چکیده
هدف:سونوگرافی درون عمل توسط جراحان ستون فقرات از اوایل دهه 1980 استفاده شده است. از آن زمان، روشهای پیشرفته تر تصویربرداری و ناوبری درون عمل به طور گسترده ای در دسترس بوده است. با وجود افت مطلوبیت استفاده از سونوگرافی در طول عمل جراحی ستون فقرات، اما این تنها روش تصویربرداری در زمان واقعی است که به جراحان اجازه می دهد فوراً و به طور مداوم در حین عمل, آناتومی بافت نرم را تجسم کنند. هدف ما این است که نشان دهیم که به همین علت، سونوگرافی یک تکنیک مفید برای جراحان ستون فقرات است، به خصوص هنگام کار با ضایعات داخل بینی و یا پرداختن به آسیب شناسی در کانال نخاعی شکمی با استفاده از یک رویکرد خلفی.
روش ها: با استفاده از PubMed، نوشته های موجود در مورد استفاده از سونوگرافی در طی عمل جراحی ستون فقرات مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، نوشته های موردی جراحی برای شناسایی عملیات ستون فقرات که در طی آن از سونوگرافی استفاده شده بود, مرور شد. موارد توضیحی انتخاب با جزئیات و بررسی شدند.
نتایج: این مقاله, مرور کوتاهی از تاریخچه سونوگرافی در عمل جراحی ستون فقرات را شرح می دهد و برخی از سناریوهای جراحی را شرح می دهد که در طی این روش می توانند مفید باشد. چندین مورد توضیحی از تجربه ما نشان داده شده است.
نتیجه گیری ها: جراحان باید استفاده از سونوگرافی درون عمل را در در هنگام کار با ضایعات تناسلی یا رسیدگی به آسیب دیدگی شکمی از طریق یک روش خلفی در نظر گیرند.
مقدمه
در اوایل دهه 1980، استفاده از سونوگرافی درون عمل جراحی در بین جراحان مغز و اعصاب، برای هدایت زنده بینی و برداشتن ضایعات داخل مغز محبوبیت پیدا کرد. پس از آن این تکنولوژی توسط جراحان ستون فقرات برای تصویربرداری در زمان عمل برای نخاع پذیرفته شد. در سال 1978، Reid, برای اولین بار استفاده از سونوگرافی متمرکز برای ارزیابی پیش از عمل نخاع در بیمار مبتلا به کیست غده استروسیتى در تیره گردنی گزارش کرد و از بیمار خواست تا گردن خود را خم کند و توسط یک "پنجره بین لایه ای", کانال نخاعی را با سونوگرافی نگاه کرد. "در ادامه، در سال 1982، Dohrmann و Rubin, استفاده از سونوگرافی در طول عمل (درون عمل) جراحی ستون فقرات در 10 بیمار با تشخیص های مختلف از جمله حباب نخاعی, نخاع شوکی کیست ها, و تومورهای درون نخاعی و بیرون نخاعی را گزارش دادند. آنها اشاره کردند که با استفاده از سونوگرافی درون عمل بعد از مهره برداری، قادر هستند تا تصاویر با کیفیت بالاتری را از آنچه که از طریق «پنجره بین لایه ای» بدست می آید، به دست آورند, زیرا استخوانی که برداشته شد، امواج فراصوتی عبوری را تضعیف می کند. در مقایسه با سونوگرافی، توموگرافی کامپیوتری (CT) و میلوگرافی - که روش های به طور گسترده در حال حاضر در دسترس بودند، در تجسم ساختارهای بافت نرم حساس نبودند. بنابراین، سونوگرافی به عنوان یک ابزار در نظر گرفته شد که می توانست دقیق تر میزان ضایعات داخل درون نخاعی را تعریف کند. تعدادی از نشریات تولید شدند که در آن سونوگرافی درون عمل برای هدایت برداشتن تومورهایدرون نخاعی ئ بیرون نخاعی ، تخلیه کیست های نخاعی و قرار دادن سرنگ های موازی ساب آراکنوید مورد استفاده قرار گرفت. سونوگرافی درون عمل نیز برای تشخیص و تایید آسیب شناسی مرض تصلب شرائین شکمی برای کیسه تکال مانند فتق ها دیسک مرکزی یا قطعات استخوانی دچار بیماری مورد استفاده قرار گرفت.
همانطور که تصویربرداری رزونانس مغناطیسی با وضوح بالا (MRI) و حالات پیشرفته تر تصویر گرفتن داخل عمل مانند CT پرتوی-مخروطی مثل (cbCT) و CT درون عمل (iCT) به طور گسترده ای در دسترس قرار گرفته اند، استفاده از سونوگرافی درون عمل, در میان جراحی های ستون فقرات افت نموده است. با این حال, با توجه به تجربه ما، سونوگرافی درون عمل جراحی در تعدادی از شرایط عمل جراحی مفید است و در برخی موارد مزایای بیشتری نسبت به تکنولوژی های جدید دارد. این امر به ویژه در هنگام عمل کردن ضایعات توده درون نخاعی یا ضایعات شکمی برای کیسه تکال درست هستند, زیرا آسیب شناسی خارج از دید مستقیم جراح است. اگر چه استفاده از سونوگرافی درون عمل جراحی به واسطه تعریف, به اپراتور وابسته است، ما دریافتیم که استفاده از این تکنیک بسیار آسان است، جراحان می توانند بعد از 1 یا 2 عمل جراحی, ماهر شوند و تصاویر بدون یک رادیولوژیست قابل تفسیر می باشند (جدول 1 را ببینید).
این مقاله در نشریه سیج منتشر شده و ترجمه آن با عنوان سونوگرافی حین عمل در سایت ای ترجمه به صورت رایگان قابل دانلود می باشد. جهت دانلود رایگان مقاله فارسی و انگلیسی روی عنوان فارسی (آبی رنگ) کلیک نمایید.
منبع:
