد شرایط بودن درمان تکمیل کردند. از هر شرکت کننده ای که بر اساس سن و مصاحبه تلفنی والدین خود واجد شرایط درمان به نظر می رسید، دعوت شد تا ارزیابی پیش از درمان را در کلینیک برنامه ریزی کنند. ارزیابی‌های قبل از درمان برای همه شرکت‌کنندگانی که پس از مصاحبه غربالگری تلفنی واجد شرایط بودند و علاقه‌مند به دریافت خدمات درمانی بودند، انجام شد. در طول هر ارزیابی قبل از درمان، یک پزشک بالینی دانشجوی فارغ التحصیل با استفاده از ADIS-IV، ADIS-5، یا MINIKID مصاحبه های نیمه ساختاریافته ای با کودک و والدین انجام داد، بسته به تغییرات در روش های کلینیک. کودک و والدین نیز پرسشنامه هایی (شامل ERQ/ERQ-C/A، DTS و RCADS) را تکمیل کردند که علائم مربوط به اختلالات عاطفی را ارزیابی می کرد. پس از 16 هفته درمان، شرکت کنندگان و والدین برای تکمیل یک ارزیابی پس از درمان دعوت شدند که شامل مصاحبه دوم و همان مجموعه پرسشنامه بود. مداخله درمانی در یک کلینیک تحقیقاتی مستقر در دانشگاه توسط پزشکان دانشجوی فارغ التحصیل انجام شد. پزشکان قبل از دیدن مراجعین با استفاده از UP-C و UP-A توسط توسعه‌دهنده این کتابچه راهنما آموزش دیده‌اند. پس از آموزش، پزشکان دانشجوی فارغ التحصیل تحت نظارت روانشناس بالینی قرار گرفتند که قبلاً برای استفاده از دستورالعمل های درمانی آموزش دیده بود. پروتکل های یکپارچه برای درمان فرا تشخیصی اختلالات عاطفی در کودکان و نوجوانان (UP-C و UP-A) [59] UP-C و UP-A اقتباس هایی از پروتکل Unifed برای درمان فرا تشخیصی اختلالات عاطفی هستند [88] که مؤثر هستند. برای درمان طیف وسیعی از اختلالات عاطفی در جوانان [61-64]. UP-C و UP-A اصول یکسانی دارند، اما از نظر ساختار و محتوا کمی متفاوت هستند تا توانایی های شناختی گروه های سنی مربوطه را تطبیق دهند. UP-A شامل 8 ماژول اصلی و 2 ماژول اختیاری است که برای ارائه یک بار در هفته و در 16 جلسه درمانی طراحی شده است. UP-C شامل 15 جلسه درمانی است که برای ارائه یک بار در هفته طراحی شده است، و محتوای آن منطبق بر UP-A است، اما به عنوان مجموعه ای از مراحل ارائه شده است که با نام اختصاری "CLUES" نشان داده شده است تا کودکان را با تعیین آنها درگیر درمان کند. به عنوان "کارآگاهان احساسات" وظیفه یادگیری مهارت ها برای درک بهتر احساسات خود را دارند [59]. UP-A و UP-C را می توان در تنظیمات فردی یا گروهی تحویل داد. برای شرح تکنیک ها و اهداف هر ماژول UP-A و مهارت "CLUES" UP-C به جدول 1 مراجعه کنید.
بحث
به طور کلی، این یافته‌ها نشان می‌دهند که تغییر در رتبه‌بندی TP کودک و والدین را می‌توان در چهار هفته اول درمان با استفاده از UP-C یا UP-A تشخیص داد، و این تغییر را می‌توان تا حدی با متغیرهای جمعیت‌شناختی و قبل از درمان توضیح داد. طبق فرضیه، میانگین رتبه بندی TP کودک و والدین از جلسه 1 تا جلسه 4 به طور قابل توجهی کاهش یافته است، که نشان می دهد درمان با استفاده از UP-C و UP-A در بهبود مشکلات شناسایی شده توسط مشتری در طول چهار هفته اول موثر بوده است. سن کودک کوچکتر با بهبود رتبه بندی TP کودک بیشتر همراه بود، که با برخی از مطالعات دیگر ETR مطابقت دارد، و سن مقدار قابل توجهی از واریانس را در تغییر رتبه بندی TP کودک و والدین توضیح داد. این یافته نشان می‌دهد که CBT ممکن است برای کودکان کوچکتر از کودکان بزرگتر کارآمدتر و/یا مؤثرتر باشد، اگرچه برخی از مطالعات دیگر عکس این موضوع را نشان داده‌اند، و برخی تفاوتی در اثرات درمانی برای افراد جوان‌تر در مقابل بزرگتر پیدا نکرده‌اند. کودکان. یک تجزیه و تحلیل پس از آن نشان داد که هیچ ارتباطی بین سن و تغییر در علائم افسردگی یا اضطراب از قبل تا بعد از درمان وجود ندارد، که نشان می‌دهد درمان با استفاده از UP-C یا UP-A ممکن است مؤثرتر نباشد، بلکه ممکن است کارآمدتر باشد. ، برای کودکان کوچکتر به جای بزرگتر. در این راستا، تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که کودکان بزرگتر ممکن است مشکلات پیچیده‌تری برای درمان داشته باشند (مانند افسردگی، که اغلب تا اواسط نوجوانی شروع نمی‌شود) که روند درمان را کند یا پیچیده می‌کند. همچنین کودکان بزرگتر ممکن است نسبت به کودکان کوچکتر نسبت به درمان مقاومت بیشتری نسبت به درمان داشته باشند یا انگیزه کمتری برای تغییر داشته باشند، چه در نتیجه علائم افسردگی یا در نتیجه یک متغیر سوم. در نمونه ما، سن کودک کوچکتر با شدت علائم افسردگی قبل از درمان با درجه پایین‌تری همراه بود. با این حال، برخلاف فرضیه ما، افسردگی قبل از درمان مقدار قابل توجهی از واریانس تغییر رتبه بندی TP کودک را هنگام کنترل سن توضیح نداد، اگرچه این با تحقیقات قبلی که هیچ ارتباطی بین افسردگی قبل از درمان و نتایج درمان با استفاده از UP-C.
