بی خوابی معمولا در جمعیت مسن دیده می شود و با پیامدهای اجتماعی و اقتصادی متعدد فرد همراه است. بیماران مسن بیشتر احتمال دارد که از بیخوابی مزمن رنج ببرند، با دشواری حفظ خواب نسبت به مشکل در شروع خواب. مدیریت بی خوابی در این بیماران نیاز به ارزیابی بسیار دقیق و گنجاندن پزشکی زمینه ای یا وضعیت روانی دارد. مداخلات غیر دارویی در بیماران مسن، به خصوص استفاده از رفتار درمانی، موفقیت آمیز بوده است. معمولا تجویز داروها نیز موثر بوده است، هر چند آنها دارای محدودیت هستند. عوامل جدیدتر در بی خوابی برای کارآیی خوب و ایمنی در افراد مسن حال حاضر تحت بررسی هستند. بررسی زیر ارائه دهنده مطالعات بالینی، نتایج این تحقیق، و دستورالعمل های بازیابی شده از مجلات همکار در گروه با استفاده از پایگاه داده جستجوی شرایط افراد مسن، temazepam، ترازودون، zolpidem، zaleplon، بی خوابی، و شیوع و تاریخ های 1980 تا 2003 است. علاوه بر این، مورد جدیدتر پژوهش با عوامل در حال ظهور گنجانده شده برای تکمیل است.
بی خوابی وضعیتی است که در جمعیت کلی تحت شناخت، تحت تشخیص و تحت درمان است. با وجود یک شکایت شایع در میان افراد مسن (65 ساله سال و بالاتر)، اختلالات خواب به ندرت به طور سیستماتیک تشخیص و درمان می شود، حتی توسط متخصصان سالمندان.2 بی خوابی در میان افراد مسن به دلیل شیوع گسترده آن یک مشکل جدی است و چون که خواب ضعیف می تواند عواقب زیان آوری برای بسیاری از جنبه های حیات و انعطاف پذیری مورد نیاز برای پیری موفق داشته باشد.3 اختلالات خواب در میان افراد سالمند با عوارض قابل توجه، مرگ و میر و افزایش خطر ابتلا همراه است .4، 5 بی خوابی نیز در ارتباط با خطر ابتلا به زوال قرار دارد .6 حفظ خواب، به جای شروع خواب، رایج ترین مشکل در میان افراد مسن با اختلال در خواب گزارش شده است ، 7،8 و می تواند عواقب جدی داشته باشند. 8،9 با این حال، در حالی که طیف وسیعی از گزینه های درمانی وجود دارد، در حال حاضر عدم وجود عوامل فارماکولوژیک وجود دارد که ارائه دهنده ترکیب بهینه از مزایای درمانی می باشد. نتایج دارویی ایده آل شامل شروع، حفظ خواب بهبود یافته بدون اثرات باقی مانده در روز بعد، و عملکرد ایده آل، بهبود در روز بعد می شود.
اپیدمیولوژی بی خوابی در سالمندان
در سال 1982، موسسه ملی پیری چند بررسی مرکزی و اپیدمیولوژیک را برای ارزیابی شیوع خواب در میان بیش از 9000 افراد مسن 65 سال و بالاتر انجام داد. گزارش شد که بیش از نیمی از این افراد سالمند (57٪) دارای برخی از اختلالات مزمن خواب هستند، در حالی که تنها 12 درصد از بی خوابی شکایت نداشتند.7 در میان همه شرکت کنندگان (N = 9282، متوسط سن = 74 سال)، شیوع خواب مزمن، دشواری در آغاز یا حفظ خواب (43٪)، شب بیداری (30٪)، بی خوابی (29٪)، چرت زدن در طول روز (25٪)، مشکل افتادن در خواب (19٪)، بیدار شدن خیلی زود (19٪)، و استراحت پس از بیدار شدن (13٪) گزارش شد. پس از مطالعه گزارش سالانه میزان بروز در حدود 5٪، با حدود 15٪ از افراد مسن علائم خود در هر سال حل نمودند .10 بی خوابی مزمن در این جمعیت شایع تر است. بنیاد ملی خواب 1991 یک نمونه نماینده از 1000 آمریکایی 18 ساله یا مسن تر را تحت نظرسنجی قرار داد که به 6 گروه (18-24 سال تقسیم می شدند، 25-34، 35-44، 45-54، 55-64 و ≥ 65) و متوجه شد که 9٪ نمونه بی خوابی مزمن را گزارش می دهند در حالی که 20 درصد گروه ≥ 65 سال بی خوابی مزمن را گزارش می دهند که در میان تمام گروه های سنی بالاترین مقدار بود.
- ترجمه این مقاله با عنوان مدیریت بی خوابی در سایت ای ترجمه به صورت رایگان قابل دانلود می باشد. جهت دانلود رایگان مقاله فارسی و انگلیسی روی عنوان فارسی (آبی رنگ) کلیک نمایید.
منبع:
