چکیده
تربیت سنتی پرستاران دانشجو قبل از ثبت نام در عمل بالینی از مدل 1:1 پیروی کرده است. برای مدت زمان قرارگیری, یک مربی به دانشجویان اختصاص داده می شود و آنها مسئولیت پشتیبانی و ارزیابی یادگیرنده را بر عهده دارند. بسیاری از مطالعات, مشکلات مربوط به این رویکرد برای تربیت را مشخص کرده اند، از جمله فقدان زمان برای تسهیل یادگیری بر مبنای 1:1. در پاسخ به برخی از این چالش ها، یک الگوی مشارکتی تربیت هم در سطح بین المللی و هم در سطح ملی اتخاذ می شود. این کار شامل قرار دادن طیفی از دانشجویان سال اول، دوم و سوم در کنار هم می باشد که بیماران خاص برای مراقبت به صورت مشارکتی به این دانشجویان اختصاص می یابند. این مدل در حال حاضر در آمستردام به عنوان یک رویکرد مؤثر در امر تربیت بنیاد نهاده شده است (لوبو و همکاران، 2014). علاوه بر این، یادگیری مشارکتی در عمل نیز در ایرلند، استرالیا و ایالات متحده آمریکا معرفی شده است. این مقاله به بحث و گفتگو در مورد پیاده سازی یک الگوی مشارکتی یادگیری توسط یک بیمارستان منطقه ای و مؤسسه آموزش عالی (HEI) در جنوب غربی انگلیس پرداخته است، و با یک مطالعه مقدماتی در یک منطقه قرارگیری شروع می شود. پس از موفقیت در این پروژه، این مدل قرارست در مناطق دیگر قرارگیری در Trust پیاده سازی شود.