| عنوان فارسی مقاله: |
اضطراب اجتماعی، فاجعه آمیز ساختن درد و خود کارآمدی بازگشت به کار در بیماران دارای درد مزمن |
| عنوان انگلیسی مقاله: |
Social Anxiety, Pain Catastrophizing and Return-To-Work Self-Efficacy in chronic pain: a cross-sectional study |
چکیده
زمینه و هدف: برگشت به کار بعد از دوره های مرخصی استعلاجی در نتیجه مشکلات (مربوط به) درد مزمن، تعدادی موقعیت های دارای ماهیت میان فردی را شامل می شود ( برای مثال ملاقات با ناظران/ شرکتهای بیمه برای جور کردن محیط کاری با سطح کارکردی فعلی، دریافت کمک از همکاران، شرح دادن درد، و غیره). به دلیل اینکه اثبات شده است درد مزمن با اضطراب اجتماعی همبودی دارد، بررسی عوامل بازدارنده برای برگشت به کار در میان افراد مبتلا به درد مزمن از جنبه روانشناسی جالب توجه است. فاجعه سازی هم در درد و هم در اضطراب اجتماعی به عنوان مکانیزمی شناخته شده است که ممکن است محرک سوگیری مداوم در چگونگی ادراک موقعیتها باشند(تهدید) و مانع رشد راهبردهای رفتاری کارآمد شود. وجود اضطراب اجتماعی در بیماران دارای درد مزمن ممکن است به عنوان استرس آوری دیده شود که توانایی فرد برای اینکه به طور موثری نیازهای مرتبط با درد را به همکاران و یا کارفرما ابلاغ کند ، محدود کند و بنابراین به عنوان عامل بازدارنده در برگشت به کار عمل کند. بنابراین هدف کلی این مطالعه این بود که رابطه بین اضطراب اجتماعی، فاجعه سازی درد و توانایی ادراک شده برای ابلاغ نیازهای مرتبط با درد در محیط کار را در افراد دارای درد بالینی بررسی کند.
