| عنوان فارسی مقاله: | اندازه‌گیری های دوز ورودی برای دوزسنجی با دیود در محیط طبیعی: مقایسه ضرایب اصلاحی برای دو نوع ردیاب دیودی سیلیکونی تجاری |
| عنوان انگلیسی مقاله: | Entrance dose measurements for in-vivo diode dosimetry: Comparison of correction factors for two types of commercial silicon diode detectors |
نمونه متن ترجمه
دوزسنج‌های دیودی سیلیکونی بطور معمول برای دوزسنجی در محیط طبیعی کاربرد داشته‌اند. با وجود محبوبیت این دوزسنج‌ها، اجرای مناسب برنامه دوزسنجی در محیط طبیعی با استفاده از ردیاب‌های دیودی هم چنان چالشی برای پزشکان بالینی است. یک روش رایج مرتبط‌سازی قرائت دیود با دوز ورودی است، یعنی ایجاد رابطه‌ای بین عمق مرجع دوز بیشینه مانند dmax برای میدان 10×10 سانتیمترمربع. ضرایب اصلاحی گوناگونی برای استنتاج درست دوز ورودی از قرائت دیود بسته به ابعاد میدان، فواصل هدف تا سطح (TSD) و وسایل جانبی (مانند گوه‌ها و فیلترهای جبرانی) نیاز است. با این حال، در برخی شیوه‌های بالینی هیچ ضریب اصلاحی استفاده نمی شود. در این حالت، برنامه دوزسنجی مبتنی بر دوزسنج دیودی در محیط طبیعی ممکن است برای این منظور استفاده کارآمدی نداشته باشد؛ به عبارتی دیگر، ممکن است برای بررسی کلی شیوه دوزسنجی بکار نیاید. در این مقاله، رابطه‌ای برای مرتبط کردن قرائت دیود با دوز ورودی ارائه می‌کنیم. ضرایب اصلاحی برای TSD، اندازه میدان و گوه‌های مورد استفاده در این رابطه نیز به وضوح تعریف می‌شوند. دو نوع ردیاب دیودی تجاری ISORAD (تیپ n) و QED جدید (تیپ p ((شرکت Sun Nuclear) بررسی می‌شوند. ما ضرایب اصلاحی را برای TSDها، اندازه‌های مختلف میدان و گوه‌ها مقایسه کردیم. نتایج‌مان با نظریه آسیب تشعشع دیودهای سیلیکونی مطابقت داشتند. ثابت شده که آسیب تشعشع برای ردیاب‌های تیپ n نسبت به تیپ p جدی‌تر است. بطور کلی، هر دو تیپ دوزسنج دیودی بسته به انرژی پرتو، TSD، اندازه میدان و گوه به ضرایب اصلاحی نیاز دارند. شدت اصلاحات برای دیودهای QED (تیپ p) کمتر از ردیاب‌های ISORAD است.
