| عنوان فارسی مقاله: |
شبکه های اجتماعی آنلاین و انتشار اطلاعات: نقش شبکه های فردی |
| عنوان انگلیسی مقاله: |
Online Social Networks and information diffusion: The role of ego networks |
چکیده
مدل شبکه های فردی به توصیف روابط اجتماعی فرد با هم نظیران اجتماعی می پردازد. ویژگی های ساختاری شبکه های فردی تعیین کننده جوانب بسیاری از رفتار اجتماعی فرد، از جمله تمایل به همکاری و اشتراک گذاری منابع می باشد. به خاطر اهمیت این شبکه ها، بررسی نموده ایم که آیا شبکه های اجتماعی آنلاین به طور اساسی ساختار شبکه های فردی انسان را دچار تحول نموده اند یا که چنین نیست. در این مقاله، به گردآوری جامع و دقیق نتایج اصلی به دست آمده از این تحلیل می پردازیم. به طور ویژه، با تحلیل چند مجموعه داده در فیس بوک و تویتر، پی بردیم که شبکه های اجتماعی فردی آنلاین ویژگی های کیفی و کمّی یکسانی از شبکه های فردی انسان در کل از خود نشان می دهد و لذا شبکه های اجتماعی آنلاین روش ارتباط اجتماعی دیگر اند که ویژگی های اساسی شبکه های ارتباطی شخصی را تغییر نمی دهند. علاوه بر این، در این مقاله، به بررسی نتایج اصلی به دست آمده می پردازیم و به مطالعه تاثیر ساختارهای شبکه فردی بر پراکنش اطلاعات در شبکه های اجتماعی آنلاین می پردازیم. با در نظر گرفتن ویژگی های ساختاری شبکه های فردی نشان می دهیم که مدل سازی صحیح پراکنش اطلاعات در پیوند اجتماعی افراد و نیز کل سطح شبکه امکان پذیر است یعنی امکان مدل سازی صحیح «سرازیری» اطلاعات وجود دارد. علاوه بر این، تحلیل نمودیم که چگونه اطلاعات مورد اعتماد در شبکه های اجتماعی آنلاین انتشار می یابند با فرض اینکه قدرت رابطه بین گره ها نماینده خوبی برای اندازه گیری اعتماد دوجانبه می باشد. جالب آنکه، نشان داده ایم که عدم استفاده از پیوندهای اجتماعی در سطح خاص اعتماد به طور عمده گسترش اطلاعات را محدود به 3% گره ها می سازد زمانی که فقط از روابط قوی استفاده می کنیم. به هر حال جای گذاری رابطه اجتماعی واحد به ازای هر فرد، در سطح اعتماد زیر آستانه، می توانیم به طور عمده انتشار اطلاعات را افزایش دهیم. سرانجام آنکه، هنگامی که انتشار اطلاعات با اعتماد پیش می رود، و طول میانگین کوتاه ترین مسیرها بیشتر از دو بار باشد، مورد به دست آمده در روابط اجتماعی را می توان برای انتشار به کار برد. تحلیل های دیگر در حالت دوم تاکید نموده اند که همچنین در شبکه های اجتماعی آنلاین کاربران با حدود 6 درجه تفکیک از هم جدا می شوند. نتایج ما نشان می دهد که هنگامی که نیاز به «مسیرهای»قابل اعتماد برای ارتباطات در شبکه های اجتماعی آنلاین داریم، بیش از دو بار دور از یکدیگر هستیم.
