عنوان مقاله:
پاسخ به بحران و الگوهای خودکشی در جوانان ایالات متحده قبل و در طول COVID-19: یک تحلیل کلاسی پنهان
Crisis Response and Suicidal Patterns in U.S. Youth Before and During COVID-19: A Latent Class Analysis
سال انتشار: 2022
رشته: پزشکی - روانشناسی
گرایش: روانپزشکی، روانشناسی بالینی
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله الگوهای خودکشی در جوانان
مشاهده سایر مقالات جدید:
Discussion
This study identified four distinct CTL risk groups using LCA with 11 crisis concerns for young people in the U.S. The COVID-19 pandemic was an important predictor of class membership in the highest-risk groups (e.g., D/I/S, I/M, and S/D). We observed significant differences in demographic characteristics and suicide help-seeking across the four subclasses, suggesting that some groups based on age, race/ethnicity, gender identity, and sexual orientation may be more likely to seek help for mental health concerns during the pandemic. A significantly higher probability for the most prevalent crisis concerns, such as depression, isolation, relationship issues, stress and anxiety, and suicidal thoughts, has occurred since the pandemic. Notably, Szlyk et al. identified three latent classes from a prior study on CTL users (2013e2017) that were similar to D/I/S, I/M, and A/S, revealing that the S/D class in our analysis was a new cluster that appeared in the CTL population after 2017. Results from the S/D class during the pandemic revealed an alarming 41% and 43% increase in suicidal thoughts and depression, respectively. Previous studies assessing depressive symptoms, substance abuse, and suicidal ideation during the time of COVID-19 have not included younger demographics under the age of 18, and our results show disturbing trends for children in the S/D class since the pandemic. A 20% increase in crisis conversations for self-harm and a 9% increase in texts for suicidal thoughts were observed during COVID-19 (e.g., D/I/S). Although AR and IR were associated with fewer latent classes during the pandemic, suggesting a decrease in the number of texters that CTL considered at high risk, it is important to note that texters in the high-risk classes (D/I/S or S/D) were much more likely to report self-harm and suicidal thoughts, alongside other crisis topics such as depression, stress and anxiety, isolation, and relationship issues that may increase suicidal behavior during the time of COVID-19. Our findings on helpseeking behaviors in youth support emerging research on increased suicide risks among children, adolescents, and young adults during the pandemic and emphasize the critical need for more targeted interventions aimed at individuals in the highestrisk group. Our study is one of the first to examine youth-specific risk of help-seeking for suicidal ideation during the pandemic from the early months (MarcheJuly) to the later stages (Auguste December). Few studies have been conducted on U.S. youth suicide rates and suicidal behaviors in response to the COVID-19 pandemic. Notable exceptions include summary results from 2020, which demonstrated an overall 5.6% decline in suicides in the U.S.. Results from the U.S. parallel other countries, which observed declines in actual suicides and suicidal behavior for the same time period. Emergency department rates for suicidality in youth were higher for some months in 2020 (February to July), but not uniformly higher . Preliminary evidence also demonstrated an increase in suicidal thoughts and attempts in adolescents hospitalized for mental health concerns (April to September) [15]. The CDC reported ED visits for suspected suicide attempts among adolescents (aged 12e17 years) were 1.7 times as high during the summer of 2020 and 2.1 times as high during the winter 2021 compared with the same period in 2019. A greater frequency of suicide-related behaviors is worrisome in the backdrop of the recent 2019 Youth Risk Behavioral data showing a significant increase in suicidal thoughts, planning, and attempts in U.S. high school students [13]. Findings from this study demonstrated that LGBTQ youth were significantly more likely to be in the highest-risk groups since the pandemic, whereby the likelihood of these youth being a member in the I/M and D/I/S group increased 130 and 490 percent, respectively, in response to COVID-19. LGBTQ youth are at a much higher risk of physical and sexual abuse, depression, suicidality, and self-harm, whereby estimated rates of attempted suicide are 2- to 10-fold higher than their peers. Texters reporting ‘other’ and ‘nonconforming’ genders were associated with the highest-risk classes (D/I/S and S/D) for both periods. Young people may be particularly vulnerable to suicide during the pandemic because of dramatic disruptions to normal routine, fewer opportunities for teachers and peers to observe potential indicators of suicide risk, increased substance abuse/ abuse in this age group, and increased distress/grief as a result of family illness/death or economic loss brought on by the pandemic. The evidence is emerging concerning an increase or decrease in suicidality in response to the pandemic among youth, but there are a number of risk factors that might explain inconsistent findings, including age, rurality, differences in access and availability of mental health care, and differences in finding mental health care to be acceptable (e.g., telehealth, privacy concerns, lack of access to broadband). Online or textbased support tools were important to this group before COVID-19, and recent research has found texting platforms are a continued support line for vulnerable youth (e.g., LGBTQ) since the pandemic .
Our study noted increased help-seeking for depression during the pandemic. Prior research has shown a three-fold higher increase in the prevalence of depression during COVID-19 than prepandemic periods. Although our sample of young people likely does not shoulder the same financial burden as adults, parental stress has been shown to influence mental health among children and adolescents . Increased loneliness among youth, loss of in-person support, and an inability to manage emotions may partially explain these disparities in crisis response for younger age groups, and we found strong cooccurrence of isolation with relationship issues, stress and anxiety, self-harm, and suicidal thoughts that may also in part explain this trend.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
بحث
این مطالعه چهار گروه خطر CTL متمایز را با استفاده از LCA با 11 نگرانی بحران برای جوانان در ایالات متحده شناسایی کرد. همه‌گیری COVID-19 یک پیش‌بینی‌کننده مهم عضویت در کلاس در گروه‌های پرخطر بود (مانند D/I/S، I/M). ، و S/D). ما تفاوت‌های قابل‌توجهی را در ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و کمک‌خواهی برای خودکشی در چهار زیررده مشاهده کردیم، که نشان می‌دهد برخی از گروه‌ها بر اساس سن، نژاد/قومیت، هویت جنسیتی و گرایش جنسی ممکن است در طول همه‌گیری به دنبال کمک برای نگرانی‌های سلامت روان باشند. از زمان همه‌گیری، احتمال بسیار بالاتری برای شایع‌ترین نگرانی‌های بحران، مانند افسردگی، انزوا، مسائل مربوط به روابط، استرس و اضطراب، و افکار خودکشی رخ داده است. قابل توجه، Szlyk و همکاران. سه کلاس پنهان را از یک مطالعه قبلی بر روی کاربران CTL (2013e2017) شناسایی کرد که شبیه به D/I/S، I/M، و A/S بودند، و نشان داد که کلاس S/D در تجزیه و تحلیل ما یک خوشه جدید بود که در جمعیت CTL پس از سال 2017. نتایج کلاس S/D در طول همه‌گیری نشان داد که به ترتیب 41% و 43% افزایش در افکار خودکشی و افسردگی نگران‌کننده بود. مطالعات قبلی که علائم افسردگی، سوء مصرف مواد و افکار خودکشی را در طول دوران کووید-19 ارزیابی می‌کردند جمعیت‌شناسی جوان‌تر زیر 18 سال را شامل نمی‌شد، و نتایج ما نشان می‌دهد که روندهای نگران‌کننده برای کودکان در کلاس S/D از زمان همه‌گیری. 20 درصد افزایش در مکالمات بحرانی برای آسیب رساندن به خود و افزایش 9 درصدی در متن برای افکار خودکشی در طول COVID-19 مشاهده شد (به عنوان مثال، D/I/S). اگرچه AR و IR با کلاس‌های نهفته کمتری در طول همه‌گیری مرتبط بودند، که نشان‌دهنده کاهش تعداد پیام‌رسان‌هایی است که CTL در معرض خطر بالا در نظر می‌گرفت، مهم است که توجه داشته باشید که پیام‌رسان‌ها در کلاس‌های پرخطر (D/I/S یا S /D) در کنار سایر موضوعات بحرانی مانند افسردگی، استرس و اضطراب، انزوا، و مسائل مربوط به رابطه که ممکن است رفتار خودکشی را در طول زمان کووید-19 افزایش دهد، احتمال بیشتری داشت که آسیب به خود و افکار خودکشی را گزارش کنند. یافته‌های ما در مورد رفتارهای کمک‌طلبی در جوانان از تحقیقات نوظهور در مورد افزایش خطرات خودکشی در میان کودکان، نوجوانان و بزرگسالان در طول همه‌گیری حمایت می‌کند و بر نیاز حیاتی به مداخلات هدفمندتر با هدف افراد در گروه پرخطر تأکید می‌کند. مطالعه ما یکی از اولین مطالعاتی است که خطر کمک جویی ویژه جوانان را برای افکار خودکشی در طول همه گیری از ماه های اولیه (مارچ جولای) تا مراحل بعدی (آگوست دسامبر) بررسی می کند. مطالعات کمی در مورد میزان خودکشی جوانان و رفتارهای خودکشی در ایالات متحده در پاسخ به همه‌گیری COVID-19 انجام شده است. استثناهای قابل توجه شامل نتایج خلاصه از سال 2020 است که کاهش کلی 5.6 درصدی خودکشی را در ایالات متحده نشان داد. نتایج حاصل از ایالات متحده به موازات سایر کشورها، که کاهش خودکشی واقعی و رفتار خودکشی را برای همان دوره زمانی مشاهده کردند. نرخ های بخش اورژانس برای خودکشی در جوانان برای چند ماه در سال 2020 (فوریه تا جولای) بالاتر بود، اما به طور یکسان بالاتر نبود. شواهد اولیه همچنین افزایش افکار و تلاش‌های خودکشی را در نوجوانانی که به دلیل نگرانی‌های سلامت روان در بیمارستان بستری شده‌اند (از آوریل تا سپتامبر) نشان می‌دهد [15]. CDC گزارش داد که بازدیدهای اورژانسی برای اقدام های مشکوک به خودکشی در میان نوجوانان (17-12 ساله) در تابستان 2020 1.7 برابر و در زمستان 2021 2.1 برابر بیشتر از مدت مشابه در سال 2019 بود. فراوانی بیشتر مربوط به خودکشی. در پس‌زمینه داده‌های رفتاری ریسک جوانان در سال 2019 که نشان‌دهنده افزایش چشمگیر افکار، برنامه‌ریزی و تلاش‌های خودکشی در دانش‌آموزان دبیرستانی ایالات متحده است، رفتارها نگران‌کننده است [13]. یافته‌های این مطالعه نشان داد که جوانان LGBTQ به طور قابل توجهی در گروه‌های پرخطر از زمان همه‌گیری قرار دارند، به طوری که احتمال عضویت این جوانان در گروه I/M و D/I/S 130 و 490 درصد افزایش یافته است. به ترتیب در پاسخ به COVID-19. جوانان LGBTQ در معرض خطر بسیار بالاتری از سوء استفاده جسمی و جنسی، افسردگی، خودکشی و خودآزاری هستند، به طوری که تخمین زده می شود که میزان اقدام به خودکشی 2 تا 10 برابر بیشتر از همسالانشان است. پیام‌رسان‌هایی که جنسیت‌های «دیگر» و «غیر منطبق» را گزارش می‌کردند، در هر دو دوره با کلاس‌های پرخطر (D/I/S و S/D) مرتبط بودند. جوانان ممکن است به دلیل اختلالات چشمگیر در روال عادی، فرصت کمتر برای معلمان و همسالان برای مشاهده شاخص های بالقوه خطر خودکشی، افزایش سوء مصرف/سوء مصرف مواد در این گروه سنی، و افزایش ناراحتی/غم و اندوه در طول این همه گیری در معرض خودکشی باشند. نتیجه بیماری خانواده/مرگ یا ضرر اقتصادی ناشی از همه گیری. شواهد مربوط به افزایش یا کاهش خودکشی در پاسخ به همه‌گیری در میان جوانان است، اما تعدادی از عوامل خطر وجود دارد که ممکن است یافته‌های متناقض را توضیح دهد، از جمله سن، روستایی بودن، تفاوت‌ها در دسترسی و در دسترس بودن مراقبت‌های بهداشت روان، و تفاوت‌ها. در یافتن مراقبت از سلامت روان قابل قبول (مانند،بهداشت از راه دور، نگرانی های حفظ حریم خصوصی، عدم دسترسی به پهنای باند). ابزارهای پشتیبانی آنلاین یا مبتنی بر متن قبل از کووید-19 برای این گروه مهم بودند، و تحقیقات اخیر نشان داده است که پلتفرم‌های ارسال پیامک از زمان شیوع بیماری همه‌گیر، یک خط حمایت مداوم برای جوانان آسیب‌پذیر (مانند LGBTQ) هستند.
مطالعه ما به افزایش کمک جویی برای افسردگی در طول همه گیری اشاره کرد. تحقیقات قبلی افزایش سه برابری بیشتر در شیوع افسردگی در طول COVID-19 را نسبت به دوره های قبل از همه گیری نشان داده است. اگرچه نمونه ما از جوانان احتمالاً بار مالی مشابه بزرگسالان را بر دوش نمی‌کشد، استرس والدین بر سلامت روان کودکان و نوجوانان تأثیر می‌گذارد. افزایش تنهایی در میان جوانان، از دست دادن حمایت حضوری، و ناتوانی در مدیریت احساسات ممکن است تا حدی این تفاوت‌ها را در پاسخ به بحران برای گروه‌های سنی جوان‌تر توضیح دهد، و ما به وقوع شدید انزوا با مسائل مربوط به رابطه، استرس و اضطراب، آسیب رساندن به خود، و افکار خودکشی که ممکن است تا حدی این روند را توضیح دهد.
