عنوان مقاله:
صفت های شخصیتی و درک استرس به عنوان پیش بینی کنندگان مشارکت آنلاین دانشجویان در طول همه گیری کووید 19
Personality traits and stress perception as predictors of students' online engagement during the COVID-19 pandemic
سال انتشار: 2022
رشته: روانشناسی - علوم تربیتی
گرایش: روانشناسی شخصیت - روانشناسی بالینی
دانلود رایگان این مقاله:
مشاهده سایر مقالات جدید:
2. Method
2.1. Participants Three hundred and one first year undergraduate students from a University in the United Kingdom took part in the study. All students studied single or joint hons Psychology. Participants ranged from 18 to 47 years of age (M = 19.79; SD = 3.21). Most of the sample identified as female (n = 229, 76.08%), with 71 (23.58%) participants identifying as male and one participant identifying as non-binary (0.33%). Students were asked to take part in the study in relation to a pedagogic exercise for a core first year psychology module. Ethical approval for the study was received from a UK University's School of Psychology Ethics Committee. 2.2. Procedure and design A correlational cross-sectional design was employed. The outcome variable was students' online engagement with their studies as measured by the Online Student Engagement Scale (Dixson, 2015). Predictor variables included the Big Five personality traits as measured by the Big Five Inventory (BFI; John & Srivastava, 1999) and stress perception as measured by the Challenge and Hindrance Stress scales (LePine et al., 2004). Participants completed the study between the 31st of January 2021 and 19th March 2021. During this time the UK was in lockdown and the public were mandated to stay at home except for essential reasons (e.g., obtaining food, daily outdoor exercise and medical emergencies). As a result, all learning activities took place online with a mixture of weekly synchronous online sessions (e.g., live lectures, seminars and mentor meetings) and pre-recorded asynchronous lectures. Prior to taking part in the study students enrolled on the module were sent an email requesting them to complete the survey. Upon clicking on the link participants were taken to the survey which was hosted on Qualtrics. All elements of the study were online. Participants were first presented with an information sheet and consent form, before providing demographic details such as their age, gender, year of study and degree programme. They then completed the Big Five Inventory (BFI) and the Challenge and Hindrance Stress Scales, before proceeding to the Online Student Engagement Scale (OSES). Once they completed these measures, they were then presented with a debrief form. The survey took approximately 15 mins to complete.
4. Discussion
The current study examined the relationship between the Big Five personality traits, stress perception and students' online engagement during the COVID-19 pandemic, when teaching activities were delivered online. Four key findings emerged. Firstly, conscientiousness positively predicted all forms of online engagement, further cementing its status as a desirable trait in students. Secondly, extraversion positively predicted students' participation and performance in their online studies which contrasts with some previous studies (e.g., Furnham et al., 2013). Thirdly, neuroticism served as a predictor of skills engagement, emotional engagement and performance, whilst agreeableness and openness respectively predicted participation and emotional engagement. Fourthly, stress hindrance negatively predicted students' performance, whilst challenge stress negatively predicted emotional engagement. These findings demonstrate the importance of personality traits and stress perception in predicting students' online engagement which is likely to become increasingly important given the trend towards blended learning (Jackson, 2020). Given that conscientiousness is typified by hard work, organisation, and self-discipline it is perhaps unsurprising that it is associated with all forms of online engagement measured in this study. Conscientiousness has consistently been reported as a positive predictor of academic performance and success using a variety of outcome measures (e.g., Mammadov, 2021; O'Connor & Paunonen, 2007; Poropat, 2009; Vedel, 2014). Indeed, it is possible that engagement moderates the relationship between the two (see Conard, 2006) although this requires further study. The finding that extraversion positively predicted participation and performance is perhaps more surprising given that previous studies have demonstrated a negative relationship between extraversion and academic performance (e.g., Furnham et al., 2013). One explanation of the negative relationship between these variables is that students with higher levels of extraversion are more likely to engage in the many social opportunities at university at the expense of their academic engagement and performance (Chamorro-Premuzic & Furnham, 2014). The fact that this was not observed in the current study might be explained by the COVID-19 lockdown conditions which removed social opportunities that could distract extraverted students from engaging in their studies. This might be particularly relevant for first year students living on campus as they were unable to take part in the usual social activities on campus. Instead, their online studies now provided them with a way to meet many students and create a sense of connectedness with others, which according to self-determination theory (SDT; Deci & Ryan, 1985) provides them with motivation to engage with their studies.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
2. روش
2.1. شرکت کنندگان سیصد و یک دانشجوی سال اول کارشناسی از دانشگاهی در بریتانیا در این مطالعه شرکت کردند. همه دانشجویان روانشناسی مجرد یا مشترک را مطالعه کردند. شرکت کنندگان در محدوده سنی 18 تا 47 سال بودند (M = 19.79؛ SD = 3.21). بیشتر نمونه به عنوان زن (229 نفر، 76.08٪)، با 71 (23.58٪) شرکت کننده به عنوان مرد و یک شرکت کننده به عنوان غیر باینری (0.33٪) شناسایی شدند. از دانش‌آموزان خواسته شد تا در این مطالعه در رابطه با یک تمرین آموزشی برای یک ماژول اصلی روانشناسی سال اول شرکت کنند. تاییدیه اخلاقی برای مطالعه از کمیته اخلاق دانشکده روانشناسی دانشگاه بریتانیا دریافت شد. 2.2. روش و طراحی از یک طرح مقطعی همبستگی استفاده شد. متغیر نتیجه، مشارکت آنلاین دانشجویان با مطالعاتشان بود که توسط مقیاس مشارکت دانشجویی آنلاین (دیکسون، 2015) اندازه‌گیری شد. متغیرهای پیش‌بینی‌کننده شامل پنج ویژگی شخصیتی بزرگ که توسط فهرست پنج بزرگ اندازه‌گیری می‌شود (BFI؛ جان و سریواستاوا، 1999) و ادراک استرس با مقیاس‌های چالش و استرس (LePine و همکاران، 2004) اندازه‌گیری می‌شوند. شرکت‌کنندگان مطالعه را بین 31 ژانویه 2021 و 19 مارس 2021 تکمیل کردند. در این مدت بریتانیا در قرنطینه بود و عموم مردم موظف بودند به جز دلایل ضروری (مانند تهیه غذا، ورزش روزانه در فضای باز و فوریت‌های پزشکی) در خانه بمانند. در نتیجه، تمام فعالیت‌های یادگیری به‌صورت آنلاین با ترکیبی از جلسات آنلاین همزمان هفتگی (به عنوان مثال، سخنرانی‌های زنده، سمینارها و جلسات مربی) و سخنرانی‌های ناهمزمان از پیش ضبط‌شده انجام شد. قبل از شرکت در مطالعه، دانشجویانی که در این ماژول ثبت نام کرده بودند، ایمیلی ارسال شد که از آنها خواسته شد نظرسنجی را تکمیل کنند. شرکت کنندگان با کلیک بر روی لینک به نظرسنجی که در Qualtrics میزبانی شده بود منتقل شدند. همه عناصر مطالعه آنلاین بودند. ابتدا برگه اطلاعات و فرم رضایت شرکت کنندگان، قبل از ارائه مشخصات دموگرافیک مانند سن، جنسیت، سال تحصیل و برنامه مدرک ارائه شد. آنها سپس فهرست پنج بزرگ (BFI) و مقیاس استرس چالش و مانع را تکمیل کردند، قبل از اینکه به مقیاس مشارکت دانشجویی آنلاین (OSES) بروند. هنگامی که آنها این اقدامات را تکمیل کردند، سپس یک فرم توضیحی به آنها ارائه شد. تکمیل این نظرسنجی تقریباً 15 دقیقه طول کشید.
4. بحث
مطالعه حاضر رابطه بین پنج ویژگی شخصیتی بزرگ، ادراک استرس و مشارکت آنلاین دانش‌آموزان را در طول همه‌گیری COVID-19، زمانی که فعالیت‌های آموزشی به صورت آنلاین ارائه می‌شد، بررسی کرد. چهار یافته کلیدی ظاهر شد. اولاً، وظیفه شناسی به طور مثبت همه اشکال تعامل آنلاین را پیش بینی کرد و وضعیت آن را به عنوان یک ویژگی مطلوب در دانش آموزان تثبیت کرد. ثانیاً، برون گرایی مشارکت و عملکرد دانش آموزان را در مطالعات آنلاین خود به طور مثبت پیش بینی کرد که با برخی از مطالعات قبلی در تضاد است (به عنوان مثال، فورنهام و همکاران، 2013). ثالثاً، روان رنجورخویی به‌عنوان پیش‌بینی‌کننده درگیری مهارت‌ها، درگیری عاطفی و عملکرد عمل می‌کند، در حالی که سازگاری و گشودگی به ترتیب مشارکت و درگیری عاطفی را پیش‌بینی می‌کنند. چهارم، مانع استرس عملکرد دانش‌آموزان را به‌طور منفی پیش‌بینی می‌کند، در حالی که استرس چالشی به‌طور منفی درگیری عاطفی را پیش‌بینی می‌کند. این یافته‌ها اهمیت ویژگی‌های شخصیتی و ادراک استرس را در پیش‌بینی تعامل آنلاین دانش‌آموزان نشان می‌دهد که احتمالاً با توجه به گرایش به یادگیری ترکیبی اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کند (جکسون، 2020). با توجه به اینکه وظیفه شناسی با کار سخت، سازماندهی و خود انضباطی مشخص می شود، شاید تعجب آور نباشد که با تمام اشکال تعامل آنلاین اندازه گیری شده در این مطالعه مرتبط باشد. وظیفه شناسی به طور مداوم به عنوان یک پیش بینی کننده مثبت عملکرد تحصیلی و موفقیت با استفاده از معیارهای مختلف پیامد گزارش شده است (مانند ممدوف، 2021؛ اوکانر و پاونونن، 2007؛ پوروپات، 2009؛ ودل، 2014). در واقع، ممکن است که نامزدی رابطه بین این دو را تعدیل کند (نگاه کنید به Conard، 2006) اگرچه این امر مستلزم مطالعه بیشتر است. با توجه به اینکه مطالعات قبلی رابطه منفی بین برونگرایی و عملکرد تحصیلی را نشان داده اند، این یافته که برونگرایی به طور مثبت مشارکت و عملکرد را پیش بینی می کند، شاید تعجب آورتر باشد (به عنوان مثال، فورنهام و همکاران، 2013). یکی از توضیح‌های رابطه منفی بین این متغیرها این است که دانشجویان با سطوح بالاتر برونگرایی به احتمال زیاد در بسیاری از فرصت‌های اجتماعی در دانشگاه به بهای درگیری و عملکرد تحصیلی خود درگیر می‌شوند (Chamorro-Premuzic & Furnham, 2014). این واقعیت که در مطالعه فعلی این مورد مشاهده نشد، ممکن است با شرایط قرنطینه COVID-19 توضیح داده شود که فرصت‌های اجتماعی را که می‌توانست دانش‌آموزان برون‌گرا را از مشارکت در مطالعاتشان منحرف کند، از بین برد. این ممکن است به ویژه برای دانشجویان سال اولی که در محوطه دانشگاه زندگی می‌کنند مرتبط باشد، زیرا آنها قادر به شرکت در فعالیت‌های اجتماعی معمول در محوطه دانشگاه نیستند. در عوض، مطالعات آنلاین آنها اکنون آنها را فراهم کرده است با روشی برای ملاقات با بسیاری از دانشجویان و ایجاد حس ارتباط با دیگران، که بر اساس تئوری خودتعیینی (SDT؛ Deci & Ryan، 1985) انگیزه ای برای مشارکت در تحصیل در آنها ایجاد می کند.
