عنوان فارسی مقاله: |
اثربخشی معقول شبیه سازی های مبتنی بر عامل در نظریه بازی تکاملی: پاسخ به نظرات در مورد «نظریه تکاملی بازی با استفاده از روش های مبتنی بر عامل» |
| عنوان انگلیسی مقاله: |
The reasonable effectiveness of agent-based simulations in evolutionary game theory: Reply to comments on “Evolutionary game theory using agent-based methods |
در سال 1960، فیزیکدان معروف یعنی اوژن وایگنر یک مقاله به نام «اثربخشی نامعقول ریاضیات در علوم طبیعی» [1] را به چاپ رساند که در آن او در مورد رابطه بین فیزیک و ریاضی بحث و تفکر کرده بود. وایگنر تعجب خود در مورد میزان اثربخشی ریاضیات در پیش بینی دنیای فیزیکی آینده را با توجه به شرایط اولیه معین ابراز نمود. برای او، اینکه استفاده از قوانین ریاضیات به صورت تکراری متخصص را به سمت «گرداب تضادها» هدایت نمی کند، شبیه معجزه بود. او این امر را شگفت انگیز می دانست چون دنیای ریاضیات، در اولین نگاه، ربطی به دنیای فیزیک ندارد. ریاضیات اجازه می دهد تا مفاهیم بسیار انتزاعی ایجاد شوند که تصور ما را به مبارزه دعوت می کنند: آنها تنها توسط نبوغ ریاضیدان محدود می شوند. این فکر که مفاهیمی مانند اعداد پیچیده، ممکن است برای دنیای فیزیکی ما که در آن همه چیز قابل شمارش و واقعی است قابل استفاده باشند، ممکن است مزحک به نظر برسد، تا زمانی که کشف می کنیم که این مفاهیم در شناخت مکانیک کوانتوم بسیار ضروری هستند. با این نگرش، ما اکنون می دانیم که قابلیت پیش بینی عجیبی فراهم می شود. هر زمان که ما فکر کنیم شکاف بین یک بدنه همیشه در حال گسترس ریاضیات و نظریه های فیزیکی ما در حال بیشتر شدن است، یک توسعه جدید، آن را دوباره کمک می کند، مثلا با پی بردن به این نکته که یک ابداع ریاضیاتی پیچیده مانند «نظریه مورس» برای شناخت مفاهیم پیچیده در فیزیک نظری به عنوان فراتقارن ضروری است [2]. شاید ریاضیات اثربخشی نامعقول بیشتری از تصور وایگنر داشته باشد؟
