عنوان مقاله:
مشارکت های دولتی-خصوصی: چگونه پیوندهای نهادی به ایجاد مشروعیت سازمانی در یک محیط بین المللی کمک می کند
Public-private partnerships: How institutional linkages help to build organizational legitimacy in an international environment
سال انتشار: 2022
رشته: مدیریت
گرایش: مدیریت کسب و کار - مدیریت سازمان های دولتی
دانلود رایگان این مقاله:
مشاهده سایر مقالات جدید:
مقالات ISI مدیریت سازمان های دولتی
2. Conceptual framework and state of research
2.1. Neo-institutionalism, public relations, and the striving for legitimacy Organizational legitimacy is a central construct in neoinstitutionalism (Deephouse & Suchman, 2008; Suchman, 1995) and is regarded as a significant concern of PR practices (Boyd, 2000; Edwards, 2006; Holmstrom, ¨ 2005). As Metzler (2000) has emphasized, organizational legitimacy is “at the core of most, if not all, public relations activities” (p. 321). It is widely accepted among scholars that PR is understood as communication between an organization and its environment (Merkelsen, 2013; Vasquez & Taylor, 2000) to cultivate mutually beneficial relationships (Ledingham, 2003; Ledingham & Bruning, 1998). Organizational legitimacy is significantly linked to cultivating mutually beneficial relationships between an organization and its legitimacy evaluators (Hudson, 2001; Wiggill, 2014). In this way, research has regarded legitimacy as a relational concept (Ledingham, 2003) or as a vital facet of relationships between an organization and its environment (Lock, 2019). For these reasons, studying PR within neo-institutionalism is of high value since it considers the relationship between an organization and its social environment as most relevant in explaining organizational behavior and gaining organizational legitimacy (see Frandsen & Johansen, 2013). Yet, research applying neo-institutional approaches and legitimacy concepts to PR has only recently occurred (Merkelsen, 2013; Sandhu, 2009). Neo-institutionalism points to the embeddedness of an organization within its environment, the organizational field (Friedland & Alford, 1991). The organizational field includes regulatory institutions, social actors, and competitors, constituting the “recognized area of institutional life” (DiMaggio & Powell, 1983, p. 148). Institutional logics guide organizational activities and issues within an organizational field as these logics serve as an orientation for organizations and their actions and structures (Friedland & Alford, 1991; Scott, 2001). Thus, institutional logics also shape MNCs’ activities such as CD – they reflect assumptions concerning societal demands that emerge from socially constructed norms and values (Thornton & Ocasio, 1999, 2008). In other words, whatever corporations do, they do in response to their environment to meet the societal demands and values – because this allows organizations to be perceived as legitimate. As an organization’s survival depends heavily on organizational legitimacy (Kostova & Zaheer, 1999), it seeks to proactively demonstrate its congruence with societal expectations arising from its environment (such as the host country) (Deephouse et al., 2017). Increasingly, scholars have emphasized the active role of organizations in the legitimation process, referring to institutional work (Lawrence, 1999; Lawrence & Suddaby, 2006). Building on that, PR efforts are central to successfully expressing the consistency between an organization’s activities and the societal demands within the organizational environment to gain organizational legitimacy (Deephouse & Suchman, 2008; Sandhu, 2009). Organizational legitimacy is defined in several, often varying, ways (Bitekine, 2011). Generally, the construct is conceived as a perception regarding how appropriately, desirably, and properly an organization acts (Suchman, 1995). This evaluation builds on socially constructed values and norms and determines the overall societal approval of an organization (Deephouse, 1996; Kostova & Zaheer, 1999; Suchman, 1995). In this regard, Rindova et al. (2006) have defined the legitimacy of a company as “[t]he degree to which broader publics view a company’s activities as socially acceptable and desirable because its practices comply with industry norms and broader societal expectations” (p. 55). Others have regarded organizational legitimacy as a behavioral consequence (Deephouse, 1996; Kostova & Zaheer, 1999), defining the term as “[t]he endorsement of an organization by social actors” (Deephouse, 1996, p. 1025). The issue of organizational legitimacy is particularly relevant to MNCs because they often face a “liability of foreignness” (Kostova & Zaheer, 1999), related to a lack of information on foreign corporations in the host country, which may result in stereotypes and different standards being used to judge the MNCs’ value for the society and their legitimacy compared to domestic firms. Due to comparatively high levels of scrutiny and a continuous suspicion of foreign MNCs in a host country, legitimacy-seeking efforts are essential to secure an MNC’s social acceptance and survival in the long term (Kostova & Zaheer, 1999). Moreover, one of the most relevant evaluators in an organization’s environment is the mass media (Bitekine, 2011) because they are considered a key influencer of public opinion, particularly regarding organizations (Carroll & McCombs, 2003). Mass media contribute to organizational legitimacy on different levels by making organizations visible and judging them (Suchman, 1995). Therefore, we argue that studying the effects of CD makes the most sense when analyzing CD communication in the news media.
3. Intervening variables in the legitimation process
Previous literature has pointed to factors that may influence the effect of institutional linkages on organizational legitimacy, including the organization’s size, age, and the competition among organizations (Baum & Oliver, 1991; Baum & Mezias, 1993; Li et al., 2007; Ruef, 2000), along with factors arising from the institutional context (Kostova & Zaheer, 1999). Accordingly, institutional linkages affect organizational legitimacy only when the established institution that an organization is linked to is perceived as acceptable and appropriate among a wider social group and, in this regard, as legitimate (Baum & Oliver, 1991; Kostova & Zaheer, 1999). Therefore, the positive effect on organizational legitimacy of the institutional linkage with the host country government depends on the degree to which the government is perceived as a legitimate institution (Baum & Oliver, 1991). This leads to our second hypothesis. H2. Government legitimacy mediates the effect of CD on organizational legitimacy on a moral, pragmatic, and regulative level. In addition, scholars have suggested that organizational legitimacy depends on how the issue an organization engages in is perceived as proper and appropriate (Boyd, 2000; Chung et al., 2016; Coombs, 1992). While organizational legitimacy regards the perceptions of an organization as a whole, “issue legitimacy deals with legitimating a specific issue or an organizational behavior […] [and] is critical to getting the public’s support” (Chung et al., 2016, p. 406). As research has found, issues that are perceived as hard to solve or not suitable might negatively affect the perception of the organization that engages in this issue (Boyd, 2000; Coombs, 1992). For instance, Coombs (1992) has explored the role of issue legitimacy in the case of the Task Force of a former U.S. president on the issue of hunger. The author has concluded that, due to the lack of legitimacy of the hunger issue, the Task Force was not successful in gaining support on its policy propositions (Coombs, 1992). Thus, it is argued that the more the issue is perceived as legitimate, the more highly the organization is perceived as legitimate, resulting in the subsequent hypothesis. H3. Issue legitimacy mediates the effect of CD on organizational legitimacy on a moral, pragmatic, and regulative level. Moreover, since we explore the effect of CD in the news media as one of the most relevant evaluators when it comes to organizational legitimacy (Bitekine, 2011; Deephouse, 1996), the perception of this content source affects legitimacy judgments (see Bachmann & Ingenhoff, 2016; Finch et al., 2015). Accordingly, the extent to which news influences legitimacy evaluations of a corporation depends on how the evaluator believes what is written in the media, determining media credibility (Finch et al., 2015). In the context of the UAE, the issue of media credibility requires a distinct approach because the UAE media system is not considered free, i.e., the government has considerable influence on the media agenda (Geissner, 2015). The country’s media laws stipulate strict sanctions if the media content is perceived as posing a threat to public order, often leading to self-censorship by journalists (Thomass, 2013). These conditions may negatively affect media credibility in the UAE and, in turn, the perception of CD and the MNC’s legitimacy. On the other hand, the current Edelman Trust Barometer (Edelman, 2021a) shows that levels of trust, closely linked to credibility (see Newell & Goldsmith, 2001), in the UAE media are average compared to other countries in the world.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
2. چارچوب مفهومی و وضعیت تحقیق
2.1. نونهادگرایی، روابط عمومی و تلاش برای مشروعیت مشروعیت سازمانی یک سازه مرکزی در نهادگرایی نو است (دیپ هاوس و ساچمن، 2008؛ ساچمن، 1995) و به عنوان یکی از دغدغه های مهم شیوه های روابط عمومی در نظر گرفته می شود (بوید، 2000؛ ادواردز، 2006؛ هولمستروم، ¨ 2005). همانطور که متزلر (2000) تاکید کرده است، مشروعیت سازمانی "اگر نگوییم تمام فعالیت های روابط عمومی" در هسته اصلی است (ص. 321). به طور گسترده ای در میان محققان پذیرفته شده است که روابط عمومی به عنوان ارتباط بین یک سازمان و محیط آن درک می شود (مرکلسن، 2013؛ واسکز و تیلور، 2000) برای پرورش روابط سودمند متقابل (لدینگهام، 2003؛ لدینگهام و برونینگ، 1998). مشروعیت سازمانی به طور قابل توجهی با ایجاد روابط سودمند متقابل بین سازمان و ارزیابان مشروعیت آن مرتبط است (هادسون، 2001؛ ویگیل، 2014). به این ترتیب، پژوهش مشروعیت را به عنوان یک مفهوم رابطه ای (لدینگهام، 2003) یا به عنوان یک جنبه حیاتی از روابط بین سازمان و محیط آن (لاک، 2019) در نظر گرفته است. به این دلایل، مطالعه روابط عمومی در نئونهادگرایی از ارزش بالایی برخوردار است زیرا رابطه بین سازمان و محیط اجتماعی آن را در تبیین رفتار سازمانی و کسب مشروعیت سازمانی مرتبط می‌داند (نگاه کنید به فراندسن و یوهانسن، 2013). با این حال، تحقیقاتی که رویکردهای نو نهادی و مفاهیم مشروعیت را در روابط عمومی به کار می‌برد، اخیراً انجام شده است (مرکلسن، 2013؛ ساندو، 2009). نونهادگرایی به تعبیه یک سازمان در محیط خود یعنی حوزه سازمانی اشاره می کند (فریدلند و آلفورد، 1991). حوزه سازمانی شامل نهادهای نظارتی، بازیگران اجتماعی، و رقبا است که "منطقه شناخته شده زندگی نهادی" را تشکیل می دهند (DiMaggio & Powell, 1983, p. 148). منطق نهادی، فعالیت‌ها و موضوعات سازمانی را در یک حوزه سازمانی هدایت می‌کند، زیرا این منطق‌ها به عنوان جهت‌گیری برای سازمانها و اقدامات و ساختارهای آنها عمل می‌کنند (فریدلند و آلفورد، 1991؛ اسکات، 2001). بنابراین، منطق‌های نهادی همچنین فعالیت‌های MNC مانند CD را شکل می‌دهند - آنها مفروضات مربوط به خواسته‌های اجتماعی را منعکس می‌کنند که از هنجارها و ارزش‌های ساخته‌شده اجتماعی ناشی می‌شوند (Thornton & Ocasio، 1999، 2008). به عبارت دیگر، هر کاری که شرکت‌ها انجام می‌دهند، در پاسخ به محیط خود برای برآوردن خواسته‌ها و ارزش‌های اجتماعی انجام می‌دهند – زیرا این امر به سازمانها اجازه می‌دهد تا به عنوان مشروع تلقی شوند. از آنجایی که بقای یک سازمان به شدت به مشروعیت سازمانی بستگی دارد (کوستوا و زاهیر، 1999)، سازمان به دنبال آن است که به طور فعال مطابقت خود را با انتظارات اجتماعی ناشی از محیط آن (مانند کشور میزبان) نشان دهد (دیپ هاوس و همکاران، 2017). محققان به طور فزاینده ای بر نقش فعال سازمان ها در فرآیند مشروعیت بخشی با اشاره به کار نهادی تأکید کرده اند (لارنس، 1999؛ لارنس و سادابی، 2006). بر اساس آن، تلاش‌های روابط عمومی برای بیان موفقیت‌آمیز سازگاری بین فعالیت‌های سازمان و خواسته‌های اجتماعی در محیط سازمانی برای کسب مشروعیت سازمانی مرکزی هستند (دیپ هاوس و ساچمن، 2008؛ ساندو، 2009). مشروعیت سازمانی به چندین روش، اغلب متفاوت، تعریف می شود (بیتکین، 2011). به طور کلی، سازه به عنوان یک ادراک در مورد چگونگی عملکرد مناسب، مطلوب و مناسب یک سازمان تصور می شود (سوچمن، 1995). این ارزیابی مبتنی بر ارزش‌ها و هنجارهای ساخته‌شده اجتماعی است و تأیید اجتماعی کلی یک سازمان را تعیین می‌کند (دیپ هاوس، 1996؛ کوستوا و زاهیر، 1999؛ ساچمن، 1995). در این رابطه ریندوا و همکاران. (2006) مشروعیت یک شرکت را اینگونه تعریف کرده اند: "درجه ای که عموم مردم فعالیت های یک شرکت را از نظر اجتماعی قابل قبول و مطلوب می دانند، زیرا اقدامات آن با هنجارهای صنعت و انتظارات اجتماعی گسترده تر مطابقت دارد" (ص 55). دیگران مشروعیت سازمانی را به عنوان یک پیامد رفتاری در نظر گرفته اند (دیپ هاوس، 1996؛ کوستوا و زاهیر، 1999)، و این اصطلاح را به عنوان "تأیید یک سازمان توسط بازیگران اجتماعی" تعریف می کنند (دیپ هاوس، 1996، ص 1025). موضوع مشروعیت سازمانی به‌ویژه برای شرکت‌های چندملیتی مرتبط است، زیرا آنها اغلب با «مسئولیت خارجی بودن» (Kostova & Zaheer, 1999)، مربوط به کمبود اطلاعات در مورد شرکت‌های خارجی در کشور میزبان، که ممکن است منجر به کلیشه‌ها و استانداردهای متفاوت شود، مواجه هستند. برای قضاوت ارزش شرکت های چندملیتی برای جامعه و مشروعیت آنها در مقایسه با شرکت های داخلی استفاده می شود. با توجه به سطوح نسبتاً بالایی از بررسی و سوء ظن مداوم به MNC های خارجی در یک کشور میزبان، تلاش های مشروعیت جویی برای تضمین پذیرش اجتماعی و بقای MNC در دراز مدت ضروری است (Kostova & Zaheer, 1999). علاوه بر این، یکی از مرتبط‌ترین ارزیاب‌ها در محیط یک سازمان، رسانه‌های جمعی هستند (بیتکین، 2011) زیرا آنها یک تأثیرگذار کلیدی بر افکار عمومی به‌ویژه در مورد سازمانها در نظر گرفته می‌شوند (کارول و مک‌کامبز، 2003). رسانه های جمعی به مشروعیت سازمانی در سطوح مختلف از طریق دیده شدن سازمانها و قضاوت آنها (سوچمن، 1995). بنابراین، ما استدلال می‌کنیم که مطالعه تأثیرات CD بیشترین معنا را در هنگام تحلیل ارتباطات CD در رسانه‌های خبری دارد.
3. متغیرهای مداخله گر در فرآیند مشروعیت
ادبیات قبلی به عواملی اشاره کرده است که ممکن است بر تأثیر پیوندهای نهادی بر مشروعیت سازمانی تأثیر بگذارد، از جمله اندازه سازمان، سن، و رقابت بین سازمان ها (باوم و اولیور، 1991؛ باوم و مزیاس، 1993؛ لی و همکاران، 2007؛ لی و همکاران، 2007). روف، 2000)، همراه با عوامل ناشی از بافت نهادی (کوستوا و زاهیر، 1999). بر این اساس، پیوندهای نهادی تنها زمانی بر مشروعیت سازمانی تأثیر می‌گذارند که مؤسسه مستقری که یک سازمان با آن مرتبط است، در میان یک گروه اجتماعی گسترده‌تر، قابل قبول و مناسب و از این نظر، مشروع تلقی شود (باوم و اولیور، 1991؛ کوستوا و زاهیر، 1999). . بنابراین، تأثیر مثبت بر مشروعیت سازمانی پیوند نهادی با دولت کشور میزبان بستگی به درجه ای دارد که دولت به عنوان یک نهاد مشروع درک می شود (بام و اولیور، 1991). این منجر به فرضیه دوم ما می شود. H2. مشروعیت دولت تأثیر CD بر مشروعیت سازمانی را در سطح اخلاقی، عملی و قانونی واسطه می کند. علاوه بر این، محققان پیشنهاد کرده اند که مشروعیت سازمانی بستگی به این دارد که چگونه موضوعی که یک سازمان درگیر آن است به عنوان مناسب و مناسب تلقی می شود (بوید، 2000؛ چانگ و همکاران، 2016؛ کومبز، 1992). در حالی که مشروعیت سازمانی به ادراکات یک سازمان به عنوان یک کل توجه می کند، «مشروعیت موضوع به مشروعیت بخشیدن به یک موضوع خاص یا یک رفتار سازمانی می پردازد [و] برای جلب حمایت عمومی بسیار مهم است» (چانگ و همکاران، 2016، ص. 406). همانطور که تحقیقات نشان داده است، مسائلی که به سختی حل می شوند یا مناسب نیستند، ممکن است بر ادراک سازمانی که درگیر این موضوع است تأثیر منفی بگذارد (بوید، 2000؛ کومبز، 1992). به عنوان مثال، کومبز (1992) نقش مشروعیت موضوع را در مورد گروه ویژه رئیس جمهور سابق ایالات متحده در مورد گرسنگی مورد بررسی قرار داده است. نویسنده به این نتیجه رسیده است که به دلیل عدم مشروعیت موضوع گرسنگی، گروه ویژه در جلب حمایت از پیشنهادات سیاستی خود موفق نبوده است (کومبز، 1992). بنابراین، استدلال می شود که هرچه موضوع بیشتر به عنوان مشروع تلقی شود، سازمان بیشتر به عنوان مشروع تلقی می شود و در نتیجه فرضیه بعدی ایجاد می شود. H3. مشروعیت موضوع تأثیر CD بر مشروعیت سازمانی را در سطح اخلاقی، عمل گرایانه و نظارتی واسطه می کند. علاوه بر این، از آنجایی که ما تأثیر CD را در رسانه های خبری به عنوان یکی از مرتبط ترین ارزیاب ها در مشروعیت سازمانی بررسی می کنیم (بیتکین، 2011؛ دیپ هاوس، 1996)، درک این منبع محتوا بر قضاوت های مشروعیت تأثیر می گذارد (باخمن و اینگنهوف را ببینید). ، 2016؛ فینچ و همکاران، 2015). بر این اساس، میزان تأثیر اخبار بر ارزیابی مشروعیت یک شرکت بستگی به این دارد که چگونه ارزیاب به آنچه در رسانه نوشته شده اعتقاد دارد و اعتبار رسانه را تعیین می کند (فینچ و همکاران، 2015). در زمینه امارات، موضوع اعتبار رسانه نیاز به رویکردی متمایز دارد زیرا سیستم رسانه ای امارات متحده عربی آزاد تلقی نمی شود، یعنی دولت نفوذ قابل توجهی در دستور کار رسانه ها دارد (گیسنر، 2015). قوانین رسانه ای کشور تحریم های شدیدی را در صورتی که محتوای رسانه ها به عنوان تهدیدی برای نظم عمومی تلقی شود که اغلب منجر به خودسانسوری روزنامه نگاران می شود، تعیین می کند (توماس، 2013). این شرایط ممکن است بر اعتبار رسانه ها در امارات و به نوبه خود بر درک CD و مشروعیت MNC تأثیر منفی بگذارد. از سوی دیگر، فشارسنج اعتماد ادلمن (Edelman, 2021a) نشان می‌دهد که سطوح اعتماد، که ارتباط نزدیکی با اعتبار دارد (نگاه کنید به Newell & Goldsmith، 2001)، در رسانه‌های امارات در مقایسه با سایر کشورهای جهان متوسط است.
