| عنوان فارسی مقاله: |
جابجایی و انتقال گلوکز در پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیاMexicana |
| عنوان انگلیسی مقاله: |
Glucose transport in amastigotes and promastigotes of Leishmania mexicana mexicana |
چکیده
پروماستیگوت s و آماستیگوت sهای لیشمانیا Mexican Mexicana، گلوکز – D- 2 deony را انتقال داده‌اند از طریق فرآیند قابل اشباع با 1- (میلی‌گرم پروتئین) از و از برای پروماستیگوت و از از 1- (میلی‌گرم پروتئین) nmol min-1 0.13 برای مرحله‌ی آماستیگوت . آماستیگوت در بردارنده‌ی 2DOG به طور حداکثر در PH5.0 هستند، در حالیکه در مورد پروماستیگوت ، بهترین حد برابر با PH7.0 بوده است. مشاهده شده است که پروماستیگوت های مربوط به مرحله‌ی mid-log را جمع‌آوری کرده‌اند. مشاهده شده است که همه‌ی cytochalasinB. در مورد Phloretin و Skolin از مصرف erythrocyte 2-DOG انسان جلوگیری کرده است، اما به طور چشمگیری مشاهده شده است که CytochalasinB از مصرف Promastigake2-DOT جلوگیری کرده است. جالب اینکه، مصرف لیشمانیاl 2-DOG از طریق مجموعه‌ای از هماوردهای نسبی غشا جلوگیری شد که شامل monensin یونوفور، وارث ، N و - دی کلوهکسیل کربودیماید (DCDC) و عامل جدا شده از کربونیلسیناید 4 (triflouromethorxy)، (FCC) phenylhydrozone، و همچنین داروهای سه چرخه‌ای imipramine و کلومیپرامین می‌شود، اما نسبت به بازدارنده‌ی و داروهای antitrypanosomal، پینتوستام , Suramin بی‌تفاوت و بی‌حس بوده است. بنابراین نتیجه می‌گیریم که تفاوت‌های ساختاری و مکانیکی چشمگیری بین سستم‌های مصرف گلوکز لیشمانیا D و میزان پستانداران وجود دارند جهت داشتن ارزش شمول انتقال‌های گلوکز به عنوان اهداف قانونی برای طراحی عاقلانه‌ی دارو.
