دانلود رایگان مقالات انگلیسی ISI با ترجمه فارسی

۸ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «دانلود رایگان مقالات انگلیسی پزشکی داخلی» ثبت شده است

قطع مصرف مورفین (مقاله رایگان pdf)

چکیده

         مورفین یکی از قوی ترین آلکالوئیدها (شبه قلیاها) در تریاک است که دارای استفاده ها و الزامات پزشکی قابل توجه است و اولین اصل (ماده) فعال خالص شده از منبع گیاهی است. مورفین معمولاً برای تسکین درد متوسط تا شدید استفاده می شود زیرا به طور مستقیم بر روی سیستم عصبی مرکزی عمل می کند؛ با این وجود، سوء استفاده مزمن از آن تحمل و وابستگی جسمی را افزایش می دهد، که معمولاً به عنوان اعتیاد به مواد مخدر شناخته می شود. سندروم قطع مصرف مرفین, علائم فیزیولوژیکی و رفتاری است که از مواجهه طولانی با مرفین ناشی می شود. اکثر نواحی مغز, در پرهیز طولانی مدت و قطع مصرف حاد مورفین, کم کار می شوند. علاوه بر این، چندین مکانیسم عصبی به احتمال زیاد به قطع مصرف مورفین کمک می نمایند. بررسی حاضر, نوشته های مربوط به مکانیزم های عصبی اساسی قطع مصرف مورفین را خلاصه می کند. با وجود این واقعیت که قطع مصرف مرفین، یک فرایند پیچیده است، نشان داده شده است که مکانیسم های عصبی, نقش کلیدی در قطع مصرف مورفین دارند.

ادامه مطلب...
۲۴ آذر ۰۱ ، ۰۸:۴۰ ۰ نظر

ردیابی چندگانه‌ بهینه جهش (مقاله رایگان pdf)

چکیده

          تعیین وضعیت جهش‌یافته بودن یا نبودن KRAS در نمونه‌های توموری اهمیت بنیادینی در مدیریت بیماران مبتلا به سرطان ریه یا سرطان روده‌ی بزرگ دارد؛ چرا که این جهش‌ها مانع درمان با آنتی‌بادی‌های مونوکلونال گیرنده‌های فاکتورهای رشد اپیدرمی (EGFR) می‌شوند. در این پژوهش، روش PCR کمّی مخصوص برای الل چندگانه، سریع و ارزان‌قیمتی را گزارش می‌دهیم که می‌تواند هفت جهش اصلی و مرتبط با مسائل بالینی در KRAS را شناسایی و همزمان، ژن‌های KRAS جهش‌نیافته را در سلول‌های توموری و بافت‌های بیماران سرطان روده‌ی بزرگ تکثیر کند. نمونه‌های مثبت در تست‌های چندگانه تحت تحلیل‌های مخصوص برای الل قرار گرفتند تا جهش هر کدام به طور خاص بررسی شود. DNA مرجع سرطان‌های انسانی اعم از G12A، G12C، G12D، G12R، G12S، G12V و G13D اختصاصی بودن تست را با =<۱٪ حساسیت الل‌های جهش‌یافته تأیید کردند. همچنین، کاربردی بودن تحلیل چندگانه‌ی جهش‌های KRAS با انجام آزمایش‌های جاسازی پارافین فیکس‌شده توسط فرمالین (FFPE) بر روی بیوپسی‌های سرطان روده‌ی بزرگ نشان داده شد. در نتیجه، تکثیر همزمان DNA جهش‌نیافته منجر به حذف داده‌های منفی کاذب از نمونه‌های تخریب‌شده می‌شود. همچنین، نتایج این روش مقرون‌به‌صرفه با نتایج حاصل از توالی‌یابی DNA در بافت‌های FFPE هم‌خوانی دارد، اما در حالتی که غلظت‌های DNA محدود هستند، حساسیت بالاتری دارد.

ادامه مطلب...
۰۷ آذر ۰۱ ، ۱۵:۳۶ ۰ نظر

یبوست در سالمندان (مقاله رایگان pdf)

خلاصه

       یبوست به طور نامتناسبی بر افراد مسن تاثیر می گذارد، با شیوع 50 درصد، در جامعه سالمندان و 74٪ در ساکنین خانه سالمندان. از دست دادن تحرک، داروها، بیماری های زمینه ای، اختلال در حس مقعد، و نادیده گرفتن تماس برای اجابت مزاج به اندازه دفع مدفوع dyssynergic یا سندرم روده تحریک پذیر که باعث یبوست می شوند، مهم است. تاریخ دقیق پزشکی در مورد داروها و مشکلات بیماری، و معاینه دقیق رکتال دیجیتال ممکن است به شناسایی علل یبوست کمک کند. به همین ترتیب، آزمایش خون و کولونوسکوپی ممکن است به شناسایی علل ارگانیک مانند سرطان روده بزرگ کمک کند. تست های روانشناسی مانند مطالعه ترانزیت کولون با نشانگر رادیویی مات و یا کپسول تحرک بی سیم، مانومتری آنورکتال و آزمون های اخراج بالون می تواند اختلالات عملکرد کولون و مقعد را تشخیص دهد. با این حال، در افراد مسن، معمولا بیش از یک مکانیزم وجود دارد که نیاز به یک رویکرد درمان فردی و در عین حال عاملی دارد. مدیریت یبوست به تکامل خود ادامه میدهد. اگر چه مسهل های اسموتیک مانند پلی اتیلن گلیکول به عنوان مهار اصلی باقی می ماند، به نظر می رسد چند عوامل جدید که مکانیزم های مختلف را هدف قرار می دهند، مانند کلرید کانال فعال (lubiprostone) guanylate  آگونیست سیکلاز (linaclotide)، آگونیست 5HT4 (prucalopride)، و آنتاگونیست های گیرنده محیطی μ عمل کننده (alvimopan و methylnaltrexone) برای یبوست ناشی از مواد مخدر مفید باشند. درمان بیو فیدبک برای دفع مدفوع dyssynergic و مدفوعی با کثیف کردن موثر است. با این حال، داده ها در مورد اثر بخشی و ایمنی مواد مخدر در افراد مسن، محدود و ضروری و مورد نیاز هستند.

ادامه مطلب...
۲۹ شهریور ۰۱ ، ۱۰:۳۰ ۰ نظر

غلظت ادرار (مقاله رایگان pdf)

مقدمه

      کلیه پستانداران, اسمولالیته پلاسمای خون را تقریباً ثابت نگه می دارد و غلظت سدیم پلاسمای خون را با استفاده از مکانیسم هایی تقریباً ثابت نگه می دارد که به طور مستقل دفع آب و سدیم را تنظیم می کند. از آنجا که بسیاری از پستانداران دسترسی مداوم به آب ندارند، قابلیت تغییر دفع آب می تواند برای بقا ضروری باشد. از آنجا که سدیم و آنیونهای آن, ترکیبات اسمزی اصلی پلاسمای خون هستند و غلظت های پایدار الکترولیت نیز ضروری می باشند، دفع آب باید توسط مکانیسمهایی تنظیم شود که آن را از دفع سدیم جدا می کند. مکانیسم تغلیظ ادرار, نقش اساسی را در تنظیم دفع آب و سدیم ایفا می کند. هنگامی که مصرف آب برای رقیق نمودن پلاسمای خون به اندازه کافی بزرگ باشد، ادرار رقیق تر از پلاسمای خون تولید می شود. هنگامی که مصرف آب آنقدر کوچک است که پلاسمای خون تغلیظ می شود، ادرار غلیظ تر از پلاسمای خون تولید می شود. در هر دو مورد، میزان دفع املاح ادراری کل و سرعت دفع ادراری سدیم کوچک هستند و به طور معمول در محدوده باریک متغیر می باشند.

ادامه مطلب...
۲۲ شهریور ۰۱ ، ۱۲:۰۵ ۰ نظر

بی اختیاری ادرار (مقاله رایگان pdf)

هدف: تعریف رویه نوار پس-ترامسدودکننده (پس از TOT) برای اختلال کنترل ادرار (VD) در نوشته ها ضد و نقیض است. در این مطالعه، ما با نگاهی به گذشته، عوامل ریسک پس از TOTVD را با استفاده از تعاریف مختلف در یک گروه بررسی نموده ایم.

مواد و روشها: پرونده های پزشکی 449 بیمار بعد از عمل جراحی مورد ارزیابی قرار گرفت. احتباس ادراری حاد نیازمند کاتتریزاسیون، احساس ذهنی مشکل دفع ادرار در طی پیگیری و باقی مانده پس-بعد از عمل پس از دفع ادرار- (PVR) بیشتر از 100 میلی لیتر یا PVR بیش از 50٪ حجم تخلیه شده (PVR قابل توجه) برای تعریف VD اتخاذ شد. با این دسته بندی ها، تجزیه و تحلیل چند متغیره برای عوامل ریسک VD بعد از عمل انجام شد.

نتایج: ده بیمار (2.2٪) که به کاتتریزاسیون نیاز داشتند، 47 (10.5٪) مشکل دفع ادرار پس از عمل را تجربه کردند و 63 (14.7٪), PVR معنادار را نشان دادند. در تجزیه و تحلیل لجستیک چند متغیره، عوامل ریسک مستقل برای احتباس پس از عمل نیازمند کاتتریزاسیون, سابقه احتباس قبلی (0.06 = P) و سابقه هیسترکتومی قبل از عمل بود. عوامل ریسک برای مشکل ذهنی دفع ادرار پس از عمل, دترسور کم فعال (0.04 = P) و علائم انسدادی دفع ادرار قبل از عمل (P <0.01) بودند. تاریخ احتباس ادراری قبلی (P <0.01)) یک عامل ریسک مستقل برای مشکل ادرار کردن همزمان بعد از عمل و PVR معنی دار بود. بی حسی نخاعی (  0.02 = p) و سابقه احتباس ادراری قبلی (P = 0.02), عوامل ریسک مستقل برای PVR قابل توجه بعد از عمل بودند.

نتیجه گیری ها: با استفاده از چندین تعریف از VD پس از رویه بند میان-مجرای ادرار، نرخ جریان پیک بعد از عمل و PVR به طور چشمگیری بین گروه های مختلف متفاوت بود. اگر چه هیچ عامل ریسک مستقل سازگار با تعاریف مختلف VD وجود نداشت، علائم انسدادی ادرار قبل از عمل و پارامترهای هدف نشاندهنده اختلال دترسور, احتمالاً دارای قدرت پیش بینی برای پس از VD TOT هستند.

ادامه مطلب...
۰۵ شهریور ۰۱ ، ۱۳:۱۴ ۰ نظر

بیماری کوه زدگی (مقاله رایگان pdf)

چکیده

هدف: ارزیابی اثربخشی جینگو بیلوبا، استازولامید و ترکیب آنها به عنوان طب پیشگیری در برابر بیماری کوه زدگی.

طراحی:  آزمایش آینده نگرانه, دوسویه کور، تصادفی و کنترل شده دارونما.

محیط :  معبر اردوگاه پایه کوه اورست در نپال هیمالیا در ارتفاع 4280 متر یا 4358 متر و نقطه پایانی مطالعه در 4928 متر در طی اکتبر و نوامبر سال 2002 

شرکت کنندگان : 614 گاری سوار سالم غربی (487 نفر آزمایش را تکمیل کردند) اختصاص یافته برای دریافت جینگو، استازولامید، ترکیب استازولامید و جینگو یا دارونما، ابتدائاً با در نظر گرفتن حداقل سه یا چهار دوز قبل از ادامه صعود.

معیارهای نتیجه اصلی : میزان بروز اندازه گیری شده توسط   امتیاز بیماری کوه زدگی لیک لوئیس با سردرد و یکی دیگر از علائم. معیارهای نتیجه ثانویه شامل میزان اکسیژن خون، شدت سندرم ( امتیازات لیک لوئیس ≥ 5)، بروز سردرد و شدت سردرد بودند.

نتایج : برای هر نتیجه, جینگو, تفاوت معنی داری با دارونما نداشت. با این حال, شرکت کنندگان در گروه استازولامید, سطوح قابل توجهی از حفاظت را نشان دادند. شیوع بیماری کوه زدگی, 34٪ برای دارونما، 12٪ برای استازولامید (نسبت شانس 3.76، بازه اطمینان 95٪ 1.91 تا 7.39، تعداد مورد نیاز برای درمان 4)، 35٪ برای جینگو (0.95، 0.56 تا 1.62) و 14 ٪ برای ترکیب جینگو و استازولامید (3.04، 1.62 تا 5.69) بود. نسبت بیماران دارای افزایش شدت بیماری کوه زدگی, 18٪ برای دارونما، 3٪ برای استازولامید (6.46، 2.15 تا 19.40، تعداد مورد نیاز برای درمان 7)، 18٪ برای جینگو (1، 0.52 تا 1.90) و 7٪ برای ترکیب جینگو و استازولامید (2.95، 1.30 تا 6.70) بود.

نتیجه گیری ها : در مقایسه با دارونما، جینگو در جلوگیری از بیماری کوه زدگی موثر نیست. استازولامید 250 میلی گرم دوبار در روز، حفاظت قوی در برابر علائم بیماری کوه زدگی را فراهم نمود.

ادامه مطلب...
۲۴ مرداد ۰۱ ، ۱۳:۴۳ ۰ نظر

سیستم درون ریز (مقاله رایگان pdf)

مقدمه

سیستم درون ریز گروهی از اندام‌‌‌ها یا غده‌‌‌ها هستند که هورمون‌‌‌ها را مستقیما به درون گردش خون آزاد ‌می‌کنند. این هورمون‌‌‌ها ابزارهایی برای رشد، متابولیسم و حفظ هموستازی هستند. به طور مشابه، خواب نقش مه‌می‌در هموستازی انسان ایفا ‌می‌کند. بعضی از الگوهای‌‌ترشح هورمونی به صورت عمده با نشانگرهای مهم در گردش خون داخلی بدن مشخص ‌می‌شوند که درون هیپوتالاموس درون هسته فراکیاسمایی(SCN) قرار دارند در حالی که سایر هورمون‌‌‌ها به صورت اولیه تحت تاثیر حالت خواب و بیداری قرار ‌می‌گیرند. خواب و سیستم درون ریز به طور شدیدی به هم تنیده شده اند به این معنی که‌‌ترشح بسیاری از هورمون‌‌‌ها تحت تاثیر خواب قرار ‌می‌گیرند. به علاوه، کیفیت خواب و طول آن بر عملکرد هورمونی تاثیر ‌می‌گذارد به این شکل که ناهنجاری‌‌‌های خواب و منقطع بودن خواب ‌می‌تواند منجر به ناهنجاری‌‌‌های هورمونی شود. بر عکس، نقص در عملکرد سیستم درون ریز ‌می‌تواند به صورت قابل ملاحظه ای بر خواب تاثیر بگذارد. در این مقاله، اثر خواب و ناهنجاری‌‌‌های خواب بر عملکرد سیستم درون ریز و تاثیر ناهنجاری درون ریز بر خواب مورد بررسی قرار گرفت. ناهنجاری‌‌‌های خواب و نتایج بعدی آن در سیستم درون ریز در بیماران هم مورد بررسی قرار گرفته‌است.

-این مقاله در نشریه theclinics منتشر شده و ترجمه آن با عنوان سیستم درون ریز در سایت ای ترجمه به صورت رایگان قابل دانلود می باشد. جهت دانلود رایگان مقاله فارسی و انگلیسی روی عنوان فارسی (آبی رنگ) کلیک نمایید.
منبع:

Sleep and the Endocrine System

۰۹ مرداد ۰۱ ، ۰۹:۰۷ ۰ نظر

دانلود مقاله در مورد بستری شدن در بیمارستان

عنوان مقاله:

ارتباط ریسک بستری شدن در بیمارستان با عفونت توسط واریانت امیکرون SARS-CoV-2 در برابر واریانت دلتا در دانمارک: یک مطالعه گروهی شهودی

Risk of hospitalisation associated with infection with SARS-CoV-2 omicron variant versus delta variant in Denmark: an observational cohort study

سال انتشار: 2022

رشته: پزشکی

گرایش: بیماری های عفونی و گرمسیری - اپیدمیولوژی یا همه گیر شناسی - پزشکی داخلی

دانلود رایگان این مقاله:

دانلود مقاله بستری شدن در بیمارستان

مشاهده سایر مقالات جدید:

 

مقالات ISI پزشکی

 

مقالات ISI بیماری های عفونی و گرمسیری

 

Discussion
In this study, we found that infection with the SARS-CoV-2 omicron variant was associated with an adjusted RR of hospital admission of 0·64 (95% CI 0·56–0·75) compared with that of delta infection. This finding is in line with studies from the UK, Scotland, South Africa, Canada, Norway, the USA, and Portugal, as well as experimental studies,34,  35 and suggests that omicron is associated with an inherently lower risk of severe disease (and admission to hospital) compared with delta. This reduced risk was observed across unvaccinated people (and those who received only one vaccine dose), as well as individuals who received two and three doses of vaccine.
The lower risk of hospitalisation among individuals with omicron infection was less pronounced in the population that had received two doses of vacine than among non-vaccinated individuals and those who had received one vaccination only. This finding is probably explained by a higher and longer lasting protection against hospitalisation for the delta variant (the reference group) than omicron after two doses of vaccine, as vaccine effectiveness has been reported to decline at a faster rate for omicron compared with delta after the second vaccine dose.36 This interpretation is further supported by the difference (although not statistically significant) in hospital admission in the first 4 months after the second dose of vaccine, which could be ascribed to the fact that the vaccine masks the severity after delta infection more than after omicron infection. This point is also supported by an analysis by Ferguson and colleagues showing that after two doses of Cominarty there was no difference in hospitalisation risk for delta infection compared with omicron infection.6 However, with a longer follow-up period, the reduced severity associated with omicron infection becomes apparent in the population of double-vaccinated individuals.6 Furthermore, the notion of reduced severity associated with omicron infection is supported by our crude observations of a shorter length of stay and a reduced probability of being transferred to the ICU.
When we used the unvaccinated population of individuals with delta infection as a reference group, we found a reduced risk of hospitalisation among vaccinated people for both delta and omicron infection. Similarly, among people with omicron, vaccination also reduced the risk of hospitalisation, which underlines the importance of continued rollout of vaccination programmes to mitigate the public health impact of SARS-CoV-2.

(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)

بحث
در این مطالعه، ما دریافتیم که عفونت با نوع میکرون SARS-CoV-2 با RR تنظیم شده بستری در بیمارستان 0.64 (95% فاصله اطمینان (CI 0.56-0.75) در مقایسه با عفونت دلتا مرتبط بود. این یافته با مطالعات انجام شده در بریتانیا، اسکاتلند، آفریقای جنوبی، کانادا، نروژ، ایالات متحده آمریکا و پرتغال، و همچنین مطالعات تجربی مطابقت دارد، 34، 35 و نشان می‌دهد که omicron ذاتاً با خطر کمتر بیماری شدید مرتبط است. و پذیرش در بیمارستان) در مقایسه با دلتا. این کاهش خطر در بین افراد واکسینه نشده (و کسانی که فقط یک دوز واکسن دریافت کرده بودند) و همچنین افرادی که دو و سه دوز واکسن دریافت کردند مشاهده شد.
خطر کمتر بستری شدن در بیمارستان در بین افراد مبتلا به عفونت امیکرون در جمعیتی که دو دوز واکسن دریافت کرده بودند نسبت به افراد غیر واکسینه و افرادی که فقط یک واکسن دریافت کرده بودند، کمتر بود. این یافته احتمالاً با محافظت بالاتر و طولانی‌تر در برابر بستری شدن در بیمارستان برای واریانت دلتا (گروه مرجع) نسبت به omicron پس از دو دوز واکسن توضیح داده شده است، زیرا گزارش شده است که اثربخشی واکسن با سرعت بیشتری برای omicron در مقایسه با دلتا پس از واکسن کاهش می‌یابد. دوز دوم واکسن.36 این تفسیر بیشتر با تفاوت (اگرچه از نظر آماری معنی دار نیست) در بستری شدن در بیمارستان در 4 ماه اول پس از دوز دوم واکسن پشتیبانی می شود، که می تواند به این واقعیت نسبت داده شود که واکسن شدت بعد از عفونت دلتا را پنهان می کند. بیشتر از بعد از عفونت omicron. این نکته همچنین توسط تجزیه و تحلیل فرگوسن و همکارانش تأیید می شود که نشان می دهد پس از دو دوز Cominarty هیچ تفاوتی در خطر بستری شدن در بیمارستان برای عفونت دلتا در مقایسه با عفونت omicron وجود ندارد. عفونت omicron در جمعیت افراد دوواکسینه شده آشکار می شود.6 علاوه بر این، تصور کاهش شدت مرتبط با عفونت omicron توسط مشاهدات خام ما از مدت اقامت کوتاهتر و کاهش احتمال انتقال به ICU پشتیبانی می شود.

۲۶ تیر ۰۱ ، ۱۹:۵۷ ۰ نظر