عنوان مقاله:
نوآوری و ناامیدی وام گیرنده در شرکت های کوچک و متوسط
Innovation and borrower discouragement in SMEs
سال انتشار: 2022
رشته: مدیریت، اقتصاد
گرایش: مدیریت کسب و کار، اقتصاد پول و بانکداری
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله ناامیدی وام گیرنده
مشاهده سایر مقالات جدید:
2 Relevant literature
To examine the interconnections between fnance, innovation and borrower discouragement, we discuss salient literature regarding the structural issues typically confronting innovative SMEs seeking external fnance. We then review the literature on borrower discouragement and its links with frm-level innovative activity. 2.1 The supply of fnance for innovative SMEs Schumpeter (1934) was the frst to draw connections between innovation and fnance. An integral part of the Schumpeterian story is that fnancial institutions play an essential role as facilitators of the innovative eforts undertaken by entrepreneurs (King & Levine, 1993; Revest & Sapio, 2012). One of the ways fnancial markets are believed to play this role is by allocating capital to frms with the greatest potential to implement new processes and to commercialise new technologies (Kerr and Nanda, 2015). Lee et al. (2015) claim that there are three fundamental theoretical reasons access to fnance can be problematic for innovative SMEs. First, the returns to innovation are highly skewed with only a small number of innovations generating signifcant revenues, while the remainder yield little or no return. Not only does one not know the probabilities associated with outcomes, but even the forms of the potential outcomes are not clear. While increased innovative activity may increase the probability of superior performance, it cannot guarantee it (Coad & Rao, 2008). Therefore, from a fnancier’s perspective, this makes it signifcantly harder to evaluate potential innovative projects requiring funding, particularly since often the only way to accurately assess the potential of a particular innovation is to invest in it (Kerr and Nanda, 2015). Second, given that SMEs have more information regarding the likely success of any innovation, banks cannot accurately estimate the likely returns to innovative investments due to informational asymmetries (Berger & Udell, 1998; Hall & Lerner, 2010). These information asymmetries are a signifcant factor determining borrower discouragement (Kon & Storey, 2003). On the whole, asymmetric information issues tend to be most acute for SMEs with higher levels of intangible assets (Mina et al., 2013). Consequently, many innovative frms seek fnance from specialised fnancial intermediaries such as business angels and venture capitalists that address asymmetric information issues via ex-ante soft information collection and ex-post performance monitoring.
3 Data, defnitions and methodology
3.1 Data For the purposes of our empirical analysis, we utilise the UK Longitudinal Small Business Survey (LSBS) which is a detailed nationally representative survey of the UK SMEs. The LSBS is a telephonebased survey of the UK small business owners and managers administered by BEIS. The survey is constructed using a stratifed sample of owner-managers of SMEs with less than 250 employees across the four constituent parts of the UK (England, Northern Ireland, Scotland and Wales). The data available for use in the present study comprises SMEs that were interviewed during the period 2015–2018. The survey collects detailed information relating the fnancial and non-fnancial activities of SMEs, including: the nature of any innovative activities, attitudes toward accessing external fnance and reasons for borrower discouragement. 3.2 Identifying innovative SMEs Firm-level innovation can be defned in various ways. Product innovation involves the introduction of a new product, while process innovation normally involves the introduction of a cost-saving technologies. The distinction between product and process innovation is not always clear cut, however. New products often require new methods of production, while new production processes often alter the characteristics of the fnal product (Lipczynski et al., 2017). Innovation is also diferentiated by the degree of novelty (Beck et al., 2016). Radical innovations represent signifcant advances or new forms of knowledge occurring primarily through the creation of new products and processes. Incremental innovations on the other hand involve the continuous improvement to existing products, processes or services that are new to the frm (Beck et al., 2016). While incremental innovation can lead to competitive advantages for SMEs by increasing efciency, radical innovation can lead to substantial improvements to growth and returns (Love et al., 2016; Saridakis et al., 2019). Given the inherent lack of resources required to undertake radical innovation, incremental innovation is often the most common form of innovation for SMEs
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
2 ادبیات مرتبط
برای بررسی ارتباطات متقابل بین مالی، نوآوری و دلسردی وام گیرندگان، ما ادبیات برجسته را در مورد مسائل ساختاری مورد بحث قرار می‌دهیم که معمولاً با SMEهای نوآوری که به دنبال تأمین مالی خارجی هستند، مواجه می‌شوند. سپس ادبیات مربوط به دلسردی وام گیرندگان و پیوندهای آن با فعالیت های نوآورانه در سطح شرکت را بررسی می کنیم. 2.1 تأمین مالی برای SMEهای نوآور شومپیتر (1934) اولین موردی بود که ارتباط بین نوآوری و مالی را ایجاد کرد. بخش جدایی‌ناپذیر داستان شومپیتری این است که مؤسسات مالی نقش اساسی به‌عنوان تسهیل‌کننده تلاش‌های نوآورانه‌ای که توسط کارآفرینان انجام می‌شود بازی می‌کنند (کینگ و لوین، 1993؛ Revest & Sapio، 2012). یکی از راه هایی که بازارهای مالی معتقدند این نقش را ایفا می کنند، تخصیص سرمایه به شرکت هایی با بیشترین پتانسیل برای اجرای فرآیندهای جدید و تجاری سازی فناوری های جدید است (کر و ناندا، 2015). لی و همکاران (2015) ادعا می کند که سه دلیل نظری اساسی وجود دارد که دسترسی به منابع مالی می تواند برای SME های نوآور مشکل ساز باشد. اولاً، بازدهی نوآوری بسیار منحرف می‌شود و تنها تعداد کمی از نوآوری‌ها درآمدهای قابل‌توجهی ایجاد می‌کنند، در حالی که مابقی بازدهی کمی دارند یا اصلاً بازدهی ندارند. نه تنها احتمالات مرتبط با پیامدها را نمی‌دانیم، بلکه حتی اشکال پیامدهای بالقوه نیز مشخص نیست. در حالی که افزایش فعالیت نوآورانه ممکن است احتمال عملکرد برتر را افزایش دهد، نمی تواند آن را تضمین کند (Coad & Rao, 2008). بنابراین، از دیدگاه یک سرمایه‌گذار، ارزیابی پروژه‌های نوآورانه بالقوه که نیاز به بودجه دارند، بسیار دشوارتر می‌کند، به ویژه از آنجا که اغلب تنها راه برای ارزیابی دقیق پتانسیل یک نوآوری خاص، سرمایه‌گذاری در آن است (کر و ناندا، 2015). دوم، با توجه به اینکه شرکت های کوچک و متوسط اطلاعات بیشتری در مورد موفقیت احتمالی هر نوآوری دارند، بانک ها نمی توانند بازده احتمالی سرمایه گذاری های نوآورانه را به دلیل عدم تقارن اطلاعاتی به طور دقیق تخمین بزنند (برگر و اودل، 1998؛ هال و لرنر، 2010). این عدم تقارن اطلاعاتی عامل مهمی در تعیین دلسردی وام گیرنده هستند (Kon & Story, 2003). در کل، مسائل اطلاعات نامتقارن برای شرکت‌های کوچک و متوسط با سطوح بالاتری از دارایی‌های نامشهود حادتر است (مینا و همکاران، 2013). در نتیجه، بسیاری از شرکت‌های نوآورانه به دنبال تأمین مالی از واسطه‌های مالی تخصصی مانند فرشتگان تجاری و سرمایه‌گذاران خطرپذیر هستند که مسائل نامتقارن اطلاعاتی را از طریق جمع‌آوری اطلاعات نرم‌افزار پیش‌قدم و نظارت بر عملکرد پس از آن بررسی می‌کنند.
3 داده ها، تعاریف و روش
3.1 داده ها برای اهداف تجزیه و تحلیل تجربی خود، ما از نظرسنجی طولی کسب و کار کوچک بریتانیا (LSBS) استفاده می کنیم که یک بررسی دقیق ملی از شرکت های کوچک و متوسط انگلستان است. LSBS یک نظرسنجی تلفنی از صاحبان و مدیران مشاغل کوچک بریتانیا است که توسط BEIS اداره می شود. این نظرسنجی با استفاده از یک نمونه طبقه بندی شده از مالک-مدیران شرکت های کوچک و متوسط با کمتر از 250 کارمند در چهار بخش تشکیل دهنده بریتانیا (انگلیس، ایرلند شمالی، اسکاتلند و ولز) ساخته شده است. داده‌های موجود برای استفاده در مطالعه حاضر شامل SMEهایی است که طی دوره 2015-2018 با آنها مصاحبه شده است. این نظرسنجی اطلاعات دقیق مربوط به فعالیت‌های مالی و غیرمالی SMEها را جمع‌آوری می‌کند، از جمله: ماهیت هرگونه فعالیت نوآورانه، نگرش نسبت به دسترسی به منابع مالی خارجی و دلایل دلسردی وام گیرندگان. 3.2 شناسایی SMEهای نوآورانه نوآوری در سطح شرکت را می توان به روش های مختلفی تعریف کرد. نوآوری محصول شامل معرفی یک محصول جدید است، در حالی که نوآوری فرآیند معمولاً شامل معرفی فناوری های صرفه جویی در هزینه است. با این حال، تمایز بین نوآوری محصول و فرآیند همیشه واضح نیست. محصولات جدید اغلب به روش های جدید تولید نیاز دارند، در حالی که فرآیندهای تولید جدید اغلب ویژگی های محصول نهایی را تغییر می دهند (Lipczynski et al., 2017). نوآوری نیز با درجه تازگی متمایز می شود (بک و همکاران، 2016). نوآوری های رادیکال نشان دهنده پیشرفت های مهم یا اشکال جدید دانش است که عمدتاً از طریق ایجاد محصولات و فرآیندهای جدید رخ می دهد. از سوی دیگر، نوآوری های فزاینده شامل بهبود مستمر محصولات، فرآیندها یا خدمات موجود است که برای شرکت جدید هستند (بک و همکاران، 2016). در حالی که نوآوری فزاینده می تواند با افزایش کارایی به مزیت های رقابتی برای SME ها منجر شود، نوآوری ریشه ای می تواند منجر به بهبودهای اساسی در رشد و بازده شود (Love et al., 2016; Saridakis et al., 2019). با توجه به کمبود ذاتی منابع مورد نیاز برای انجام نوآوری ریشه ای، نوآوری افزایشی اغلب رایج ترین شکل نوآوری برای شرکت های کوچک و متوسط است.
