عنوان مقاله:
تفاوت‌های جنسی در هوش هیجانی و فراهیجانی در پیش‌نوجوانان و نوجوانان
Sex differences in emotional and meta-emotional intelligence in pre-adolescents and adolescents
سال انتشار: 2022
رشته: روانشناسی
گرایش: روانشناسی عمومی - روانشناسی بالینی کودک و نوجوان
دانلود رایگان این مقاله:
مشاهده سایر مقالات جدید:
4. Discussion
Our results demonstrate that there are many differences in girls' and boys' emotional and meta-emotional intelligence and that they are also influenced by age. Even if effect sizes are small, these differences are quite systematic, and we consider them noteworthy. Consistently with previous literature (Curci & D'Amico, 2010; Cabello et al., 2016; Day & Carroll, 2004; Fernández-Berrocal et al., 2012; Gutiérrez-Cobo et al., 2016; Mayer et al., 1999; Mayer et al., 2002; Rivers et al., 2012) and with results already obtained by D'Amico (2013), girls score better than boys in ability-EI, and this is particularly evident in adolescent group. Results of emotional self-concept presents an opposite pattern, with boys reporting higher score than girls in both groups of age and in particular in the adolescent group and that is consistent with some studies (Khan & Bat, 2013; Petrides & Furnham, 2000). Differently from what found by D'Amico (2013), there are no sex differences in self-rating about performance scale, indicating that when specific emotional tasks are considered, boys and girls are equally accurate in evaluating own performance. However, the age-group differences in self-rating about performance indicates that, independently from sex, adolescents are more parsimonious and critics in evaluate their own performance than pre-adolescents. This is consistent with results found by D'Amico (2013) in standardization sample, indicating that scores in self-rating about performance scale were negatively related to age (r = −0.152, p < .005). Girls show to own higher levels than boys in meta-emotional knowledge and boys systematically overestimate their emotional ability in everyday situation. This result is particularly evident among adolescents, where boy overestimate and girls underestimate their emotional abilities. In preadolescents' group, both sexes overestimate their abilities, but again the overestimation is higher for boys than for girls.
Concerning meta-emotional self-evaluation, independently by sex, pre-adolescents overestimate their performance in the ability test more than adolescents. However, there are sex and age differences in the direction of estimation: in pre-adolescents' group, both boys and girls tend to overestimate their performance, in adolescents' group, boys overestimate and girls underestimate their performance in the ability test. Finally, consistently with D'Amico (2013) we found that girls, in both age groups, scored higher than males in meta-emotional beliefs.
These results give rise again to the famous debate on nature and culture: by evidencing that the gap among sexes is higher in older than in younger group, they seem to give more weight to the culture pole. As previously argued, probably more and more over their life, culture might influence sex difference in term of the different styles that boys and girls adopt in sharing their emotion with others: typically, women compared to men feel the need to share their problem with others. These differences in what we could define as coping strategies (coping/isolation vs. coping/sharing) are likely to be at the basis of EI differences, especially in the case of measurement tools, like MSCEIT or IE-ACCME ability test, that are scored using the consensus criterion. As it is well known, the consensus criterion foresees that, in the ability test, the score assigned to each answer corresponds to the percentage of subjects who consider that answer valid. In other words, the “best” answers are those chosen by the largest number of subjects (i.e., the statistical mode). This procedure implies that people who obtain higher scores in emotional intelligence are not better than others but, rather, more similar to the rest of the population in the way they feel emotions. In this perspective, D'Amico (2018) defined ability EI as the ability of tuning with others or, in other word, to elaborate emotional experience like others. Thus, the tendency of little girls, teenagers and then women, to share their emotions with peers, and to listen to other's emotional issues, could generate their higher ability to tune with others, and it could be therefore the basis for this form of intelligence that is substantiated by feeling emotions like others and not differently from others. On the contrary, boys and men are probably less inclined to share emotions with others and to participate to personal and social building of emotional consensus. This could be an obstacle in developing adequate perspective taking abilities and the ability to tune with others.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
4. بحث
نتایج ما نشان می‌دهد که تفاوت‌های زیادی در هوش هیجانی و فراهیجانی دختران و پسران وجود دارد و آنها نیز تحت تأثیر سن هستند. حتی اگر اندازه افکت ها کوچک باشند، این تفاوت ها کاملاً سیستماتیک هستند و ما آنها را قابل توجه می دانیم. مطابق با ادبیات قبلی (Curci & D'Amico، 2010؛ Cabello و همکاران، 2016؛ Day & Carroll، 2004؛ Fernández-Berrocal و همکاران، 2012؛ Gutiérrez-Cobo و همکاران، 2016؛ Mayer et al., 2019، ؛ مایر و همکاران، 2002؛ ریورز و همکاران، 2012) و با نتایجی که قبلاً توسط D'Amico (2013) به دست آمده است، دختران در توانایی-EI امتیاز بهتری نسبت به پسران دارند و این به ویژه در گروه نوجوانان مشهود است. نتایج خودپنداره عاطفی الگوی مخالفی را نشان می‌دهد، به طوری که پسران در هر دو گروه سنی و به‌ویژه در گروه نوجوانان امتیاز بالاتری نسبت به دختران گزارش می‌کنند و این با برخی از مطالعات مطابقت دارد (خان و بت، 2013؛ پتریدس و فورنهام، 2000). . متفاوت از آنچه توسط D'Amico (2013) یافته شده است، هیچ تفاوت جنسی در خود رتبه بندی در مورد مقیاس عملکرد وجود ندارد، که نشان می دهد وقتی وظایف عاطفی خاص در نظر گرفته می شود، پسران و دختران به یک اندازه در ارزیابی عملکرد خود دقیق هستند. با این حال، تفاوت های گروه سنی در ارزیابی خود در مورد عملکرد نشان می دهد که، مستقل از جنس، نوجوانان در ارزیابی عملکرد خود نسبت به نوجوانان پیش از نوجوانی خرده گیرتر هستند و منتقدان هستند. این با نتایج یافت شده توسط D'Amico (2013) در نمونه استانداردسازی مطابقت دارد، که نشان می دهد نمرات در خود رتبه بندی در مورد مقیاس عملکرد به طور منفی با سن مرتبط است (r = -0.152، p <.005). دختران نسبت به پسران در دانش فراهیجانی دارای سطوح بالاتری هستند و پسرها به طور سیستماتیک توانایی عاطفی خود را در موقعیت های روزمره دست بالا می گیرند. این نتیجه به ویژه در میان نوجوانان مشهود است، جایی که پسرها بیش از حد و دخترها توانایی های عاطفی خود را دست کم می گیرند. در گروه پیش‌نوجوانان، هر دو جنس توانایی‌های خود را بیش از حد ارزیابی می‌کنند، اما باز هم در پسران بیش از دختران، بیش از حد برآورد می‌شود.
در مورد خودارزیابی فراهیجانی، مستقل از جنس، پیش نوجوانان عملکرد خود را در آزمون توانایی بیش از نوجوانان ارزیابی می کنند. با این حال، تفاوت‌های جنسیتی و سنی در جهت تخمین وجود دارد: در گروه پیش‌نوجوان، هم پسران و هم دختران تمایل دارند عملکرد خود را بیش از حد ارزیابی کنند، در گروه نوجوانان، پسران و دختران عملکرد خود را در آزمون توانایی دست‌کم می‌گیرند. در نهایت، مطابق با D'Amico (2013) ما دریافتیم که دختران، در هر دو گروه سنی، در باورهای فراهیجانی امتیاز بیشتری نسبت به مردان داشتند.
