1. مقدمه
به‌عنوان نتیجه افزایش بین‌المللی کردن قراردادهای مربوط به حقوق مالکیت معنوی، یک هنجار شده است که صدور مجوز، تعارض قوانین را، در موقعیت‌هایی که ممکن است پیچیدگی موضوعات مربوط به قوانین قابل‌اعمال را افزایش دهد رقم می‌زند. حقیقت این است که موافقت‌نامه‌های صدور مجوز مالکیت معنوی، دشواری‌های بسیار متعدد دیگری به پذیرش و تفسیر قوانین حقوق بین‌المللی خصوصی در این حوزه تحمیل می‌کنند. علاوه بر این، حتی روند طراحی قراردادهای بسیار دقیق شامل استفاده از موافقت‌نامه‌های الگو، همراه با عطف به قواعد خاص یا استفاده از شرایط و وضعیت‌های استاندارد، در عمل نیاز به ملاحظه تعارض پیامدهای قوانین صدور مجوز مالکیت معنوی بین‌المللی را حفظ کرده است.
