عنوان مقاله:
اثرات مزمن و شدید تمرین استقامتی بر سیستم ایمنی: یک مرور اصولی با فرا تحلیل
Acute and Chronic Effects of Interval Training on the Immune System: A Systematic Review with Meta-Analysis
سال انتشار: 2021
رشته: تربیت بدنی، پزشکی
گرایش: فیزیولوژی فعالیت بدنی و تندرستی، ایمنی شناسی پزشکی
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله اثرات تمرین استقامتی بر سیستم ایمنی
مشاهده سایر مقالات جدید:
4. Discussion
The aim of the present study was to summarize the evidence through systematic review of the experimental studies that investigated the acute and chronic effects of IT on immune measures. The main findings regarding acute studies were: (i) IT compromises IgA secretory rate but not IgA absolute concentrations; (ii) IT promotes transitory leukocytosis (lasting up to 6 h); (iii) IT promotes lymphocytosis followed by transitory lymphopenia (lasting up to 6 h); (iv) IT promotes a transitory impairment on lymphocyte and neutrophil function. Regarding chronic studies: (i) there are no changes on mucosal immune measures (IgA secretory and concentration) after repeated IT sessions spanning from 8 to 12 weeks; (ii) performing IT for 1 to 24 weeks provide no change on leucocyte count; (iii) chronic IT performance promotes favorable adaptations on lymphocytes, monocytes, and neutrophils function. Both salivary secretory IgA and salivary IgA concentration play a major role in mucosal immune system and their levels have been inversely associated with occurrence of upper respiratory tract infection (URTI). The assumption that a single session of IT could compromise the salivary IgA due its high-intensity nature was supported by the meta-analysis; however, this seems be true only for IgA secretory rate (Figure 2B). Whereas meta-analysis showed significant depression on IgA secretory rate immediately after exercise, there was no change on absolute IgA concentration (Figure 2A). The levels of absolute IgA concentration might even increase after a HIIT session (Table 4). The substantial heterogeneity observed in the results regarding the acute effect of IT on salivary IgA would be associated with large variety of methodological aspects of studies analyzed. For example, our subgroup meta-analysis revealed a different response of salivary IgA between sex after IT with a significant effect on IgA secretory rate for women but not for men (Table 4). This finding reinforces the role of sex on mucosal immunity modulation [52], which may be associated with differences on hormonal and/or autonomic nervous system activity between sexes. Moreover, subgroup analysis detected significant effect on IgA secretory rate for SIT but not for HIIT, which suggest that the different IT types impact differently in this parameter (Table 4).
Other methodological issues might also contribute to different results between studies such as dehydration, saliva method collection, or how IgA is expressed, as previously stated [4]. These findings should be interpreted with caution since the sensitive analysis detected the presence of outlier studies. It is important to note that the acute impairments in salivary secretory IgA rate verified after a single SIT session has not been associated with occurrence of URTI [22,23]. This suggests that the magnitude of the observed transitory depression in salivary secretory IgA after SIT has no clinical relevance. A similar result was also confirmed after 8 weeks of SIT showing that SIT could be performed three times per week in alternated days without altered susceptibility for URTI. Whereas there are some controversial results regarding the acute effects of SIT on salivary IgA secretory rate [22–24,52], HIIT seems to not impair IgA secretion rate or absolute IgA concentration in both trained and sedentary populations. There is evidence that regular practice of IT might confer health and performance enhancing effect (e.g., aerobic and anaerobic capacity) without compromise the mucosal immune system in both athlete [23] and non-athlete population (Table 2). Despite the study by Born et al. involving polarized training and not meeting criteria to be included in this systematic review, it reveals interesting findings regarding the positive adaptation of the mucosal immune function in trained runners after nine HIIT sessions. Considering that the addition of IT into habitual aerobic training routine improved mucosal immune resilience to stress in parallel with the improvements on . VO2max [28], it is reasonable to suggest a relationship between changes in cardiorespiratory fitness and modulation of immune mucosal function.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
4. بحث
هدف مطالعه حاضر خلاصه کردن شواهد از طریق مرور سیستماتیک مطالعات تجربی بود که اثرات حاد و مزمن فناوری اطلاعات را بر روی اقدامات ایمنی بررسی می‌کردند. یافته های اصلی در مورد مطالعات حاد عبارت بودند از: (من) IT نرخ ترشح IgA را به خطر می اندازد اما غلظت مطلق IgA را به خطر نمی اندازد. (ii) IT باعث افزایش لکوسیتوز گذرا (تا 6 ساعت) می شود. (iii) IT باعث افزایش لنفوسیتوز و به دنبال آن لنفوپنی گذرا (تا 6 ساعت) می شود. (IV) IT باعث ایجاد یک اختلال گذرا در عملکرد لنفوسیت ها و نوتروفیل ها می شود. با توجه به مطالعات مزمن: (1) هیچ تغییری در معیارهای ایمنی مخاطی (ترشح و غلظت IgA) پس از جلسات مکرر IT از 8 تا 12 هفته وجود ندارد. (2) انجام IT برای 1 تا 24 هفته هیچ تغییری در تعداد لکوسیت ها ایجاد نمی کند. (iii) عملکرد مزمن IT سازگاری مطلوب را در عملکرد لنفوسیت ها، مونوسیت ها و نوتروفیل ها ترویج می کند. هم غلظت IgA ترشحی بزاقی و هم غلظت IgA بزاقی نقش مهمی در سیستم ایمنی مخاطی دارند و سطوح آنها با بروز عفونت دستگاه تنفسی فوقانی (URTI) ارتباط معکوس دارد. این فرض که یک جلسه IT می تواند IgA بزاقی را به دلیل ماهیت با شدت بالا به خطر بیندازد، توسط متاآنالیز پشتیبانی شد. با این حال، به نظر می رسد این فقط برای میزان ترشح IgA صادق باشد (شکل 2B). در حالی که متاآنالیز کاهش معنی داری را در میزان ترشح IgA بلافاصله پس از تمرین نشان داد، هیچ تغییری در غلظت مطلق IgA وجود نداشت (شکل 2A). سطوح غلظت مطلق IgA حتی ممکن است پس از یک جلسه HIIT افزایش یابد (جدول 4). ناهمگونی قابل توجهی که در نتایج در رابطه با اثر حاد IT بر IgA بزاقی مشاهده می‌شود، با طیف وسیعی از جنبه‌های روش‌شناختی مطالعات تحلیل‌شده مرتبط است. به عنوان مثال، متاآنالیز زیرگروهی ما پاسخ متفاوت IgA بزاقی را بین رابطه جنسی پس از IT نشان داد که تأثیر قابل توجهی بر میزان ترشح IgA برای زنان دارد اما نه برای مردان (جدول 4). این یافته نقش جنسیت بر تعدیل ایمنی مخاطی [52] را تقویت می کند، که ممکن است با تفاوت در فعالیت هورمونی و/یا سیستم عصبی خودمختار بین جنس ها مرتبط باشد. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل زیرگروه تأثیر قابل‌توجهی بر میزان ترشح IgA برای SIT اما نه برای HIIT نشان داد، که نشان می‌دهد انواع مختلف IT تأثیر متفاوتی در این پارامتر دارند (جدول 4).
سایر مسائل روش‌شناختی نیز ممکن است به نتایج متفاوتی بین مطالعات مانند دهیدراتاسیون، جمع‌آوری روش بزاق، یا نحوه بیان IgA کمک کنند، همانطور که قبلاً بیان شد [4]. این یافته‌ها باید با احتیاط تفسیر شوند، زیرا تجزیه و تحلیل حساس وجود مطالعات پرت را تشخیص داد. توجه به این نکته مهم است که اختلالات حاد در میزان IgA ترشحی بزاق تأیید شده پس از یک جلسه SIT با بروز URTI مرتبط نیست [22،23]. این نشان می دهد که میزان افسردگی گذرا مشاهده شده در IgA ترشحی بزاقی پس از SIT هیچ ارتباط بالینی ندارد. نتیجه مشابهی نیز پس از 8 هفته SIT تایید شد که نشان می‌دهد SIT می‌تواند سه بار در هفته در روزهای متناوب بدون تغییر حساسیت به URTI انجام شود. در حالی که برخی نتایج بحث برانگیز در مورد اثرات حاد SIT بر میزان ترشح IgA بزاقی وجود دارد [22-24،52]، به نظر می رسد HIIT به سرعت ترشح IgA یا غلظت مطلق IgA در هر دو جمعیت آموزش دیده و کم تحرک آسیب نمی رساند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد تمرین منظم IT ممکن است تأثیری بر سلامت و عملکرد (به عنوان مثال، ظرفیت هوازی و بی‌هوازی) داشته باشد، بدون اینکه سیستم ایمنی مخاطی را هم در جمعیت ورزشکار [23] و هم در جمعیت غیرورزشکار به خطر بیندازد (جدول 2). علیرغم مطالعه بورن و همکاران. شامل تمرین قطبی شده و عدم رعایت معیارهایی که باید در این بررسی سیستماتیک گنجانده شود، یافته های جالبی را در مورد سازگاری مثبت عملکرد ایمنی مخاطی در دوندگان آموزش دیده پس از نه جلسه HIIT نشان می دهد. با توجه به اینکه افزودن IT به تمرینات معمولی هوازی، مقاومت سیستم ایمنی مخاطی را در برابر استرس به موازات بهبود در . VO2max [28]، منطقی است که رابطه ای بین تغییرات در آمادگی قلبی تنفسی و تعدیل عملکرد مخاطی ایمنی پیشنهاد شود.
