| عنوان فارسی مقاله: |
لقاح مصنوعی (IVF) در پستانداران: تغییرات اپی ژنتیک و رشدی مفاهیم علمی و اخلاق زیستی برای IVF در انسان ها |
| عنوان انگلیسی مقاله: |
In vitro fertilization (IVF) in mammals: epigenetic and developmental alterations. Scientific and bioethical implications for IVF in humans |
چکیده
ظهور لقاح مصنوعی (IVF) در حیوانات و انسانها، به معنی تحولی شگرف در محیط زیست میباشد که در آن، آغاز یک ارگانیسم جدید روی میدهد. در لقاح پستانداران، که در لوله ی رحم مادر روی میدهد، شرایط منحصر به فردی برای تضمین مواجهه ی سلولهای بالغ جنسی قابل تکثیر (یاخته ها جنسی) و مراحل نخستین رشد جنین و بدین ترتیب آینده ی آن وجود دارد. طی این دوره ی زمانی، یک برنامه ریزی مجدد اپی ژنتیک مهم روی میدهد که برای سرنوشت عادی جنین، حیاتی است. این برنامه ریزی مجدد اپی ژنتیک نسبت به تغییرات در شرایط محیطی مثل تغییرات ضمنی در IVF، بسیار آسیب پذیر است، از جمله کشت آزمایشگاهی، تغذیه، نور، دما، کشش اکسیژن، سیگنال دهی جنین- مادر و فقدان کلی حفاظت در برابر عناصر خارجی که میتواند بر پایداری این فرایند اثر بگذارد. هدف این نقد و بررسی، به روز رسانی اثر شرایط گوناگون ذاتی در استفاده از IVF بر روی مشخصات اپی ژنتیک و پیامدهای آن برای جنین های پستانداران می باشد اعم از سوپراوولاسیون (تخمک گذاری بیش از حد) ، تکنیک IVF، کشت جنین و دستکاری و فقدان سیگنال دهی جنین- مادر. هم چنین این مقاله توارث نسل بعدی تغییرات اپی ژنتیک وابسته به فناوری های کمک باروری (ART) را در بر میگیرد اعم از پیامدهای فنوتیپیک (رخ مانگی) همانطور که در مورد سندروم فرزندان بزرگ(LOS) وجود دارد. نهایتا، مفاهیم علمی و اخلاق زیستی مهمی از نتایج یافت شده در حیوانات بر حسب ART در انسانها، مورد بحث قرار میگیرد.
