عنوان مقاله:
ارتباط انتشار کربن، نوسانات قیمت نفت، و کارایی سرمایه انسانی
The nexus of carbon emissions, oil price volatility, and human capital efficiency
سال انتشار: 2022
رشته: اقتصاد - مهندسی محیط زیست
گرایش: اقتصاد نفت و گاز - اقتصاد انرژی - آلودگی محیط زیست - آلودگی هوا
دانلود رایگان این مقاله:
مشاهده سایر مقالات جدید:
3. Results and discussion
The descriptive statistics of selected variables are presented in Table 4. Across our sample countries, we observed maximum HCE in Germany (1.22), followed by Japan (1.17). On the lower side, we have India (0.30), Brazil (0.48), and Saudi Arabia (0.65). As highlighted by (Andreeva et al., 2021; Ouedraogo et al., 2021), one of the critical constraints for the economic growth of developing economies is a sub-optimal investment in human capital. The descriptive statistics do not indicate a significant variation in HCE across the boom and bust periods. In the sectoral sample, the maximum HCE is in transport (1.2), followed by industrial firms (1.1). Similar to the country specification, there is no trend in sectoral HCE during oil price cycles.
The average profitability (ROE) and investment in research and development (RD/TA) highlight some interesting facts. We report the maximum ROE for Japanese firms (0.31) and Brazil (0.30) in our sample firms, while German firms are at the top with the highest investment in R&D (0.38). Transport has the maximum profitability (0.25) among the sectoral presentation, followed by the industrial companies (0.23). Consequently (perhaps), we see the more profitable sectors dominating the investment in research development (Blazenko and Yeung, 2015). Interestingly, there is positive and negative variation in RD/TA during boom and bust cycles, respectively (Chen et al., 2019; Jia et al., 2015; Xing, 2019).
The panel estimations of equation (1) for the entire sample period are presented in Table 5. The Hausman statistics support the fixed effect model by including country and time fixed effects. Our results demonstrate a negative relation between human capital efficiency and carbon emissions. The variable loading is significant at 1%. It implies that increased human capital efficiency limits carbon emissions and helps environmental well-being. This is plausible because as the investment in human capital increases, it leads to innovative managerial practices that assist a transition to sustainable business models. While one aspect of this relationship may stem from renewable vs. non-renewable energy sources (Alvarado et al., 2021; Çakar et al., 2021), a more probable cause is the cognitive recognition of the urgency to limit the carbon footprint (Tolppanen and Kang, 2021). Therefore, investing in human capital can act as a catalyst for sustainable development goals and reduce reliance on replenishing natural resources
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
3. نتایج و بحث
آمار توصیفی متغیرهای انتخاب شده در جدول 4 ارائه شده است. در کشورهای نمونه ما، ما حداکثر HCE را در آلمان (1.22) و پس از آن ژاپن (1.17) مشاهده کردیم. در سمت پایین، هند (0.30)، برزیل (0.48) و عربستان سعودی (0.65) را داریم. همانطور که توسط (Andreeva et al., 2021; Ouedraogo et al., 2021) مشخص شده است، یکی از محدودیت های حیاتی برای رشد اقتصادی اقتصادهای در حال توسعه، سرمایه گذاری کمتر از حد مطلوب در سرمایه انسانی است. آمار توصیفی تفاوت معنی داری را در HCE در دوره های رونق و رکود نشان نمی دهد. در نمونه بخشی، حداکثر HCE در حمل و نقل (1.2) و پس از آن شرکت های صنعتی (1.1) است. مشابه با مشخصات کشور، هیچ روندی در HCE بخشی در چرخه های قیمت نفت وجود ندارد.
میانگین سودآوری (ROE) و سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه (RD/TA) برخی از حقایق جالب را برجسته می کند. ما حداکثر ROE را برای شرکت های ژاپنی (0.31) و برزیل (0.30) در شرکت های نمونه خود گزارش می دهیم، در حالی که شرکت های آلمانی با بالاترین سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه (0.38) در صدر قرار دارند. حمل و نقل بیشترین سودآوری (0.25) را در میان ارائه بخشی دارد و پس از آن شرکت های صنعتی (0.23) قرار دارند. در نتیجه (شاید)، ما شاهد بخش‌های سودآورتر هستیم که بر سرمایه‌گذاری در توسعه تحقیقات تسلط دارند (بلازنکو و یونگ، 2015). جالب توجه است که تغییرات مثبت و منفی در RD/TA در طول چرخه های رونق و رکود به ترتیب وجود دارد (چن و همکاران، 2019؛ جیا و همکاران، 2015؛ زینگ، 2019).
