| عنوان فارسی مقاله: |
سهم تعامل ساز و کارهای زیستی با تثبیت خاکدانه ها در چمنزارهای بازسازی شده |
| عنوان انگلیسی مقاله: |
CONTRIBUTIONS OF INTERACTING BIOLOGICAL MECHANISMS TO SOIL AGGREGATE STABILIZATION IN RESTORED PRAIRIE |
چکیده
درک بهتر فرآیند تجمع خاک مستلزم بررسی مقوله هایی از جمله کیفیت خاک و فرسایش، کشاورزی پایدار، ترسیب کربن خاک، تحرک مواد شیمیایی خطرناک و اصلاح مناطق آلوده می باشد.ما از داده های حاصل از توالی زمانی بازسازی چمنزارهای چمن های پابلند و یک رویکرد تجزیه و تحلیل مسیر، برای ارزیابی طول دو رده ریشه های الیافی از نظر میزان قطر، طول هیف میکوریزای خارجی، کربن توده زیستی یا بیوماس میکروبی، کربن کربوهیدرات محلول در آب داغ و تعامل کربن آلی خاک با ارتقاء تثبیت خاکدانه ها استفاده نمودیم.عوامل اندازه گیری شده اتصال، 88٪ تغییرات خاکدانه های درشت > 212 میکرومتر قطر را برآورد می نمایند و شاخص های نیکویی برازش نشان دهنده برازش عملی مطلوب الگوی مسیر نسبت به داده هاست. بازسازی ساختار خاکدانه های درشت در این سیستم به ظاهر تحت تاثیر اثرات مستقیم و غیر مستقیم ریشه ها و هیف های خارجی، با توجه به سهم نسبی کمتر سه حوضچه کربن ارزیابی شده، می باشند.اگر چه دو رده اندازه ریشه ها دارای اثرات مستقیمی بر درصد خاکدانه های درشت است اما نقش غیر مستقیم آن ها به صورت چشمگیری متفاوت می باشد. ریشه های ظریف [fine root] (با 0.2 تا 1 میلی متر قطر) اثرات غیر مستقیم قابل ملاحظه ای را از طریق تاثیرگذاری نیرومند آن ها بر هیف های خارجی و کربن بیوماس میکروبی اعمال می نمایند. ریشه های بسیار ظریف (با قطری کمتر از 0.2 میلی متر) سهم قدرتمندتری در کربن آلی خاک دارند تا ریشه های ظریف، با این وجود سهم کلی غیر مستقیم آن ها در تجمع حداقل بود. افزون بر این، اهمیت نسبی هر یک از عوامل اتصال دهنده به ازای نسبت های مختلف اندازه خاکدانه های درشت متفاوت بوده و به طور کلی از این فرضیه حمایت و پشتیبانی می نماید که اثربخشی ساز و کارهای مختلف اتصال بستگی به ابعاد فیزیکی عوامل اتصال دهنده نسبت به مقیاس های فضایی صفحات خاکدانه های ضعیفی دارد که به هم متصل می شوند.
