عنوان مقاله:
ارزیابی اثرات تغییرات آب و هوایی بر تقاضای گردشگری در ترکیه
Assessing climate change impacts on tourism demand in Turkey
سال انتشار: 2022
رشته: معماری
گرایش: معماری شهری
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله تقاضای گردشگری در ترکیه
مشاهده سایر مقالات جدید:
2. Potential impacts of climate change on tourism
Climate conditions are considered a motivator for travel, an image and asset of a destination, and a determinant of tourism activities (Day et al., 2013) in tourism discourse. In other words, climate is part of the attraction of a destination and has a signifcant impact on a destination’s image and tourist satisfaction (Smith, 1993; Giles and Perry, 1998; Harrison et al., 1999; Rossello-Nadal, 2014). The literature is accordingly clear that climate change will inevitably afect tourism demand trends, the pattern of tourism fow, destination choice, travel period, length of visitation, and activities undertaken and indirectly infuence the socio-economic structure of destinations as well as investments in and the costs of the tourism industry (Scott, 2003; Hamilton and Lau, 2005; Hamilton and Tol, 2007; Scott & Lemieux, 2010; Michailidou et al., 2016; Scott and Gössling, 2018; Tervo-Kankare et al., 2018). An IPCC report (2018) confrms that tourism has already been afected by global warming and projects more intense impacts should temperatures increase by 1.5°C. Moreover, the report indicates higher risks with “very high confdence” in tropical and subtropical regions, as well as for seasonal tourism staples such as summer coastal activities and snow tourism due to natural degradation and temperature increases. The direct impacts of climate change on tourism are expected to take the form of warmer summers and winters, precipitation change, and increased extreme weather events, all of which spell reduced climate suitability for tourism activities. Climate change’s indirect impacts, on the other hand, might include environmental changes such as rising sea levels, decreasing snowfall, natural degradation, biodiversity loss, and diseases (UNWTO and UNEP, 2008; Rossello-Nadal, 2014). There is also a direct relationship between rising temperatures and the magnitude of their possible impacts (IPCC, 2018). A study by Dube and Nhamo (2019) confrmed a temperature increase and rainfall decrease on the Zimbabwean side of the Victoria Falls, as well as the negative impacts of these trends on tourism revenue and tourist experiences.
3. Methodologies used to assess the impacts of climate change on tourism
The interaction between climate change and tourism has gained prominence in tourism discourse (Scott et al., 2012; Weir, 2017; Fang et al., 2018), with increased awareness of the potential impacts of climate change on the tourism sector (Gössling and Scott, 2018). Recently, climate change impacts have become the focus of tourism studies on tourist behavior and the attractiveness and vulnerabilities of a destination (Berrittella et al., 2006) on global, national, and regional (islands, coastal areas, parks, ski areas) scales (Hamilton et al., 2005a; Hamilton & Tol, 2007; Moreno and Amelung, 2009; Scott et al., 2016; Mushawemhuka et al., 2018; Scott, Hall, and Gössling, 2019). Varying methodological approaches have been attempted to assess the impacts of climate change on the tourism industry and tourism demand. These methodologies can be grouped into fve categories: qualitative approaches, evaluation of physical changes, statistical models, econometric models, and tourism demand models. The qualitative approaches used in assessing climate change impacts on tourism are based on surveys, constructed scenarios, and discussions within tourist and tourism industry groups (Hamilton and Tol, 2007; Mushawemhuka et al., 2018). These approaches highlight the importance of climate and the perceived infuence of climate change on travel destination choice from the perspective of tourists. Evaluations of physical changes focus on the physical attributes of the supply side of the tourism industry. Activities requiring certain specifc climate conditions such as winter sports, trekking, hiking, and even beach or city tourism are the subjects of these assessments (Rossello-Nadal, 2014). Research utilizing these methods center around the availability of a destination’s optimal physical condition under climate change impacts and its efect on destination attractiveness. Studies on snow reliability (Dawson and Scott, 2007; Steiger et al., 2019; Scott et al., 2020) or climatic comfort appropriateness for outdoor tourist activities (Mieczkowski, 1985; Scott and McBoyle, 2001; Scott et al., 2016, 2019) can be listed in this category. The Tourism Climate Index (TCI) developed by Mieczkowski (1985) is the most widely used methodology for assessing climate suitability for tourism activities.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
2. تأثیرات بالقوه تغییر اقلیم بر گردشگری
شرایط آب و هوایی به عنوان انگیزه ای برای سفر، تصویر و دارایی مقصد، و تعیین کننده فعالیت های گردشگری در نظر گرفته می شود (دی و همکاران، 2013) در گفتمان گردشگری. به عبارت دیگر، آب و هوا بخشی از جاذبه یک مقصد است و تأثیر مهمی بر تصویر مقصد و رضایت گردشگران دارد (اسمیت، 1993؛ گیلز و پری، 1998؛ هریسون و همکاران، 1999؛ روسلو-نادال، 2014). بر این اساس ادبیات روشن است که تغییرات آب و هوا به طور اجتناب ناپذیری بر روند تقاضای گردشگری، الگوی سفر گردشگری، انتخاب مقصد، دوره سفر، مدت بازدید و فعالیت های انجام شده تأثیر می گذارد و به طور غیرمستقیم بر ساختار اقتصادی-اجتماعی مقاصد و همچنین سرمایه گذاری در و هزینه های صنعت گردشگری (اسکات، 2003؛ همیلتون و لاو، 2005؛ همیلتون و تول، 2007؛ اسکات و لمیو، 2010؛ میخائیلیدو و همکاران، 2016؛ اسکات و گوسلینگ، 2018؛ تروو-کانکاره و همکاران، 2018). ). گزارش IPCC (2018) تأیید می کند که گردشگری قبلاً تحت تأثیر گرمایش جهانی قرار گرفته است و در صورت افزایش دمای 1.5 درجه سانتیگراد تأثیرات شدیدتری را در نظر گرفته است. علاوه بر این، این گزارش به دلیل تخریب طبیعی و افزایش دما، خطرات بالاتری را با "اعتماد به نفس بسیار بالا" در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری و همچنین برای مراکز اصلی گردشگری فصلی مانند فعالیت‌های ساحلی تابستانی و گردشگری برفی نشان می‌دهد. انتظار می‌رود تأثیرات مستقیم تغییرات آب و هوایی بر گردشگری به شکل تابستان‌ها و زمستان‌های گرم‌تر، تغییر بارندگی و افزایش رویدادهای شدید آب و هوایی باشد که همگی باعث کاهش تناسب آب و هوا برای فعالیت‌های گردشگری می‌شوند. از سوی دیگر، تأثیرات غیرمستقیم تغییرات آب و هوایی ممکن است شامل تغییرات محیطی مانند افزایش سطح دریا، کاهش بارش برف، تخریب طبیعی، از دست دادن تنوع زیستی و بیماری‌ها باشد (UNWTO و UNEP، 2008؛ Rossello-Nadal، 2014). همچنین رابطه مستقیمی بین افزایش دما و میزان تأثیرات احتمالی آن وجود دارد (IPCC، 2018). مطالعه‌ای توسط Dube و Nhamo (2019) افزایش دما و کاهش بارندگی در سمت زیمبابوه آبشار ویکتوریا و همچنین تأثیرات منفی این روندها بر درآمد گردشگری و تجربیات توریستی را تأیید کرد.
3. روش های مورد استفاده برای ارزیابی اثرات تغییر اقلیم بر گردشگری
تعامل بین تغییر اقلیم و گردشگری در گفتمان گردشگری برجسته شده است (اسکات و همکاران، 2012؛ ویر، 2017؛ فانگ و همکاران، 2018)، با افزایش آگاهی از تأثیرات بالقوه تغییرات آب و هوایی بر بخش گردشگری (گوسلینگ و اسکات، 2018). اخیراً تأثیرات تغییر اقلیم به کانون مطالعات گردشگری بر روی رفتار گردشگران و جذابیت ها و آسیب پذیری های یک مقصد تبدیل شده است (Berrittella et al., 2006) در مقیاس های جهانی، ملی و منطقه ای (جزایر، مناطق ساحلی، پارک ها، مناطق اسکی) (همیلتون و همکاران، 2005 الف؛ همیلتون و تول، 2007؛ مورنو و آملونگ، 2009؛ اسکات و همکاران، 2016؛ موشاومهوکا و همکاران، 2018؛ اسکات، هال و گوسلینگ، 2019). رویکردهای روش‌شناختی مختلفی برای ارزیابی تأثیرات تغییر اقلیم بر صنعت گردشگری و تقاضای گردشگری انجام شده است. این روش‌شناسی‌ها را می‌توان در پنج دسته دسته‌بندی کرد: رویکردهای کیفی، ارزیابی تغییرات فیزیکی، مدل‌های آماری، مدل‌های اقتصادسنجی و مدل‌های تقاضای گردشگری. رویکردهای کیفی مورد استفاده در ارزیابی تأثیرات تغییر اقلیم بر گردشگری مبتنی بر نظرسنجی‌ها، سناریوهای ساخته‌شده و بحث‌های درون گروه‌های صنعت توریست و گردشگری است (همیلتون و تول، 2007؛ موشاومهوکا و همکاران، 2018). این رویکردها اهمیت آب و هوا و تأثیر درک شده تغییر اقلیم بر انتخاب مقصد سفر از دیدگاه گردشگران را برجسته می کند. ارزیابی تغییرات فیزیکی بر ویژگی‌های فیزیکی طرف عرضه صنعت گردشگری متمرکز است. فعالیت هایی که نیاز به شرایط آب و هوایی خاص مانند ورزش های زمستانی، پیاده روی، پیاده روی، و حتی گردشگری ساحلی یا شهری دارند، موضوعات این ارزیابی ها هستند (روسلو-نادال، 2014). تحقیقات با استفاده از این روش ها حول در دسترس بودن شرایط فیزیکی مطلوب یک مقصد تحت تأثیرات تغییرات آب و هوایی و تأثیر آن بر جذابیت مقصد متمرکز است. مطالعات مربوط به قابلیت اطمینان برف (داوسون و اسکات، 2007؛ استیگر و همکاران، 2019؛ اسکات و همکاران، 2020) یا مناسب بودن آسایش آب و هوایی برای فعالیت های توریستی در فضای باز (میکزکوفسکی، 1985؛ اسکات و مک بویل، 2001؛ اسکات و همکاران، 2001، اسکات و همکاران، ، 2019) را می توان در این دسته فهرست کرد. شاخص آب و هوای گردشگری (TCI) که توسط Mieczkowski (1985) توسعه یافته است، پرکاربردترین روش برای ارزیابی تناسب آب و هوا برای فعالیت های گردشگری است.
