عنوان مقاله:

معامله یا انکار: اثربخشی استراتژی های پاسخ به بحران بر ارزش برند کانونی در برند سازی مشترک 

Deal or deny: The effectiveness of crisis response strategies on brand equity of the focal brand in co-branding

سال انتشار: 2022

رشته: مدیریت

گرایش: بازاریابی - مدیریت بحران

دانلود رایگان این مقاله:

دانلود مقاله استراتژی های پاسخ به بحران

مشاهده سایر مقالات جدید:

 

مقالات ISI مدیریت

 

مقالات ISI بازاریابی

 

4. Results
Manipulation checks. In order to check the manipulations, the participants were asked about the perceived integration of the partner brands, the response strategy, and the attribution of responsibility to the brand. Manipulation of integration and response strategy was assessed by the established multi-item scales, which were also used in the pre-test (e.g., Newmeyer et al., 2018, Singh et al., 2019). Both the manipulations of integration (Mhigh = 4.72 vs. Mlow = 3.52, t (2 5 5) = 8.17, p < 0.001) and the response strategies (Mdeny = 6.02 vs. Mdeal = 2.29, t (2 5 5) = -20.56, p < 0.001) were validated. The attribution of responsibility to the partner brand was validated by a seven-point bi-polar measure drawn from prior research (Koschate-Fischer et al., 2018) with endpoints of ‘not at all responsible’ and ‘completely responsible’ (M = 5.65, SD = 1.11). Finally, the scale that was used in the pre-study was used to check the realism of the scenarios, and the scenario was found to be realistic (M = 5.30, SD = 1.20).

4.1. Results of self-reported answers to the items of an established scale
Two-way ANOVA. A two-way ANOVA was run with response and integration as independent variables, and brand equity as the dependent variable. A reliability analysis on the items of the brand equity scale indicated Cronbach’s α = 0.966. A factor analysis on the brand equity measures yielded one single factor for brand equity, accounting for 76.6% of the variance. Thus, in line with Koschate-Fischer et al. (2019), brand equity was calculated as the average across the facets of brand equity (brand attitude, brand trust, perceived quality of brand and product, brand purchase likelihood and brand desirability).

All study variables were examined for normality properties and issues of outliers. No outliers were identified in the box plot analysis. The data was also tested for homogeneity for variance and normality of distribution assumptions. Shapiro-wilk test indicated a normal distribution (W (2 5 7) = 0.977, p = 0.596), and Lavene’s indicated that the data met the condition of homogeneity for variance F (3, 254) = 1.481, p = 0.220). Descriptive statistics are included in Table 3.

(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)

4. نتایج
چک های دستکاری به منظور بررسی دستکاری ها، از شرکت کنندگان در مورد ادغام درک شده از مارک های شریک، استراتژی پاسخ، و نسبت دادن مسئولیت به نام تجاری سوال شد. دستکاری استراتژی یکپارچه سازی و پاسخ توسط مقیاس های چند آیتمی تعیین شده، که در پیش آزمون نیز مورد استفاده قرار گرفتند، ارزیابی شد (به عنوان مثال، نیومایر و همکاران، 2018، سینگ و همکاران، 2019). هر دو دستکاری یکپارچه سازی (Mhigh = 4.72 در مقابل Mlow = 3.52، t (2 5 5) = 8.17، p <0.001) و استراتژی های پاسخ (Mdeny = 6.02 در مقابل Mdeal = 2.29، t (2 5 5) = - 20.56، p <0.001) اعتبارسنجی شد. انتساب مسئولیت به برند شریک توسط یک معیار دوقطبی هفت نقطه ای که از تحقیقات قبلی استخراج شده بود (Koschate-Fischer et al., 2018) با نقطه پایانی «اصلاً مسئول» و «کاملاً مسئول» تأیید شد (M = 5.65، SD = 1.11). در نهایت، مقیاسی که در پیش مطالعه استفاده شد، برای بررسی واقعی بودن سناریوها استفاده شد و سناریو واقع بینانه بود (M = 5.30، SD = 1.20).

4.1. نتایج پاسخ‌های خود گزارش‌شده به آیتم‌های یک مقیاس تعیین‌شده
ANOVA دو طرفه. یک ANOVA دو طرفه با پاسخ و ادغام به عنوان متغیرهای مستقل و ارزش ویژه برند به عنوان متغیر وابسته اجرا شد. تجزیه و تحلیل پایایی بر روی آیتم های مقیاس ارزش ویژه برند، α کرونباخ 0.966 = را نشان داد. تجزیه و تحلیل عاملی بر روی معیارهای ارزش ویژه برند یک عامل واحد را برای ارزش ویژه برند به دست آورد که 76.6 درصد از واریانس را به خود اختصاص داد. بنابراین، در راستای کوشات فیشر و همکاران. (2019)، ارزش ویژه برند به عنوان میانگین در جنبه های ارزش ویژه برند (نگرش به برند، اعتماد به برند، کیفیت درک شده از برند و محصول، احتمال خرید نام تجاری و مطلوبیت نام تجاری) محاسبه شد.