عنوان مقاله:
مدیریت بحران به عنوان یک سیستم یادگیری: درک پویایی سازگاری و تحول در بحران های میانه
Crisis management as a learning system: Understanding the dynamics of adaptation and transformation in-between crises
سال انتشار: 2022
رشته: مدیریت
گرایش: مدیریت بحران - مدیریت تحول
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله درک پویایی سازگاری
مشاهده سایر مقالات جدید:
5. Discussion
In this article, systems theory and the theories of organisational learning are combined in order to increase the conceptual understanding of the mechanisms behind learning and change in a heterogeneous system-of-systems of crisis management capabilities. What remains to address are the potential practical consequences, including for the process of learning and change in-between crises.
A crisis management system needs to be able to handle a multitude of different contingencies, of which many are unknown or considered highly unlikely until they actually occur (Boin et al., 2016). While an emergency response system may have a number of prepared default combinations of assets and capabilities, applicable in different types of emergencies, this seems less useful for crisis response systems (Lagadec, 2009). Crises are by definition events that occur outside the normal framework of the involved organisations and, thereby, difficult to describe and prepare for in advance (Lagadec, 2009; OECD, 2015).
However, efforts to prepare the crisis management system to meet future crises are not futile. On the contrary, activities in the form of, for instance, joint planning, joint training, and joint exercises can be valuable for the system’s ability to meet new or even unexpected crises (Boin et al., 2016). Using the perspective of this article, it is necessary to continuously develop the system configuration, including the purposefulness (what are the aims and mandates of the system), the regulations (what should the interaction between the different system element look like), and the composition of the system (what system elements should be included). Still, one fundamental question remains to be answered: If learning is to be used to achieve concerted change amongst actors, either in the form of adaptation or in the form of transformation, exactly where is this change expected to take place?
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
5. بحث
در این مقاله، تئوری سیستم‌ها و نظریه‌های یادگیری سازمانی به منظور افزایش درک مفهومی مکانیسم‌های یادگیری و تغییر در سیستم‌های ناهمگون قابلیت‌های مدیریت بحران ترکیب شده‌اند. آنچه باقی می ماند، پیامدهای عملی بالقوه است، از جمله برای فرآیند یادگیری و تغییر در بین بحران ها.
یک سیستم مدیریت بحران باید بتواند بسیاری از موارد احتمالی مختلف را مدیریت کند، که بسیاری از آنها ناشناخته هستند یا تا زمانی که واقعاً رخ ندهند بسیار بعید در نظر گرفته می شوند (بوین و همکاران، 2016). در حالی که یک سیستم واکنش اضطراری ممکن است دارای تعدادی ترکیب پیش‌فرض آماده از دارایی‌ها و قابلیت‌ها باشد که در انواع مختلف شرایط اضطراری قابل استفاده است، به نظر می‌رسد این برای سیستم‌های واکنش بحران کمتر مفید باشد (لاگادک، 2009). بحران‌ها طبق تعریف رویدادهایی هستند که خارج از چارچوب عادی سازمان‌های درگیر رخ می‌دهند و در نتیجه توصیف و آماده‌سازی از قبل دشوار است (لاگادک، 2009؛ OECD، 2015).
