عنوان مقاله:
لوسمی مشتق از اهداکننده در گیرنده پیوند خون بند ناف دو واحدی برای لوسمی میلوئید حاد: مطالعه موردی و مرور ادبیات
Donor-Derived Leukemia in a Recipient of Double-Unit Cord Blood Transplantation for Acute Myeloid Leukemia: A Case Study and Literature Review
سال انتشار: 2022
رشته: پزشکی
گرایش: سرطان شناسی - آنکولوژی - خون شناسی (هماتولوژی)
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله لوسمی میلوئید حاد
مشاهده سایر مقالات جدید:
Discussion
DDL is a rare complication of allogeneic HSCT. However, its real incidence remains unclear. A recent survey from the European Society for Blood and Marrow Transplantation (EBMT) estimated a DDL prevalence of 80.5 cases per 100,000 transplants and a cumulative incidence at 5, 10, and 25 years after HSCT of 0.067%, 0.132%, and 0.363%, respectively [3]. However, this incidence is likely underestimated. The number of described cases has increased over the last decade, suggesting that aggression to BM stroma by peritransplant factors can contribute to leukemia development [16]. A recent observation has even reported multiple DDLs in an individual patient [17]. DDLs have been observed not only after transplantation with progenitor cells from BM and peripheral blood, but also after CBT. About 20% of reported cases were diagnosed in recipients who received umbilical CBT [2]. Overall, the rate of DDL in UCBT recipients seemed to be potentially higher than that after other stem cell sources [2, 3]. DDLs have mainly been reported after transplantation with a sole umbilical unit. Only one prior case of DDL has been reported following a double-unit CBT [12]. However, ours is the first reported case of a patient with a history of AML who developed DDL after double-unit CBT.
Challenges often remain in confirming the donor origin of malignant cells, especially when the abnormal cells represent only a small fraction of BM cells. If historically the methods used to demonstrate donor origins of leukemia have been based on standard cytogenetics or fluorescence in situ hybridization (FISH) techniques in recipients with sex-mismatched transplants and Southern blot analysis for restriction fragment length polymorphism to test donors and recipients for specific genomic variations, more quantitative methods, including polymerase chain reaction (PCR-based) variable number of tandem repeats (VNTR) and STR analysis, are now currently routinely used [18]. In our case report, molecular analysis using STR proved the de novo leukemia to be of cord 2 origin. The infused CD34+ cell dose of the engrafting unit has been shown to determine the speed and success of neutrophil engraftment after double-unit CBT [19]. However, in our case, the percentage of CD34+ cells was not associated with unit dominance.
There is currently no clear explanation for this post-transplant complication. However, studying DDL should provide insights into the process of leukemogenesis. Multiple mechanisms have been proposed including donor cell intrinsic factors and host extrinsic factors, but DDL may result from a combination of donor- and recipient-related factors [20]. Occult leukemia in the donor or genetic predisposition to hematologic malignancies are a rare form of DDL but might be favored by the current use of older people as donors. Other described mechanisms include impaired immune surveillance, induced or inherited stromal abnormalities, transformation of donor cells during engraftment via altered signals of the host tissues, and fusion of donor cells with residual leukemic cells leading to acquisition of oncogenes [20, 21]. The Epstein-Barr virus-mediated post-transplant lymphoproliferative disorder occurring in allogeneic HSCT recipients represents an example of an extrinsic factor able to contribute to an oncogenic transformation arising in HSCT recipients [22]. In the case of DDL following CBT, induced BM stroma abnormalities seem the most likely mechanism of action associated with previous chemotherapy, conditioning regimen with TBI, or post-transplant events [16].
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
بحث
DDL یک عارضه نادر HSCT آلوژنیک است. با این حال، وقوع واقعی آن نامشخص است. یک نظرسنجی اخیر از انجمن اروپایی پیوند خون و مغز (EBMT) شیوع DDL را 80.5 مورد در هر 100000 پیوند و بروز تجمعی را در 5، 10 و 25 سال پس از HSCT 0.067٪، 0.133٪ و 0 تخمین زد. به ترتیب [3]. با این حال، این بروز احتمالا دست کم گرفته شده است. تعداد موارد توصیف شده در دهه گذشته افزایش یافته است، که نشان می دهد که تهاجم به استرومای BM توسط عوامل پری پیوند می تواند در ایجاد لوسمی نقش داشته باشد [16]. یک مشاهدات اخیر حتی چندین DDL را در یک بیمار گزارش کرده است [17]. DDL ها نه تنها پس از پیوند با سلول های پیش ساز از BM و خون محیطی، بلکه پس از CBT نیز مشاهده شده است. حدود 20 درصد موارد گزارش شده در گیرندگانی که CBT ناف دریافت کرده بودند تشخیص داده شد [2]. به طور کلی، نرخ DDL در گیرندگان UCBT به طور بالقوه بالاتر از سایر منابع سلول های بنیادی است [2، 3]. DDL ها عمدتاً پس از پیوند با یک واحد ناف گزارش شده است. تنها یک مورد قبلی از DDL به دنبال CBT دو واحدی گزارش شده است [12]. با این حال، مورد ما اولین مورد گزارش شده از یک بیمار با سابقه AML است که پس از دو واحد CBT دچار DDL شده است.
چالش‌ها اغلب در تأیید منشاء دهنده سلول‌های بدخیم باقی می‌مانند، به‌ویژه زمانی که سلول‌های غیرطبیعی تنها بخش کوچکی از سلول‌های BM را نشان می‌دهند. اگر از نظر تاریخی، روش‌های مورد استفاده برای نشان دادن منشأ اهداکننده لوسمی بر اساس سیتوژنتیک استاندارد یا تکنیک‌های هیبریداسیون درجا فلورسانس (FISH) در گیرندگان با پیوندهای ناهماهنگ و تجزیه و تحلیل ساترن بلات برای پلی‌مورفیسم طول قطعه محدود برای آزمایش اهداکنندگان و گیرندگان برای ژنومی خاص بوده است. تغییرات، روش های کمی بیشتر، از جمله واکنش زنجیره ای پلیمراز (مبتنی بر PCR)، تعداد متغیر تکرارهای پشت سر هم (VNTR) و تجزیه و تحلیل STR، در حال حاضر به طور معمول استفاده می شوند [18]. در گزارش مورد ما، آنالیز مولکولی با استفاده از STR ثابت کرد که لوسمی de novo منشأ بند ناف 2 دارد. نشان داده شده است که دوز تزریق شده سلول CD34+ واحد پیوند، سرعت و موفقیت پیوند نوتروفیل را پس از دو واحد CBT تعیین می کند [19]. با این حال، در مورد ما، درصد سلول های CD34 + با غالب واحد مرتبط نبود.
