عنوان مقاله:
پیامدهای سلامت روان بزرگسالان بستری شده در بیمارستان برای COVID-19: یک بررسی سیستماتیک
Mental health outcomes of adults hospitalized for COVID-19: A systematic review
سال انتشار: 2022
رشته: پزشکی - روانشناسی
گرایش: روانشناسی بالینی - روانپزشکی
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله سلامت روان بزرگسالان
مشاهده سایر مقالات جدید:
2. Methods
This paper is based on a rapid systematic review conducted by the Department of Veterans Affairs (VA) Evidence Synthesis Program (ESP) (Veazie et al., 2021). The purpose of the review was to inform national VA planning efforts to support Veterans hospitalized for COVID-19 after they have been discharged. A full description of the review’s methods can be found on the PROSPERO international prospective register of systematic reviews (http://www.crd.york.ac.uk/PROSPERO/; registration number CRD42020199557). 2.1. Search strategy A research librarian searched Ovid MEDLINE, the WHO COVID-19 database, PsycINFO, CINAHL, as well as systematic review databases using terms for COVID-19, mental health, and hospitalization from December 2019 to March 2021 (see Appendix A for complete search strategies). Additional citations were identified from hand-searching reference lists and consultation with content experts. We limited the search to published, peer-reviewed, and indexed articles involving human subjects and available in English. 2.2. Study selection and eligibility criteria We included cross-sectional and cohort studies that reported on patients’ MH outcomes during or after hospitalization for COVID-19. We also included studies examining MH care utilization and resource needs after hospitalization (eg, studies that track utilization or studies that ask participants what MH services they want or need). We included studies that reported prevalence or incidence of MH disorders as well as studies that reported relative prevalence or incidence (ie, before vs. after hospitalization; hospitalized vs. non-hospitalized patients with COVID-19; and patients hospitalized for COVID-19 vs. patients hospitalized for other reasons). MH disorders of interest included mood disorders, anxiety disorders, trauma-related disorders, psychotic disorders, and substance use disorders. We also included clinical features and symptoms when reported, such as insomnia. Titles, abstracts, and full-text articles were reviewed based on predefined inclusion/exclusion criteria (Appendix B) by one reviewer and verified by another. All disagreements were resolved by consensus. Using a best evidence approach (Treadwell et al., 2011) we made a post-hoc decision to restrict quality assessment, data extraction, and strength of evidence (SOE) assessments to studies that included ≥ 200 participants, given that these larger studies likely provide the most reliable estimates of prevalence and incidence of MH disorders among adults hospitalized for COVID-19. 2.3. Data extraction & quality assessment We used predefined criteria from the Joanna Briggs Institute (JBI) to rate the quality of included studies of ≥ 200 participants (Joanna Briggs Institute, 2021). Studies were rated as “good quality” if they had no or only minor methodological limitations that could potentially bias findings (eg, studies adjusted for all or most a priori identified key confounders at baseline including patient age, sex, comorbidities, and COVID-19 severity). Studies were rated as “fair quality” if they had several methodological limitations or did not report key methods details that were likely to bias findings (eg, high rates of drop-out or inadequate adjustment for confounding variables). Studies were rated as “poor quality” if they had substantial methodological limitations or did not report multiple methods details to the extent that it was impossible to interpret the findings (eg, lack of information on participant inclusion/exclusion criteria or characteristics at baseline, lack of information on how MH outcomes were measured). Data extracted from these studies included study characteristics, populations, comparators, and outcomes. All data abstraction and quality ratings were first completed by one reviewer and verified by another. All disagreements were resolved by consensus. 2.4. Data synthesis and analysis One reviewer graded the SOE of studies of ≥ 200 participants based on the Agency for Healthcare Research and Quality (AHRQ) Methods Guide for Comparative Effectiveness Reviews; grading was verified by a second reviewer (Berkman et al., 2013). Although this method is designed for intervention studies, we applied the domains to included non-intervention studies, including risk of bias, consistency, directness, and precision of the evidence. We applied the following algorithm in our SOE assessments: findings supported by at least one large (n > 5000 participants) good-quality cohort or cross-sectional study were rated as “moderate” SOE; findings supported by at least one medium-sized (N = 200–4999 participants) fair-quality cohort or cross-sectional study were rated as “low” SOE; findings that were inconsistent across multiple medium-sized fair-quality studies were also rated as “low” SOE; findings that were only supported by poor-quality cohort or cross-sectional studies of any size were rated as “insufficient” SOE. Because of the variety of outcomes and outcome measurements used by these studies, we synthesized data narratively.
4. Discussion
The aim of this systematic review was to assess the prevalence and incidence of MH disorders among patients during and after COVID-19 hospitalization. Although previous systematic reviews have examined the prevalence of MH disorders during the COVID-19 pandemic, they have either focused on general populations (Vindegaard and Benros, 2020; Xiong et al., 2020) or evaluated hospitalized patients with COVID-19 together with SARS and MERS patients (Rogers et al., 2020). This review builds upon this work by specifically examining MH disorder prevalence and MH care utilization and resource needs for patients hospitalized for COVID-19, who may have unique risk factors for poor MH outcomes as well as different MH resource needs. The best available evidence from 19 articles indicates there may be a high prevalence of MH symptoms during and in the 3 months after hospitalization for COVID-19 (9–66% of patients may experience depression symptoms, 30–39% anxiety symptoms, 24–40% insomnia symptoms, 20–26% obsessive-compulsive symptoms, and 10–15% PTSD symptoms). However, the incidence of receiving a new MH disorder diagnosis in the 6 months after hospitalization is probably much lower than the reported symptom rate (range of 2–7% of patients were diagnosed with substance use, insomnia, anxiety, or mood disorder for the first time). These data suggest that while many patients may experience MH symptoms after hospitalization for COVID-19, most do not go on to develop a new MH disorder. As with any serious medical condition, clinicians should provide patients who were recently hospitalized for COVID-19 with general MH resources (eg, stress management strategies; local MH contact information in case of new, persistent, or worsening MH symptoms). Furthermore, hospitalization for COVID-19 may represent a point of contact for patients who do not frequently utilize healthcare services, which provides clinicians with a unique opportunity to screen these patients for MH disorders and refer to MH services when needed. Hospitalized COVID-19 patients are probably at a slightly elevated risk of receiving a first MH disorder diagnosis 6 months after COVID-19 diagnosis compared to outpatients with COVID-19. Because we did not find studies comparing hospitalized COVID-19 patients to patients hospitalized for other reasons, we do not know if this increased risk is due to hospitalization for COVID-19 specifically or hospitalization generally. Furthermore, although there have been case reports (Belluck, 2020; Parra et al., 2020) of psychotic episodes following COVID-19 diagnosis, the incidence of receiving a new psychotic disorder diagnosis in the 6 months following hospitalization for COVID-19 is likely extremely low (around 1%) (Taquet et al., 2021a). It is noteworthy, however, that the risk is higher in hospitalized patients than outpatients (HR 2.77 [1.99–3.85]). Overall, clinicians should be aware that hospitalized patients may be at slightly elevated risk of developing new MH disorders than outpatients with COVID-19, and that some patients may develop a psychotic disorder after hospitalization for COVID-19. However, psychosis is extremely rare.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
2. روش ها
این مقاله بر اساس یک بررسی سیستماتیک سریع انجام شده توسط برنامه ترکیب شواهد (ESP) وزارت امور کهنه سربازان (VA) (Veazie et al., 2021) است. هدف از بررسی، اطلاع رسانی به تلاش‌های برنامه‌ریزی ملی VA برای حمایت از جانبازان بستری در بیمارستان برای COVID-19 پس از ترخیص بود. شرح کامل روش‌های بازبینی را می‌توان در ثبت بین‌المللی آینده‌نگر بررسی‌های سیستماتیک PROSPERO (http://www.crd.york.ac.uk/PROSPERO/؛ شماره ثبت CRD42020199557) یافت. 2.1. استراتژی جستجو یک کتابدار پژوهشی Ovid MEDLINE، پایگاه داده COVID-19 WHO، PsycINFO، CINAHL، و همچنین پایگاه‌های اطلاعاتی مرور سیستماتیک را با استفاده از اصطلاحات COVID-19، سلامت روان، و بستری شدن در بیمارستان از دسامبر 2019 تا مارس 2021 جستجو کرد (برای کامل به پیوست A مراجعه کنید. استراتژی های جستجو). استنادهای اضافی از فهرست های مرجع جستجوی دستی و مشاوره با کارشناسان محتوا شناسایی شد. ما جستجو را به مقالات منتشر شده، بازبینی شده، و نمایه شده که دربرگیرنده موضوعات انسانی هستند و به زبان انگلیسی موجود است، محدود کردیم. 2.2. انتخاب مطالعه و معیارهای واجد شرایط بودن، ما مطالعات مقطعی و کوهورت را وارد کردیم که در مورد پیامدهای MH بیماران در طول یا بعد از بستری شدن در بیمارستان برای COVID-19 گزارش می‌کردند. ما همچنین مطالعاتی را شامل بررسی استفاده از مراقبت MH و نیازهای منابع پس از بستری شدیم (به عنوان مثال، مطالعاتی که استفاده را دنبال می‌کنند یا مطالعاتی که از شرکت‌کنندگان می‌پرسند به چه خدمات MH می‌خواهند یا نیاز دارند). ما مطالعاتی را که شیوع یا بروز اختلالات MH را گزارش کردند و همچنین مطالعاتی که شیوع یا بروز نسبی را گزارش کردند (به عنوان مثال، قبل از بعد از بستری شدن؛ بیماران بستری در برابر بیماران غیر بستری مبتلا به کووید-19؛ و بیماران بستری شده برای COVID-19 در مقابل بیماران بستری به دلایل دیگر). اختلالات MH مورد علاقه شامل اختلالات خلقی، اختلالات اضطرابی، اختلالات مربوط به تروما، اختلالات روان پریشی و اختلالات مصرف مواد بود. هنگامی که گزارش شد، ویژگی‌های بالینی و علائم مانند بی‌خوابی را نیز درج کردیم. عناوین، چکیده ها و مقالات کامل متن بر اساس معیارهای گنجاندن/خروج از پیش تعریف شده (پیوست B) توسط یک داور بررسی و توسط داور دیگر تأیید شد. همه اختلافات با اجماع حل شد. با استفاده از بهترین رویکرد شواهد (Treadwell et al., 2011) تصمیمی پس از آن گرفتیم که ارزیابی کیفیت، استخراج داده ها و ارزیابی قدرت شواهد (SOE) را به مطالعاتی که بیش از 200 شرکت کننده را شامل می شد محدود کنیم، با توجه به اینکه این مطالعات بزرگتر احتمالاً وجود دارد. قابل اعتمادترین تخمین ها را از شیوع و بروز اختلالات MH در میان بزرگسالان بستری شده برای COVID-19 در بیمارستان ارائه می دهد. 2.3. استخراج داده‌ها و ارزیابی کیفیت ما از معیارهای از پیش تعریف‌شده مؤسسه جوآنا بریگز (JBI) برای رتبه‌بندی کیفیت مطالعات شامل بیش از 200 شرکت‌کننده استفاده کردیم (موسسه جوآنا بریگز، 2021). مطالعات در صورتی که محدودیت‌های روش‌شناختی جزئی نداشتند یا محدودیت‌های روش‌شناختی جزئی که به طور بالقوه می‌تواند باعث سوگیری یافته‌ها شود، به عنوان «کیفیت خوب» رتبه‌بندی می‌شد (مثلاً، مطالعات تنظیم‌شده برای همه یا بیشتر عوامل مخدوش‌کننده کلیدی از جمله سن بیمار، جنس، بیماری‌های همراه، و COVID-19 را در ابتدا شناسایی کردند. شدت). اگر مطالعات دارای چندین محدودیت روش‌شناختی بودند یا جزئیات روش‌های کلیدی را که احتمالاً یافته‌های سوگیری می‌کرد (مثلاً نرخ بالای ترک تحصیل یا تعدیل ناکافی برای متغیرهای مخدوش‌کننده) گزارش نمی‌کردند، به‌عنوان «کیفیت منصفانه» رتبه‌بندی می‌شدند. مطالعات در صورتی که محدودیت‌های روش‌شناختی قابل‌توجهی داشتند یا جزئیات روش‌های متعدد را تا حدی که تفسیر یافته‌ها غیرممکن بود گزارش نمی‌کردند، به‌عنوان «کیفیت ضعیف» رتبه‌بندی می‌شدند (به عنوان مثال، فقدان اطلاعات در مورد معیارهای ورود/خروج شرکت‌کنندگان یا ویژگی‌ها در ابتدا، فقدان). اطلاعات در مورد چگونگی اندازه گیری نتایج MH). داده های استخراج شده از این مطالعات شامل ویژگی های مطالعه، جمعیت ها، مقایسه کننده ها و پیامدها بود. تمام انتزاع داده‌ها و رتبه‌بندی‌های کیفیت ابتدا توسط یک بازبین تکمیل و توسط دیگری تأیید شد. همه اختلافات با اجماع حل شد. 2.4. ترکیب و تجزیه و تحلیل داده‌ها یک بازبین SOE مطالعات ≥ 200 شرکت‌کننده را بر اساس راهنمای روش‌های آژانس تحقیقات مراقبت‌های بهداشتی و کیفیت (AHRQ) برای بررسی‌های اثربخشی مقایسه‌ای درجه‌بندی کرد. درجه بندی توسط یک بازبین دوم تأیید شد (برکمن و همکاران، 2013). اگرچه این روش برای مطالعات مداخله ای طراحی شده است، ما دامنه ها را برای مطالعات غیر مداخله ای شامل خطر سوگیری، سازگاری، مستقیم بودن و دقت شواهد اعمال کردیم. ما الگوریتم زیر را در ارزیابی‌های SOE خود به کار بردیم: یافته‌های پشتیبانی شده توسط حداقل یک گروه بزرگ (5000 شرکت‌کننده) با کیفیت خوب کوهورت یا مطالعه مقطعی به عنوان SOE "متوسط" رتبه‌بندی شدند. یافته های حمایت شده توسط حداقل یک مطالعه مقطعی یا کوهورت با کیفیت منصفانه با اندازه متوسط (N = 200-4999 شرکت کننده) به عنوان SOE "کم" رتبه بندی شدند. یافته‌هایی که در چندین مطالعه با کیفیت منصفانه با اندازه متوسط ناسازگار بودند نیز به عنوان SOE "پایین" رتبه‌بندی شدند. یافته‌هایی که فقط توسط مطالعات همگروهی یا مقطعی با کیفیت پایین با هر اندازه پشتیبانی می‌شد، به عنوان SOE "ناکافی" رتبه‌بندی شدند. به دلیل تنوع نتایج و پیامدها اندازه گیری های مورد استفاده توسط این مطالعات، ما داده ها را به صورت روایی سنتز کردیم.
4. بحث
هدف از این مرور سیستماتیک ارزیابی شیوع و بروز اختلالات MH در بین بیماران در طول و بعد از بستری شدن در بیمارستان COVID-19 بود. اگرچه بررسی‌های سیستماتیک قبلی شیوع اختلالات MH را در طول همه‌گیری COVID-19 مورد بررسی قرار داده‌اند، اما یا بر جمعیت‌های عمومی متمرکز شده‌اند (Vindegaard و Benros، 2020؛ Xiong و همکاران، 2020) یا بیماران بستری شده در بیمارستان مبتلا به COVID-19 را همراه با SARS ارزیابی کرده‌اند. و بیماران MERS (راجرز و همکاران، 2020). این بررسی بر اساس این کار با بررسی شیوع اختلال MH و استفاده از مراقبت MH و نیاز به منابع برای بیماران بستری شده برای COVID-19، که ممکن است عوامل خطر منحصر به فرد برای پیامدهای MH ضعیف و همچنین نیازهای منابع MH مختلف داشته باشند، ساخته شده است. بهترین شواهد موجود از 19 مقاله نشان می‌دهد که ممکن است شیوع بالایی از علائم MH در طول و در 3 ماه پس از بستری شدن در بیمارستان برای COVID-19 وجود داشته باشد (9-66٪ بیماران ممکن است علائم افسردگی، 30-39٪ علائم اضطراب، 24- 40٪ علائم بی خوابی، 20-26٪ علائم وسواس فکری و 10-15٪ علائم PTSD). با این حال، بروز تشخیص جدید اختلال MH در 6 ماه پس از بستری شدن در بیمارستان احتمالاً بسیار کمتر از میزان علائم گزارش شده است (محدوده 2 تا 7٪ از بیماران با مصرف مواد، بی خوابی، اضطراب یا اختلال خلقی برای بار اول). این داده ها نشان می دهد که در حالی که بسیاری از بیماران ممکن است علائم MH را پس از بستری شدن در بیمارستان به دلیل COVID-19 تجربه کنند، اکثر آنها به یک اختلال MH جدید مبتلا نمی شوند. مانند هر بیماری جدی پزشکی، پزشکان باید به بیمارانی که اخیراً به دلیل COVID-19 در بیمارستان بستری شده‌اند، منابع عمومی MH (به عنوان مثال، استراتژی‌های مدیریت استرس؛ اطلاعات تماس محلی MH در صورت بروز علائم جدید، مداوم یا بدتر شدن MH) ارائه دهند. علاوه بر این، بستری شدن در بیمارستان برای COVID-19 ممکن است یک نقطه تماس برای بیمارانی باشد که به طور مکرر از خدمات مراقبت های بهداشتی استفاده نمی کنند، که فرصت منحصر به فردی را برای پزشکان فراهم می کند تا این بیماران را از نظر اختلالات MH غربال کنند و در صورت نیاز به خدمات MH مراجعه کنند. بیماران کووید-19 بستری شده در بیمارستان احتمالاً در مقایسه با بیماران سرپایی مبتلا به کووید-19 در معرض خطر کمی بالاتر برای دریافت اولین تشخیص اختلال MH 6 ماه پس از تشخیص COVID-19 هستند. از آنجایی که ما مطالعاتی را پیدا نکردیم که بیماران کووید-19 بستری شده را با بیماران بستری شده به دلایل دیگر مقایسه کند، نمی دانیم که آیا این افزایش خطر به دلیل بستری شدن در بیمارستان برای COVID-19 به طور خاص است یا بستری شدن در بیمارستان به طور کلی. علاوه بر این، اگرچه گزارش‌های موردی (بلوک، 2020؛ پارا و همکاران، 2020) از دوره‌های روان پریشی پس از تشخیص کووید-19 وجود دارد، احتمال ابتلا به تشخیص اختلال روان‌پریشی جدید در 6 ماه پس از بستری شدن در بیمارستان برای COVID-19 وجود دارد. بسیار کم (حدود 1٪) (Taquet et al., 2021a). با این حال، قابل توجه است که این خطر در بیماران بستری در بیمارستان بیشتر از بیماران سرپایی است (HR 2.77 [1.99-3.85]). به طور کلی، پزشکان باید بدانند که بیماران بستری در بیمارستان نسبت به بیماران سرپایی مبتلا به کووید-19 ممکن است کمی در معرض خطر ابتلا به اختلالات جدید MH باشند و برخی از بیماران ممکن است پس از بستری شدن در بیمارستان به دلیل کووید-19 دچار اختلال روان پریشی شوند. با این حال، روان پریشی بسیار نادر است.
