| عنوان فارسی مقاله: |
آب یک کالای اقتصادی است: چگونگی استفاده از قیمت ها برای ترویج عدالت، بهره وری و پایداری |
| عنوان انگلیسی مقاله: |
Water is an economic good: How to use prices to promote equity, efficiency, and sustainability |
1- مقدمه
در سال 1992 اصول آب دوبلین برای نخستین بار در یک محیط سازمان ملل ادعا کرد که آب یک کالای اقتصادی است. اما برای قرن ها قبل از سال 1992 آب به عنوان یک کالای اقتصادی شناخته می شد. در سراسر اروپا و ایالات متحده، شرکت های تامین آب خصوصی در طیف گسترده ای از مجموعه ها رونق یافتند. "انقلاب بهداشتی '' رخ داده در قرن 19 درخواست مالکیت عمومی و مدیریت بسیاری از این شرکت ها به نام سلامت عمومی افزایش یافت. البته این اتفاق نیز رفع کننده نیاز به آب به عنوان یک کالای اقتصادی نیست اما تاکیدی بر ماهیت خوب آب بوده و دفع آن منجر به توسعه سیستم های عمومی یارانه پرداخت می شود. به غیر از فرانسه، این مسیری است که بسیاری از کشورهای سراسر جهان آن را دنبال می کنند. با این حال در اواخر 1980s بانک جهانی و سایر نهادهای چند جانبه و دوجانبه به مزیت '' خصوصی سازی '' در ارائه خدمات عمومی و خصوصی سازی تمام مشکلات مربوط به تنظیم و تعیین تعرفه ها و قیمت ها پی بردند.
روش های مختلفی برای ترویج حقوق صاحبان، بازده و پایداری در بخش آب وجود دارد و احتمالا قیمت گذاری آب ساده ترین مفهوم و در عین حال شاید دشوار ترین پیاده سازی های سیاسی باشد. به عنوان مثال، رویکرد فرماندهی و کنترل معمولی که در بسیاری از کشورها با توجه به مدیریت آب در پیش گرفته شده است منجر به دخالت دولت های بزرگ می شود و این به دلیل نیازهای این دول برای تسلط بر نظارت و اندازه گیری دقیق است. با این حال، استفاده از سیاست های قیمت هنوز هم به دخالت دولت وابسته است تا این اطمینان حاصل شود که حقوق صاحبان و کالاهای عمومی مسائل حفظ می شود. در این مقاله در مورد نقش قیمت در بخش آب بحث هایی شده است و اینکه چگونه از این امر می توان برای ارتقا حقوق صاحبان، بازده، و پایداری استفاده نمود.
