| عنوان فارسی مقاله: | محدودیت و موانع برای اجرای نوآوری باز در پارک های علم و فناوری |
| عنوان انگلیسی مقاله: | Constraints to Open Innovation in Science and Technology Parks |
نمونه متن ترجمه
چکیده
نوآوری باز که به‌عنوان به‌کارگیری جریانات سودمند و ریزش دانش با یک دیدگاهی مبتنی بر تسریع بخشیدن به نوآوری‌های داخلی در اختیار شرکت شناخته‌شده است، به بازارها از طریق به‌کارگیری نوآوری داخلی که برای پنجره‌های فرصت در همه شرکت‌ها بسیار مهم هستند، از طریق نوآوری وسعت بخشیده و باعث بقای آن‌ها می‌گردد. به‌هرحال، شرکت‌ها که با محدودیت‌های بی‌شماری در به‌کارگیری نوآوری باز روبرو هستند، ممکن است تمایل زیادی به رویکردهای بسته داشته و نسبت به نوآوری‌های باز بی‌میل باشند. از حیث نوآوری باز، به‌هرحال، درک ما از عناصر و متغیرهای مربوطه، که به گونه مرگباری با به‌کارگیری و پیاده‌سازی نوآوری باز مغایرت دارند، هنوز معیوب و ناقص است. از سوی دیگر، پارک‌های علم و فناوری سیستم‌عامل‌هایی هستند که شرکت‌ها را قادر می‌سازند تا در یک سیستم باز با توجه به ماهیت دانشگاه‌های پیرامون آن‌ها، آزمایشگاه‌های پژوهشی و تجربی، شرکت‌های نوظهور و شرکت‌های بزرگ، نوآور گرا باشند. در این راستا، این مطالعه در تلاش است تا عواملی که از اجرا و پیاده‌سازی نوآوری باز بر اساس داده‌هایی که از 102 شرکت فناوری ارتباطات و اطلاعات که در پارک‌های علم و فناوری در ترکیه گردآوری‌شده است، جلوگیری می‌کنند را شناسایی و برجسته کند. محدودیت‌های نوآوری باز که در مبانی نظری مربوطه در مورد آن استدلال شده است، موضوعی است که به شناسایی و تحلیل و کاهش تعداد متغیرهای مؤثر مطرح‌شده است و از برخی از سازه‌ها و زیرساخت‌ها پرده‌برداری می‌کند. محدودیت‌های از قبیل اطمینان و حفظ ساختار شرکت، منابع انسانی و مدیریت ازجمله مواردی هستند که به‌عنوان محدودیت و موانع اجرا و پیاده‌سازی نوآوری بازمعرفی شده‌اند که شرکت‌ها در پارک‌های علم و فناوری با آن مواجه هستند.
