عنوان مقاله:
گردشگری باغبانی; رویکردی برای تقویت اقتصاد کشاورزان در شرایط پسا کووید
Horti-tourism; an approach for strengthening farmers’ economy in the post-covid situation
سال انتشار: 2021
رشته: مدیریت - کشاورزی
گرایش: مدیریت بازرگانی - اقتصاد کشاورزی - زراعت و اصلاح نباتات
دانلود رایگان این مقاله:
مشاهده سایر مقالات جدید:
2. Methodology
2.1. Data collection Data were collected from both primary and secondary sources. For primary sources of data, phone calls and the personal visit were made with farmers practicing horti-tourism from Tikapur Municipality of Kailali district and Rurukshetra Rural Municipality of Gulmi district of Nepal. Secondary sources of data were collected from different pieces of literature including journal articles, books, websites, and annual reports of governmental and non-governmental organizations to understand the concept of horti-tourism, its significance, and relevance in Nepal in the post-covid situation. 2.2. Data analysis SWOC analysis was done to analyze the strength, weaknesses, opportunities, and challenges of horti-tourism in the context of Nepal. Furthermore, suitable solutions to overcome the challenges of hortitourism were recommended through a critical analysis of the situation.
3. Results and discussion
3.1. History of fruit orchard development in Nepal During the pre-Rana regime in around 1845 AD, the first fruit orchard was laid out by that time his Majesty King Rana Bahadur Shah [10, 11]. Mango, papaya, Banana, Guava, and Mandarin were planted at Seraphat of Nuwakot district and an orchard was established and named Sera Bagaincha [11]. Then, in the sixth five-year plan (1980–1985) the efforts were made to fruit development around road-accessible areas. The seventh five-year plan (1985–1990) focused on the plantation of fruit crops along with the road site and densely populated areas (Fruit development project, 2017). The data on major events for Fruit Orchard development from 2004 to the present are analyzed, tremendous progress has been made as shown in table no 1. Although a lot of progress was made, none of the policies focused on the development of orchards’ as touristic destinations. The progress was solely based on the establishment of orchards focusing on crops production. Koshi Hill Rural Development Project (KHARDEP) 1981, Horticulture Development Project 1985, Hill Fruit Development Project 1987, and Karnali Bheri Integration Rural Development Project were some of the promising projects that played a significant role in fruit orchard establishment in Nepal .3.2. Potential fruits orchards to develop into a tourist destination Significance progress has been made and plenty of community-based (Table 2), public-based (Table 3), and private orchards (Table 4) have been established in several parts of the country within the past few decades (see Table 1). More than 67 commercial fruits orchards in 37 districts of Nepal have the potential for developing into new touristic destinations aiding the economy of rural people and community development [11]. Orchards always have some extent of attraction for people aiding to better exposure about the existence of orchards. This has created the momentum of individuals in rural areas and has increased economic activities. The table no 2, 3 and 4 below are the list of fruit orchards having the potential to develop into a new touristic destination. Historical events for the establishment of orchard in Nepal is presented in the Table 1.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
2. روش شناسی
2.1. گردآوری داده ها داده ها از دو منبع اولیه و ثانویه جمع آوری شد. برای منابع اولیه داده‌ها، تماس‌های تلفنی و بازدید شخصی با کشاورزانی که گردشگری باغبانی را انجام می‌دهند از شهرداری تیکاپور ناحیه کایلالی و شهرداری روستایی رورکشترا در منطقه گلمی نپال انجام شد. منابع ثانویه داده‌ها از ادبیات مختلف از جمله مقالات مجلات، کتاب‌ها، وب‌سایت‌ها و گزارش‌های سالانه سازمان‌های دولتی و غیردولتی برای درک مفهوم گردشگری باغبانی، اهمیت و ارتباط آن در نپال در دوران پسا کووید جمع‌آوری شدند. وضعیت. 2.2. تجزیه و تحلیل داده ها تجزیه و تحلیل SWOC برای تجزیه و تحلیل قوت، ضعف، فرصت ها و چالش های گردشگری باغبانی در زمینه نپال انجام شد. علاوه بر این، راه حل های مناسب برای غلبه بر چالش های گردشگری باغبانی از طریق تحلیل انتقادی وضعیت پیشنهاد شد.
3. نتایج و بحث
3.1. تاریخچه توسعه باغ میوه در نپال در طول رژیم پیش از رانا در حدود سال 1845 پس از میلاد، اولین باغ میوه در آن زمان اعلیحضرت پادشاه رعنا بهادر شاه احداث شد [10، 11]. انبه، پاپایا، موز، گواوا و ماندارین در سرافات ناحیه نواکوت کاشته شد و باغی به نام سرا باگانچا تأسیس شد [11]. سپس، در برنامه پنج ساله ششم (1980-1985) تلاش هایی برای توسعه میوه در اطراف مناطق قابل دسترس جاده انجام شد. برنامه پنج ساله هفتم (1985-1990) بر کاشت محصولات میوه به همراه سایت جاده و مناطق پرجمعیت متمرکز بود (پروژه توسعه میوه، 2017). داده های مربوط به رویدادهای مهم برای توسعه باغ میوه از سال 2004 تا کنون تجزیه و تحلیل شده است، پیشرفت فوق العاده ای همانطور که در جدول شماره 1 نشان داده شده است. مقاصد این پیشرفت صرفاً مبتنی بر ایجاد باغات با تمرکز بر تولید محصولات بود. پروژه توسعه روستایی کوشی تپه (KHARDEP) 1981، پروژه توسعه باغبانی 1985، پروژه توسعه میوه تپه 1987، و پروژه توسعه روستایی ادغام کارنالی بهری برخی از پروژه های امیدوارکننده بودند که نقش مهمی در ایجاد باغ میوه در نپال ایفا کردند. 3.2. باغ‌های میوه بالقوه برای تبدیل شدن به یک مقصد گردشگری پیشرفت قابل توجهی حاصل شده است و باغ‌های محلی (جدول 2)، عمومی (جدول 3) و باغ‌های خصوصی (جدول 4) در چندین بخش از کشور ایجاد شده است. چند دهه گذشته (جدول 1 را ببینید). بیش از 67 باغ میوه تجاری در 37 منطقه نپال پتانسیل توسعه به مقاصد گردشگری جدید را دارند که به اقتصاد مردم روستایی و توسعه جامعه کمک می کند [11]. باغات همیشه تا حدی برای مردم جذابیت دارد تا در مورد وجود باغ ها بیشتر آشنا شوند. این امر باعث ایجاد تحرک افراد در روستاها و افزایش فعالیت های اقتصادی شده است. جدول شماره 2، 3 و 4 زیر فهرستی از باغات میوه است که پتانسیل تبدیل شدن به یک مقصد گردشگری جدید را دارند. رویدادهای تاریخی برای ایجاد باغ در نپال در جدول 1 ارائه شده است.
