| عنوان فارسی مقاله: | تغییرات چند صد (ساله) در ساختار گیاهی و دسترسی سوخت در جنگل های اکالیپتوس حساس به آتش |
| عنوان انگلیسی مقاله: | Multi-century changes in vegetation structure and fuel availability in fire-sensitive eucalypt woodlands |
چکیده
درک اینکه چگونه جوامع طی زمان تغییر می کند چون آتش برای شناسایی مناسب فواصل برگشت آتش برای حفظ تنوع زیستی ضروریست در جوامعی که بطور نامکرر سوخته اند ساختارگیاهی، ویژگی های زیستبوم و دسترسی به سوخت می تواند طی مقیاس های زمانی صورت گیرد که طولانی تر از آن است که با روش های کنونی حس دور افتاده بتوان آن را برآورد کرد و مشکلاتی برای حفاظت و مدیریت آتش ایجاد می کند. برای مشخص کردن الگوهای طولانی مدت تغییر ساختار گیاهی ما پوشش گیاهی و پوشش زمینی و چگالی درخت و مساحت اصلی پایدار مانده را در توالی زمان آتش چند قرن از روابط انداره حلقه رشد در جنگل های اکالیپتوس حساس به آتش ارزیابی می کنیم. ما این فرضیه را مطرح می کنیم که (i) اجزای ساختار گیاهی دسترسی به سوخت را نشان می دهند که طی زمان از زمات آتش افزایش می یابد. (ii) اصلاح اجزای ساختاری گیاهی با زمان چون آتش به چاچوب های زمانی طولانی نیاز دارد. (iii) اجزای گیاهی پیر شدن را نشان می دهد که بیشتر در دسته های بالغ به جای بلافاصله پس از آتش شاهد آن هستیم. تمامی اجزای ساختار گیاهی تفاوت قابل توجهی بین سال های نمونه گیری نشان می دهند. دو جزء ساختار گیاهی با بیشترین پوشش کلی احتمالاً بیشترین مشارکت را در دسترسی به سوخت دارند که گیاهانی با 10-4 متر ارتفاع و سوخت زمینی می باشند. دو لایه وجود دارد که هیچ تغییر هماهنگی ندارد که یک حداکثر در زمان بلافاصله پس از آتش را نشان دهد. تضاد با این فرضیه مشترک که در دسترسی به سوخت با زمان آتش افزایش می یابد. ناحیه پایدار مانده اصلی کل به سرعت پس از آتش افزایش می یابد سپس به نظر می رسد که در حدود 100 سال پایدار می شود. با رقابتی که احتمالاً باریک شدن وابسته به چگالی را تنظیم می کند طوریکه گاهی تعدیل چگالی گیاهی اندازه تنه را افزایش می دهد. شواهد اندکی برای افزایش در پوشش گیاهی مرده در جنگل های بالغ وجود دارد. طوریکه پیر شدن قابل توجهی را نشان می دهد وقتی مدت زیادی نسوخته باشد عوض شدن جنگل های بالغ با جنگل های زمان از آتش با پوشش بیشتر و ارتباط لایه های سوخت اصلی بطور بالقوه ای یک تغییر رژیم آتش خود تقویت کننده آتش های یکنواخت تر و بزرگ تر را نشان می دهد. حذف این تغییرات در ساختار گیاهی در مقادیر مدیریت محافظت فقط از طریق توسعه روش هایی برای ارزیابی زمانی امکان پذیر است که پوشش گیاهی برای صدها سال نسوخته باشد.
