عنوان مقاله:
بهبود پایبندی به یک برنامه درمان شناختی-رفتاری مبتنی بر وب برای اضطراب اجتماعی با جلسات گروهی: یک کارآزمایی کنترل تصادفی
Improving adherence to a web-based cognitive-behavioural therapy program for social anxiety with group sessions: A randomised control trial
سال انتشار: 2022
رشته: روانشناسی
گرایش: روانشناسی بالینی
دانلود رایگان این مقاله:
مشاهده سایر مقالات جدید:
4. Discussion
This study aimed to examine whether adding online social anxiety psychoeducation group sessions to a web-based CBT program for social anxiety would increase adherence. However, the current data did not support this hypothesis. Surprisingly, the condition designed to serve as a placebo condition, where the online group sessions consisted of a PMR exercise, produced the highest adherence of the groups and significantly differed from the control group.
These results build on previous research that shows that increased support can lead to greater adherence (Kelders et al., 2012; Spek et al., 2007). However, the fact that PMR group sessions, rather than additional SAD psychoeducation group sessions, had a bigger effect on adherence was not in line with what was predicted. Delivering additional psychoeducation on social anxiety in an online group session, alongside a CBT program which includes these components, did not have a significant effect on treatment adherence. It is possible that the overlap in information provided between OSA and these additional group sessions explains the failure to improve adherence. For example, the repetition of content may have led to user fatigue or led participant to feel that they had already mastered CBT and no longer needed to proceed through the online program.
Alternatively, the use of PMR for the placebo group may also explain these results. Research has shown that PMR can be used as supportive intervention that impacts adherence to cancer treatment (Pelekasis et al., 2017) and to medical device usage (Wang et al., 2012). However, to our knowledge, a link has not been drawn between PMR and increased adherence to computerised CBT programs. One possible reason for the improved adherence could be the instant reduction of state anxiety and psychological distress brought about by PMR (Vancampfort et al., 2013). In contrast, CBT involves strategies which may produce long-term improvements in anxiety and distress tolerance but may not provide a ‘quick fix’ to physical anxiety symptoms. In short, CBT takes time to achieve reductions in anxiety, whilst relaxation strategies do not. The immediate relief brought by PMR may motivate users of the program to continue with it, since they have experienced this momentary lowered anxiety level through relaxation, unlike users who did not have access to the relaxation sessions. Further, introduction of relaxation techniques not covered in OSA may have also equipped the placebo group participants with additional skills to manage anxiety-provoking situations (Öst, 1987), such as whilst doing behavioural experiments. More research is needed to fully clarify the mechanisms by which additional relaxation sessions may improve adherence to web-based CBT interventions.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
4. بحث
این مطالعه با هدف بررسی اینکه آیا افزودن جلسات گروهی آموزش روانی اضطراب اجتماعی آنلاین به یک برنامه CBT مبتنی بر وب برای اضطراب اجتماعی باعث افزایش تبعیت می‌شود یا خیر. با این حال، داده های فعلی این فرضیه را تایید نمی کند. با کمال تعجب، شرایط طراحی شده به عنوان یک شرط دارونما، که در آن جلسات گروه آنلاین شامل یک تمرین PMR بود، بالاترین پایبندی گروه ها را ایجاد کرد و به طور قابل توجهی با گروه کنترل تفاوت داشت.
این نتایج مبتنی بر تحقیقات قبلی است که نشان می‌دهد افزایش حمایت می‌تواند منجر به پایبندی بیشتر شود (کلدرز و همکاران، 2012؛ اسپک و همکاران، 2007). با این حال، این واقعیت که جلسات گروهی PMR، به جای جلسات گروهی آموزشی روانی اضافی SAD، تأثیر بیشتری بر پایبندی داشت، مطابق با آنچه پیش‌بینی شده بود، نبود. ارائه آموزش روانی اضافی در مورد اضطراب اجتماعی در یک جلسه گروهی آنلاین، در کنار یک برنامه CBT که شامل این مؤلفه ها است، تأثیر قابل توجهی بر پایبندی به درمان نداشت. ممکن است همپوشانی اطلاعات ارائه شده بین OSA و این جلسات گروهی اضافی، عدم موفقیت در بهبود پایبندی را توضیح دهد. به عنوان مثال، تکرار محتوا ممکن است منجر به خستگی کاربر شود یا شرکت‌کننده را به این احساس برساند که قبلاً CBT را تسلط داشته و دیگر نیازی به ادامه برنامه آنلاین ندارد.
