عنوان مقاله:
آیا ورزش منظم می تواند درمانی برای اختلال هراس باشد؟ بررسی سیستماتیک
Can regular physical exercise be a treatment for panic disorder? A systematic review
سال انتشار: 202
رشته: روانشناسی
گرایش: روانشناسی بالینی - روانشناسی عمومی
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله اثر درمانی ورزش منظم
مشاهده سایر مقالات جدید:
4. Discussion
This study aimed to assess the effects of regular exercise interventions on panic severity, global anxiety, and depression symptoms of adult patients with PD. Results from chronic studies suggest that although the positive effects of exercise compared to control in patients with PD, the usual analyses carried out in this study show that it is impossible to clearly state such an outcome. However, the body of evidence leads us to believe that physical exercise seems to improve global anxiety measures and depression, as already evidenced [37]. This review showed that evidence about the effects of physical exercise on PD is scarce. Despite, patients with PD should be encouraged to practice regular physical exercise, as for any population, direct or indirect positive effects can be pointed out (cardiovascular, metabolic, and hemodynamic) [38]. However, the ability to adhere to regular practice is questioned because anxiety scores can rise due to exercise [36]. The literature proposes that adherence is determined by how the individual perceives and modulates perceived exertion (interoceptive stimulus) during the activity performed. Pleasure or displeasure, and consequently the engagement, is dependent on past experiences and cardiorespiratory fitness [39]. Low cardiorespiratory competence makes it difficult to maintain effort in areas of intensities where pleasure can be expressed. Lattari et al. [36] demonstrated that patients with PD had elevated anxiety scores after exercise, possibly transiting into areas of displeasure, but not after training (chronic effect), with a marked improvement in anxiety scores [36]. Perhaps this is the main factor for the smaller involvement of PD patients with exercise. Compared to healthy subjects, these patients presented low cardiorespiratory fitness and higher ratings of perceived exertion during physical exercise, as seen in some studies [11]. Corroborating with our hypothesis, patients with high somatic anxiety showed a significantly low level of physical exercise compared to those with low somatic anxiety. Somatic symptoms of anxiety were the critical predictors of a low level of physical exercise [21]. We believe that exercise can expose the individual to the physiological symptoms of panic, as it has been called in some studies, the interoceptive exposure mechanism [11,14].
Concerning the proposed mechanisms, some studies suggested an influence of the atrial natriuretic peptide [37], brainderived neurotrophic factor (BDNF) [40], and the serotonergic system [41]. BDNF appears to play an essential key role on the nervous system, particularly on the serotoninergic system, as well as the HPA axis through its cortisol (stress-related) coregulation [42]. Moreover, the BDNF appears to be potentially induced by aerobic exercise, being strongly associated with reduced levels of depression and anxiety [37].
The study by Brooks et al. [17] was the only one that demonstrated a reduction in the severity of panic symptoms observed by effect size (very large) [17]. In addition, the authors found that aerobic exercise performed for 45 minutes, 3 times a week, for 10 weeks, compared to placebo (i.e. pill) was effective in reducing overall anxiety levels (HAM-A and BAI) [17]. Exercise intensity was not controlled during training, and this may be a limiting factor in the results.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
4. بحث
این مطالعه با هدف بررسی تأثیر مداخلات ورزشی منظم بر شدت هراس، اضطراب جهانی و علائم افسردگی بیماران بزرگسال مبتلا به PD انجام شد. نتایج مطالعات مزمن نشان می دهد که اگرچه اثرات مثبت ورزش در مقایسه با کنترل در بیماران مبتلا به PD، تحلیل های معمول انجام شده در این مطالعه نشان می دهد که بیان واضح چنین نتیجه ای غیرممکن است. با این حال، مجموعه شواهد ما را به این باور می‌رساند که به نظر می‌رسد تمرینات بدنی معیارهای جهانی اضطراب و افسردگی را بهبود می‌بخشد، همانطور که قبلاً نشان داده شد [37]. این بررسی نشان داد که شواهد در مورد اثرات ورزش بدنی بر PD کمیاب است. با وجود این، بیماران مبتلا به PD باید به انجام تمرینات بدنی منظم تشویق شوند، زیرا برای هر جمعیتی می توان به اثرات مثبت مستقیم یا غیرمستقیم (قلبی عروقی، متابولیک و همودینامیک) اشاره کرد [38]. با این حال، توانایی پایبندی به تمرین منظم زیر سوال می رود زیرا نمرات اضطراب می تواند به دلیل ورزش افزایش یابد [36]. ادبیات پیشنهاد می‌کند که پایبندی با نحوه درک و تعدیل فعالیت ادراک شده توسط فرد (محرک درون گیر) در طول فعالیت انجام شده تعیین می‌شود. لذت یا نارضایتی و در نتیجه نامزدی به تجربیات گذشته و آمادگی قلبی تنفسی وابسته است [39]. صلاحیت قلبی تنفسی پایین، حفظ تلاش را در مناطقی با شدت که می توان در آن لذت را ابراز کرد، دشوار می کند. لاتاری و همکاران [36] نشان داد که بیماران مبتلا به PD نمرات اضطراب بالاتری پس از ورزش داشتند، احتمالاً به مناطق نارضایتی منتقل می‌شدند، اما نه پس از تمرین (اثر مزمن)، با بهبود قابل توجهی در نمرات اضطراب [36]. شاید این عامل اصلی برای درگیری کمتر بیماران PD با ورزش باشد. در مقایسه با افراد سالم، این بیماران آمادگی قلبی-تنفسی پایینی و رتبه‌بندی بالاتری از فعالیت ادراک شده در حین تمرین بدنی نشان دادند، همانطور که در برخی از مطالعات دیده می‌شود [11]. با تأیید فرضیه ما، بیماران مبتلا به اضطراب جسمی بالا در مقایسه با بیماران دارای اضطراب جسمی پایین، به طور قابل توجهی سطح تمرین بدنی پایینی را نشان دادند. علائم جسمی اضطراب، پیش‌بینی‌کننده حیاتی سطح پایین ورزش بدنی بود [21]. ما معتقدیم که ورزش می تواند فرد را در معرض علائم فیزیولوژیکی هراس قرار دهد، همانطور که در برخی از مطالعات مکانیسم مواجهه بینابینی نامیده می شود [11،14].
در مورد مکانیسم های پیشنهادی، برخی از مطالعات تأثیر پپتید ناتریورتیک دهلیزی [37]، فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) [40] و سیستم سروتونرژیک [41] را پیشنهاد کردند. به نظر می رسد BDNF نقش کلیدی اساسی بر روی سیستم عصبی، به ویژه در سیستم سروتونرژیک، و همچنین محور HPA از طریق تنظیم کورتیزول (مرتبط با استرس) آن دارد [42]. علاوه بر این، به نظر می رسد BDNF به طور بالقوه توسط ورزش هوازی القا می شود، که به شدت با کاهش سطح افسردگی و اضطراب مرتبط است [37].
