ویروسها موجوداتی اجبارا-همزیست هستند که برای تکمیل چرخه زندگیشان، تعامل تنگاتنگی با میزبانشان دارند. هر سلول آلوده، با انباشتگی محصولات و فعالیتهای ویروسی مواجه است که تکامل یافته اند تا از تکثیر و گسترش ویروس در زمینه عملکردها و واکنشهای دفاعی سلول میزبان حمایت کنند. ویروس موزائیک توتون، پروتئینهای همانند ساز (رپلیکاز) و پروتئین پوششی را به منظور همانند سازی و حمایت از ژنوم RNA، و نیز پروتئین حرکتی (MP)  را که به RNA متصل شده و محدوده اندازه خروجی پلاسمودسماتا را به منظور تسهیل گسترش RNA ژنومی ویروسی (vRNA) دستکاری می کند، کد گذاری می نماید. پروتئین حرکتی و رپلیکاز نیز در سیستم خاموش سازی RNA سلولی که بر بیان و رشد ژن گیاهی اثر می گذارد، دخالت می کنند. بعلاوه، سلولهای آلوده به ویروس، محرک ایجاد یک سیگنال سیستماتیک پیشایش، د بخش جلویی ویروس هستند که موجب تحریک نوترکیبی ژنومی شده و منجر به تغییرات ژنتیکی قابل توارث می شوند. بنابراین، ویروس ها می توانند از طریق تعاملات مولکولی گوناگون، با میزبانشان کنش و واکنش داشته باشند. با در نظر گرفتن میزان بالای جهش ویروسها، این تعاملات دلالت بر فرایندها و تطابقات تکاملی در رابطه ی ویروس-میزبان که می توانند بر تکامل یوکاریوتی اثر بگذارند، دارند.