| عنوان فارسی مقاله: |
سطح بالای رونوشت های DISC1 در PBMCs، در طول مدت روانپریشی حاد در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی |
| عنوان انگلیسی مقاله: |
Elevated DISC1 transcript levels in PBMCs during acute psychosis in patients with schizophrenia |
چکیده
زمینه: اختلالات روانی شدید مانند اسکیزوفرنی منجر به ایجاد ناتوانی در افراد در سال های اولیه زندگی شان می شوند (15 تا 44 سال). عود کردن بیماری، شرکت کننده اولیه و اصلی، در سنگینی و سخت شدن بیماری اسکیزوفرنی است و اغلب به دوزهای ناکافی و نادرست دارو نسبت داده می شود. درحال حاضر، یک دوز داروی نورولپتیک برای بیمار، با پاسخ بالینی در محدوده ی توصیه شده، تیتر می شود. استفاده از بیومارکرهای غیرتبعیضی در پاسخ- درمان موثر داروهای نورولپتیک، تا حد زیادی شناسایی کمترین دوز موثر فرد ، برای به حداقل رساندن اثرات جانبی مضر و بهبود بیماری، را تسهیل می کند. بیومارکرها ممکن است منجر به یافتن دوز دقیق و مناسب داروهای نورولپتیک برای کاهش عود کردن بیماری، (بازگشت بیماری) با توجه به دوره های متغیر بیماری شوند.
روش کار و یافته ها: بیومارکرهای فعال کننده بیماری های روانی در میان اشخاص مبتلا به اسکیزوفرنی بستری شده با بیماری روانی حاد، کشف شدند. پاسخ و عکس العمل رونویسی سلولهای تک هسته ای خون محیطی (PBMCs)، به درمان بیماری روانی، با استفاده از مشخصات بیان RNA، در 12 زوج نمونه از بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، اندازه گیری شد. زوج نمونه ها بطور اولیه پس از شروع درمان جمع آوری شدند و دوباره قبل از اینکه بیماران از بیمارستان مرخص شوند، باز گردآوری شدند. بیماران بهبود معناداری و قابل توجه ای را در علائم مثبت بیماری روانی نشان دادند که در هر مجموعه نمونه با استفاده از مقیاس مختصر درجه بندی روانپزشکی brief psychiatric rating scale (BPRS) (P<0.05) ارزیابی شده بود. شواهد اولیه نشان دادند که کاهش سطح رونوشت ایزوفرم های مختل شده در اسکیزوفرنی 1 (DISC1) که در PBMCs اندازه گیری شده بود، با درمان 91% نمونه ها، مرتبط است (P=0.037).
نتیجه گیری: مطالعات بیشتری به منظور شناسایی بیومارکرهای پاسخ دهنده در داروهای نورولپتیک نیاز است و ارتباط این نتایج اولیه در سطح رونوشت های DISC1 با درمان بیماری های روانی، باید در تحقیقات دیگری تکرار شوند.
