چکیده
تربیت سنتی پرستاران دانشجو قبل از ثبت نام در عمل بالینی از مدل 1:1 پیروی کرده است. برای مدت زمان قرارگیری, یک مربی به دانشجویان اختصاص داده می شود و آنها مسئولیت پشتیبانی و ارزیابی یادگیرنده را بر عهده دارند. بسیاری از مطالعات, مشکلات مربوط به این رویکرد برای تربیت را مشخص کرده اند، از جمله فقدان زمان برای تسهیل یادگیری بر مبنای 1:1. در پاسخ به برخی از این چالش ها، یک الگوی مشارکتی تربیت هم در سطح بین المللی و هم در سطح ملی اتخاذ می شود. این کار شامل قرار دادن طیفی از دانشجویان سال اول، دوم و سوم در کنار هم می باشد که بیماران خاص برای مراقبت به صورت مشارکتی به این دانشجویان اختصاص می یابند. این مدل در حال حاضر در آمستردام به عنوان یک رویکرد مؤثر در امر تربیت بنیاد نهاده شده است (لوبو و همکاران، 2014). علاوه بر این، یادگیری مشارکتی در عمل نیز در ایرلند، استرالیا و ایالات متحده آمریکا معرفی شده است. این مقاله به بحث و گفتگو در مورد پیاده سازی یک الگوی مشارکتی یادگیری توسط یک بیمارستان منطقه ای و مؤسسه آموزش عالی (HEI) در جنوب غربی انگلیس پرداخته است، و با یک مطالعه مقدماتی در یک منطقه قرارگیری شروع می شود. پس از موفقیت در این پروژه، این مدل قرارست در مناطق دیگر قرارگیری در Trust پیاده سازی شود.
1. مقدمه
تربیت سنتی پرستاران دانشجو قبل از ثبت نام در عمل بالینی از مدل 1:1 پیروی کرده است. برای مدت زمان قرارگیری, یک مربی به دانشجویان اختصاص داده می شود و آنها مسئولیت پشتیبانی و ارزیابی یادگیرنده را بر عهده دارند. بسیاری از مطالعات, مشکلات مربوط به این رویکرد برای تربیت را مشخص کرده اند، از جمله فقدان زمان برای تسهیل یادگیری بر مبنای 1:1. در پاسخ به برخی از این چالش ها، یک الگوی مشارکتی تربیت هم در سطح بین المللی و هم در سطح ملی اتخاذ می شود. این کار شامل قرار دادن طیفی از دانشجویان سال اول، دوم و سوم در کنار هم می باشد که بیماران خاص برای مراقبت به صورت مشارکتی به این دانشجویان اختصاص می یابند. این مدل در حال حاضر در آمستردام به عنوان یک رویکرد مؤثر در امر تربیت بنیاد نهاده شده است (لوبو و همکاران، 2014). علاوه بر این، یادگیری مشارکتی در عمل نیز در ایرلند، استرالیا و ایالات متحده آمریکا معرفی شده است. این مقاله به بحث و گفتگو در مورد پیاده سازی یک الگوی مشارکتی یادگیری توسط یک بیمارستان منطقه ای و مؤسسه آموزش عالی (HEI) در جنوب غربی انگلیس پرداخته است، و با یک مطالعه مقدماتی در یک منطقه قرارگیری شروع می شود. پس از موفقیت در این پروژه، این مدل قرارست در مناطق دیگر قرارگیری در Trust پیاده سازی شود.
2. پیش زمینه
یادگیری همکارانه یا مشارکتی در عمل (CLiP) توسط دانشگاه آنگلیای شرقی (UEA) (لوبو و همکاران، 2014) به عنوان یک الگوی تربیت مؤثر شناخته شده است که یادگیری همسالان را در بین دانشجویان تحت نظارت یک مربی ترغیب می کند،. نشان داده شده است که این رویکرد, مهارت های تصمیم گیری در تفکر انتقادی و تصمیم گیری را در کنار مهارتهای بالینی و رهبری توسعه می دهد (آموزش بهداشت انگلیس (HEE)، 2016). در حالی که الگوهای سنتی تربیت بر هدایت و حل مسئله توسط مربی متکی هستند، تربیت و مربیگری یک نقش تسهیل کننده را اتخاذ می کند، که یادگیرنده را ترغیب می کند تا به دنبال راه حل ها برای مشکلات باشد (Narayanasamy and Penney، 2014). گاروی و همکاران. (2014) نقش مربی را به عنوان کسی که از بهبود عملکرد مرتبط با یک نقش خاص پشتیبانی می کند شناسایی نموده اند. برای اینکه این امر صادق باشد، مهارتهای اساسی برای انجام وظیفه قرارگیری، با تأکید بر اهمیت آمادگی کافی برای نقش باید وجود داشته باشند. پس از ارزیابی از UEA، مشخص شد که دانشجویان, اعتماد به نفس فزاینده را در طیف گسترده ای از مهارتها و صلاحیت های بالینی گزارش دادند (HEE، 2016).
این مقاله در نشریه الزویر منتشر شده و ترجمه آن با عنوان یادگیری مشارکتی در سایت ای ترجمه به صورت رایگان قابل دانلود می باشد. جهت دانلود رایگان مقاله فارسی و انگلیسی روی عنوان فارسی (آبی رنگ) کلیک نمایید.
منبع:
