عنوان مقاله:
خدمات با لبخند؟ تعامل پیش بینی کننده بهتری برای رضایت شغلی نسبت به هوش هیجانی است
Service with a smile? Engagement is a better predictor of job satisfaction than emotional intelligence
سال انتشار: 2022
رشته: مدیریت - روانشناسی
گرایش: مدیریت عملکرد - مدیریت منابع انسانی - روانشناسی عمومی
دانلود رایگان این مقاله:
مشاهده سایر مقالات جدید:
Discussion
This is the frst study to examine the inter-relations between ability EI, work engagement, emotional labor and job satisfaction simultaneously in a hospitality population. Our fndings suggest work engagement, specifcally dedication and vigor, is a better predictor of job satisfaction in hospitality employees compared to EI abilities and emotional labor strategies. However, work engagement and emotional labor strategies did not mediate the relationship between emotional intelligence and job satisfaction.
Surprisingly, emotional labor strategies were not related to EI abilities or job satisfaction which contrasts with other research (e.g., Wen et al., 2019). This may be explained by measurement and sampling diferences across studies, with previous studies mostly conducted outside of the UK (e.g. USA, China) and a lack of an overarching conceptual model of emotional labor (Lee & Madera, 2019) which future research should aim to address.
We measured the strategic aspects of ability emotional intelligence only (emotion knowledge; management), whilst other studies have focused on trait EI (e.g., Miao et al., 2017). There is scope to replicate this research incorporating additional, experiential, measures of ability EI (such as emotion perception) alongside Trait EI to look at ways the two may interact to support job satisfaction in high EL occupations. It is now widely accepted that trait EI (typical emotional style) and ability EI (maximal emotional skill) are both necessary to support adaptive behavior (Davis & Nichols, 2016). Moreover, using more innovative data collection methods, such as experiencing sampling (e.g., Bucich & MacCann, 2019), and real time analysis of workers’ emotional states (subjective mood and physiology) during periods of work, would allow more fne-grained analysis of the role of both experiential and strategic EI ‘in action’. Our study also sampled workers from across hospitality roles (hotels, restaurants) whilst other studies (e.g., Extremera et al., 2018) have sampled a broad range of occupations not including hospitality such as self-employed individuals, managers, builders and administrators.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
بحث
این اولین مطالعه ای است که به بررسی روابط متقابل بین توانایی هوش هیجانی، تعهد کاری، کار عاطفی و رضایت شغلی به طور همزمان در یک جمعیت مهمان نواز می پردازد. یافته‌های ما نشان می‌دهد که مشارکت کاری، به‌ویژه فداکاری و انرژی، پیش‌بینی‌کننده بهتری برای رضایت شغلی در کارکنان مهمان‌نوازی در مقایسه با توانایی‌های هوش هیجانی و استراتژی‌های کار احساسی است. با این حال، درگیری کاری و راهبردهای کار هیجانی رابطه بین هوش هیجانی و رضایت شغلی را میانجیگری نکردند.
با کمال تعجب، راهبردهای کار عاطفی با توانایی های هوش هیجانی یا رضایت شغلی مرتبط نبودند که در تضاد با سایر تحقیقات است (به عنوان مثال، ون و همکاران، 2019). این ممکن است با تفاوت‌های اندازه‌گیری و نمونه‌گیری در بین مطالعات توضیح داده شود، با مطالعات قبلی که عمدتاً در خارج از بریتانیا (به عنوان مثال، ایالات متحده آمریکا، چین) انجام شده‌اند و فقدان یک مدل مفهومی فراگیر از کار عاطفی (لی و مادرا، 2019) که تحقیقات آینده باید هدف آن باشد. برای آدرس دادن
